BÖLÜM 12 - YAŞAMAK İÇİN

353 17 1
                                    

Alnımda sıcak bir şey temas ediyordu gözümü açmak istedim biraz zorlayınca karşımda Neslihan'ı görmüştüm ne yaptığını anlamıyordum benim gözlerimi açtığımı görünce duraksadı

- Bayılıp yere düşünce kafanı çarptın pansuman yapıyorum

Cevap veremedim verecek bi cevabım yoktu tek yaptığım ona bakmak gözlerine bakmak oldu. Alkolu sargı bezine döküp tekrar alnıma getirince canım yanmıştı kendimi zor tutmuştum. Benim canımın yandığını görünce bana bakarak

- Özür dilerim ama mikrop kapmaması için bunu yapmak zorundaydım

Yine cevap verememiştim.Yaşadığım olay yüzünden mi bilemiyordum ona bakmaya devam ediyordum. Eline aldığı sargı bezi ile son dokunuşlarını yaptı ve işini bitirmişti. Bir şey söylemek için bana baktı söylemeye başlayacaktı tekrardan kapandı o gözler karanlığın içine giderek.

Uyandım gözlerimi açtım elimi alnıma koyduğumda sargı bezi ile kapatılmış alnımı hissettim. Yataktan doğruldum ayaklarımı yere basıp yataktan kalkarak pencereye doğru gittim sabah olmuştu güneş ışığı içeri vuruyordu ayakkabı mı giyip odadan çıktım. Koridorda ilerlerken revirin önünde buldum kendimi ama Mert kardeşim kankam yoktu orada. Koridorda biraz daha yürüdükten sonra bulduğum odanın kapısını açtığımda karşımda Zeynep ve Sevgi çıktı beni görünce önce şok oldular.

 Koridorda biraz daha yürüdükten sonra bulduğum odanın kapısını açtığımda karşımda Zeynep ve Sevgi çıktı beni görünce önce şok oldular

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Sonra sarılarak sevindiler.

- Ayaklandığına göre iyisin

-İyiyim Zeynep...geçerken revirde Mert'i göremedim nerde

- İçerde gel birlikte gidelim

Zeynep ile bir kapıdan girdik herkez dönüp bana bakıyordu. Herkez masaların başına geçmiş kahvaltı ediyorlardı. Herkez buradaydı gözüm Binbaşı Neslihanı aradı ama o yoktu masaların arkasında kalkıp bana doğru gelen kişiyi görünce mutlu olmuştum. Gelen kişi kardeşim kankam Mert'ti. Sarıldım

- Kardeşim nasılsın?

- Sayenden kanka iyiyim elim gitmiş olabilir ama sayende yaşıyorum

Dedi elini göstererek. Sonra kalabalığa dönüp

- Bu gördüğünüz kişi hayatımı kurtaran kardeşimdir

Diyerek içerde alkış seslerinin yükselmesine neden oldu. Kahvaltı etmek için Mert ile birlikte masaya oturduk. Bi yandan sohbet edip bi yandan kahvaltı ediyorduk. Etrafda Yüzbaşıyı göremeyince Onbaşı Ekrem'e dönerek

- Neslihan nerde ?

Deyince herkez yemeği bırakıp bana bakmaya başladı. Yüzbaşı demeyince biraz garip olmuştu onbaşı cevap vererek yemeğe devam etti.

ZOMBİ SONUN BAŞLANGICIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin