The lonely wolf

7.

Luca
Het eten ziet er ongelooflijk lekker uit, Noami word helemaal gek het enige wat ze doet is schreeuwen dat ik snel moet eten voor alles op is. 'Doe eens rustig ofzo straks denken ze nog dat ik gek ben.' snauwde ik naar Naomi. 'Ja ja ga nu snel eten want ik verga van de honger.' Ik pakte een broodje en begon eraan te eten. Het was zo lekker, echt ik heb in jaren niet meer zoiets lekkers gegeten. Ja, ik zeg het over een broodje, maar wat wil je als je jaren lang alleen water en half-beschimmeld brood hebt gegeten. Na een lange maaltijd besloot ik om toch maar aan Evan te vragen wat hij in mijn kamer deed. 'Evan?' probeerde ik voorzichtig. Hij keek op maar zei niets. 'Wat deden jullie in mijn kamer vannacht?' Toen ik dit vroeg verbleekte hij en David, paniekerig keken ze elkaar aan. 'N-niks bijzonders gewoon even kijken.' probeerde David zich eronder uit te kletsen. Ik gaf hem de jaja dat zal wel blik en hij zuchtte. 'Misschien moeten we haar gewoon de waarheid vertellen.' fluisterde hij net iets te luid tegen Evan 'Ja vertel mij de waarheid eens.' zei ik nijdig.

Evan                                                                                                                                                                                           'Misschien moeten we haar gewoon de waarheid vertellen.' Fluisterde David net wat te luid in mijn oor. 'Ja vertel mij de waarheid eens.' Luca keek ons nijdig aan. 'Als je iets vertelt doe het dan globaal, niet te veel details, ze hoeft niet het volledige verhaal te weten. Dat kan niet, dan gaat alles mis!'  Ik probeerde Dylan gerust te stellen, maar hij bleef maar herhalen welke details ik allemaal niet kon vertellen. Ik besloot hem te negeren om zelf even na te kunnen denken. 'Nou komt er nog wat van?!' Snauwde Luca fel. 'Het enige wat je voor nu hoeft te weten is dat je van adelijke afkomst bent.' Ik zag haar gezicht wit wegtrekken.

Luca                                                                                                                                                                                            'Het enige wat je voor nu hoeft te weten is dat je van adelijke afkomst bent.' Een rilling ging door me lichaam, ik bedoel het kwam niet als complete verrassing, want hij noemt me steeds prinses, maar ik ben dus echt van adelijke afkomst. Duizend vragen gingen door mijn hoofd. 'Wie zijn mijn ouders?' 'Wordt ik dan ooit koningin?'  'Als ik adelijk ben waarom ben ik opgegroeid in die kooi?' Ook Naomi werd helemaal gek 'WE ZIJN ADELIJK, HOE DAN, WE MOETEN JE OUDERS VINDEN, ONS KONINKRIJK ALS DAT ER IS, O M G WEET JE HOE COOL DIT IS.' "Naomi, doe even rustig, we moeten nu focussen." Ik draaide mijn blik naar David, 'En de rest, nu wil ik ook alles weten, dat zijn jullie me wel verschuldigd, aangezien mijn kleren allemaal kapot zijn...' 'Je ouders, ze-' Hij werd bruut afgekapt door Evan 'Wil je uit de pack gezet worden, als je nog één woord zegt stap ik naar de alpha.' 

De rest van de maaltijd zaten we zwijgend aan tafel, ik besloot om naar mijn kamer te gaan en nog even bij te slapen, mijn lichaam draaide de laatste paar dagen overuren en ik was gesloopt. Ik kroop onder de zijden lakens en viel al snel in slaap. Helaas duurde dit niet lang er werd zachtjes geklopt op mijn deur. 'Luca, mag ik binnenkomen.' Verward ging ik rechtop zitten en gaapte diep 'hmm?' 'Ik heb wat voor je.' David kwam binnen met een oud uitziend boek, de kaft was gebroken en de pagina's zagen er bruinig uit. 'Ik mag je dit officieel niet geven, dus je moet beloven dat je niets tegen Evan zegt.' Ik knikte instemmend. 'In dit boek staat meer informatie over je afkomst en waarom gebeurd is wat er gebeurd is. Ik vind dat je de waarheid verdient, en je kan er beter in één keer achter komen dan dat je allemaal halve dingen weet.' Ik keek hem vragend aan 'Waarom doe je dit voor mij?' 'Ik heb zo mijn redenen.' Na dit gezegd te hebben liep hij de kamer uit en deed de deur zachtjes dicht. Het boek lag op mijn bed, vol spanning pakte ik het op. Zal ik nu eindelijk antwoorden krijgen, ik sloeg het boek open...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ja jongens het is zover eindelijk weer een update, het heeft maar twee jaar en een paar maanden geduurd (oeps). Ik zal het volgende hoofdstuk extra lang maken, dus stay tuned!