Bizimkiler

7. Bölüm

Ateş çocuğu yumruklamaya başlayınca mert ve caner ateşi tutup kaldırdılar. Yerde yatan çocuk ise gülüyordu bu sefer ben daldım çocuğa. Belimde hissettiğim eller beni havaya kaldırıyordu. Arkamı dönüp baktığımda ateşti.

"Ya bırak dağıtıcaktım ağzını yüzünü!"

"Yeter yiyeceği kadar yedi" çırpınmayı bırakıp yerime oturdum. Deniz beni koluyla dürtüp

"Kıskandı" ateş mi? Ben mi? Güldürmeyin ya!

DENİZ

Ateş eylülü kıskandığı için o sapık çocuğu dövmüştü. Acaba mert benim için dövermi? Ne saçmalıyom ben!

"Kantinden bişey ister misin?" Mertin sorusuyla ona döndüm.

"Y-yok saol" yine mi? Bana yavaşça yaklaşıp.

"Utanınca çok tatlı oluyorsun" Rabbim geliyorum.

Kantine gidince derin bir oh çektim.

Okul çıkışı eve gidince mertlerde bize geldi. Birlikte oturmuş korku filminin başlamasını bekliyoruz. Film başlayınca mert yanıma oturdu. 'İster istemez bi tebessüm oluştu' suratımda. Filmin korku sahneleri başlayınca yastığın arkasına saklandım. Kafamı çıkarttım ve

"Aaaaaaaaaaaaaaaa!" Çığlık atıp yanımdaki bedene sarıldım oda hemen bana sarıldı. Böyle bir koku yok. Gözlerimi sımsıkı kapattım.

"Açabilirsin gözleriniz" ben mertemi sarıldım! Hemen ondan ayrıldım.

Onlar gittikten sonra herkez odalarına çekildi. Yatağıma geçip uyuyacaktım ki bi tıkırtı duydum. Umursamayıp yatağıma uzandım. Tekrar tıkırtı duyunca eylül ve pınarın yanına koştum. Odalarına seslice girince onlarda korkuyla çığlık attı. Onlar çığlık atınca bende çığlık attım.

"Sen miydin lan" dedi pınar.

"Ben tıkırtı duydumda ondan geldim"

EYLÜL

"Kalkın bakalım" diyince fener alıp aşağı yavaş yavaş indik. Deniz mutfağa ben koridora baktım bişey bulamayınca ateşlerin evine girdik. Yavaş yavaş salona girecektikki beyaz bişey kapıda belirdi. Çığlığı bastık tabi. Biz bağırınca karşı tarafta bağırdı. Herkez bi kenara koşarken önüme mert, mertin üzerinde denizi gördüm yuh! Aile var burda!

DENİZ

Ayağım kayınca bişeyin üzerine düştüm. Bir saniye bu koku Mert?

"Şey ben ayağım kayınca...."

"Alnın" deyip elini alnıma götürdü.

"Kalk bi bakalım" kollarımdan tutup kaldırdı. Sonra gidip ışığı açınca herkez rahatladı. Beni yukarı kata çıkardı. Sanırım odası burası( fesatlaşmayalım please) yanıma gelip oturdu.

"Alnın kızarmış çarptın mı?"

"Evet yani sanırım düşünce çarpmış olabilir" bana doğru yaklaşıp tekrar baktı alnıma. Ya kokusu çok güzel acaba parfümü ne?

"Kullanmıyorum" ne ama yeter be ben kendi kendime konuşamayacakmıyım!

"Deniz şey ben senden çok hoşlanıyorum"