Fault In The Stars

1.

Doodzenuwachtig zat ik in de wachtkamer van het ziekenhuis. Alleen. Bewust alleen. Ik wilde niemand onnodig ongerust maken. Onopvallend voelde ik nog een keer aan het knobbeltje in mijn borst. 'Mevrouw Bell?' Ik stond op en gaf de arts een hand. Ze stelde zich voor als José. Ze wees me een stoel tegenover haar. 'We hebben de röntgenopnamen meerdere malen goed onderzocht. Helaas kunnen we een tumor niet uitsluiten. Er is aanvullend onderzoek nodig om erachter te komen of deze hypothese juist is en of de eventuele tumor kwaadaardig is. Het lijkt me verstandig dat we zo snel mogelijk een scan van uw rechterborst maken. Als het aan mij ligt morgen al.' 'Prima', zei ik zacht. 'Het lijkt mij ook verstandig dat u voortaan niet meer alleen komt. De kans op slecht nieuws neemt toe, mevrouw Bell. Ik raad u aan morgen iemand met u mee te laten komen.' Ik knikte. 'Ik begrijp dat het hard aankomt, maar er is alles behalve zekerheid. Risico's loop ik liever niet.' 'Hoe laat word ik morgen verwacht?' 'Kwart over negen. Is dat een probleem?' 'Nee.' 'Ik zie u morgen. Maakt u zich vooral niet te veel zorgen. Laten we van het beste uitgaan.'

Eenmaal thuis moest ik er toch echt aan geloven. 'Tom', zei ik zacht. 'Ja, schat?' 'Kom eens.' Hij keek me aan en kwam naast me op de bank zitten. 'Ik moet je iets vertellen. Ik kom net van het ziekenhuis. Er zit een knobbeltje in mijn borst. Ze weten nog niet wat het is, maar ze sluiten een tumor niet uit. Morgen moet ik terugkomen voor een scan. Wil je met me mee?' 'Oh, lieverd. Natuurlijk ga ik met je mee. Hé, kijk me eens aan. Het komt goed, Sara. Het komt echt goed. We gaan van het beste uit, oké?' Dat had José ook gezegd. 'Zullen we Mila op bed leggen?' Mila is mijn dochter. Vijf jaar geleden werden Tom en ik vader en moeder van dat geweldige meisje. Ik genoot van die momenten met z'n drieën. 'Heb je gehuild?' vroeg ze. 'Nee hoor, schat.' Ze pakte haar knuffel en liet zich op haar kussen vallen. 'Mama, wil jij voorlezen?' Ik knikte. Met mijn gedachtes totaal niet bij het verhaal las ik haar voor. Tot ik zag dat ze haar prachtige blauwe ogen gesloten had. Voorzichtig stopte ik haar onder en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Slaap lekker', fluisterde ik.