The lonely wolf

1.

Luca

'Hier eten'. Een ruige stem hield me uit mijn slaap. 'Hmmm' Ik zuchte en draaide me om 'laat me slapen'. 'Wat jij wilt, dan krijg je geen eten'. Riep de stem. Langzaam ging ik rechtop zitten en keek slaperig om me heen. 'Fijn'. Dacht ik weer een dag in dit hok. Ik raapte het eten op en keek er naar, het zag er groen uit met een geel randje. 'Wat is dit'. Vroeg ik terwijl ik bijna moest kosten van de stank. De bewaker keek me afkeurend aan en zei 'Het is biefstuk wees blij dat je iets krijgt'. Nadat hij dat gezegd had liep hij weg, ik keek nog eens goed naar het eten en ik nam er een hap van. Het proefde nog viezer dan dat het eruit zag.

Toen de bewaker weer weg was ging ik zuchtend weer liggen. '10 uur' mompelde ik. Er was geen klok in de cel maar na 16 jaar leven in een cel kon ik de tijd zien aan de stand van de zon. Ik pakte een krijtje die ik van een aardige bewaker had gekregen en begon op de muur te kladden. 'Een wolf, teken een wolf'. Ik schrok 'w-wie zei dat!' Riep ik, ik denk dat ik het bijna schreeuwde want een bewaker kwam snel aangerend. Hij keek mij raar aan en zei toen 'oh, gelukkig ik dacht dat je ontsnapt was'. Met opgelucht liep hij verder. 'Ga nou een wolf tekenen'. Weer die stem ik gong toch maar de wolf tekenen. Na een uur tekenen was de wolf klaar, het leek alsof ik zelf niks deed alles ging vanzelf.
'En nu wachten, ze zullen zo wel komen'. Weer die vreemde stem 'laat me met rust'. Ik zuchte, langzaam ging ik tegen de muur zitten en sloot mijn ogen. Voor dat ik het wist lag ik diep te slapen.

Droom Luca
Ik stond voor een groot paleis met op de poort een grote grijze wolvenkop. Langzaam kwam er een gedaante op me af 'jij hoort hier niet te zijn' zei de gedaante.
'Ga nu voordat het te laat is'. Zei het weer. Ik begon te rennen ik rende kilometers ver het bos in. Ik ging tegen een boom zitten en zuchte. Ik had nog nooit zo lang gerend, ik deed eigenlijk niks maar mijn voeten liepen zonder te stoppen. 'Je had verder moeten rennen'. Een grijze wolf sprong bovenop me, een harde gil verliet mijn mond.

Realiteit Luca
'Iieeeeehh' een luide gil verliet mijn mond, ik schrok wakker en natuurlijk stond er weer een bewaker voor mijn cel. 'Is er wat te zien!?' Vroeg ik arrogant. 'N-nee niks prinse- eeuhh ik bedoel gevangene'. Hij liep zo snel als hij kon weg. 'Zei hij nou prinses'. Vroeg ik mezelf hardop af.
Ik liet het maar zoals het was en ik viel weer in slaap.
----------------------------------------------------
Yeey!! Deel 1 is af.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden😊.
Sorry voor de typfoutjes.
X Marijke