The Rising Dead

Hoofdstuk 3, de Paniek

'Wat is er gebeurt? Jenson?!' zei Nathalie met die paniek terug in der stem.
Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik keek Nathalie aan, in de reflectie van haar ogen kon ik het vuur zien branden. Mijn angst was hoger dan ooit te voren en had veel moeite om kalm na te denken en rustig te blijven, maar iets in de vurige gloed van Nathalie's ogen gaf mij de rust die ik nodig had. Ik greep haar hand en rende richting mijn huis, hopende dat Huy en Sandy hetzelfde doen.

Mijn gedachten bleven in paniek terwijl we langs de brandende straten liepen, helemaal tot we bij mij thuis aankwamen. Sandy en Huy waren nog nergens, niet bij mij thuis tenminste. Aangezien er nog geen plan was waar ze zouden kunnen verblijven, ergens veilig en wat meer afgelegen dan midden in de stad. Maar sinds dat plan nog niet bestaat, gingen we maar mijn huis voor nu wat verstevigen. De kasten in mijn huis verschoof ik voor de ramen en deuren, zodat er nog maar één manier was om naar binnen of naar buiten te kunnen via de beneden verdieping. Een raam lieten we open op de tweede verdieping voor het geval de deur beneden geblokkeerd zou raken. Daarna was het zo goed mogelijk te plannen wat we nu kunnen doen.

De hele wereld was in paniek die avond, de tv draaide alleen nog maar een herhaald bericht om binnen te blijven, de telefoons waren al dood door de telefoon torens die verwoest waren en waarschijnlijk duurde het niet lang meer voor al het stroom ook stopte. Sandy en Huy waren nu al 2 uur weg in die paniek, we hadden nog geen idee waar ze waren, of ze wel wisten of bedachten waar wij waren. Ik was eerder al buiten geweest om ze te zoeken, maar de straten brandde nog steeds met vuur, verlaten auto's en nog meer ondode.

'Wat doen we nu? We moeten ze toch een op een manier kunnen bereiken en zeggen waar we zijn?' vroeg Nathalie.
Waarschijnlijk wel, maar ik zou niet niet weten hoe Nathalie. Alles ligt eruit.
'Wat als we nu ook naar de bouwmarkt gaan? Dan kunnen we ze zoeken.'
Het is gevaarlijk, maar het is mogelijk, we hebben de wapens om ons zelf veilig te houden. We zouden zelfs mijn kruisboog kunnen gebruiken, die maakt veel minder geluid.
'Ja! Dat is perfect, dan kunnen de ondode ons minder goed horen.'

We haalden onze fietsen die nog vlak bij Sandy's huis lagen en daar gingen we weer, opzoek naar Sandy en Huy. De bouwmarkt is ruw 10 minuten fietsen, normaal gesproken dan. Mensen overal waren in paniek, winkels aan het plunderen of hele gebouwen in het brand aan het zetten. Door de paniek die in alle straten was duurde het veel langer om bij de bouwmarkt te komen, maar daar waren we toen eindelijk. Nu nog Sandy en Huy zoeken.