Zielsverwant

Eindelijk

Azraël viel met de deur in huis. "Dus je bent verliefd op Cam?"

"Wa... Waarom denk je dat?", vroeg ik overhaast. Hij had al gezegd dat hij wist dat ik verdriet had en hij me wou helpen, maar ik had nooit gedacht dat hij zo snel kon raden over wat het ging.

Hij lachte. "Ik ben gewoon goed in mijn job. Maar je gaat het dus niet ontkennen? Dan neem ik aan dat mijn vermoeden juist was."

Ik probeerde nog tegen te spartelen, maar hij was waarschijnlijk de enige die me kon helpen. Ik knikte en voelde mijn wangen rood worden. Dit was de eerste keer dat ik mijn liefde voor Cam aan iemand vertelde. "Ik weet niet wat ik moet doen. Hij denkt dat ik verliefd ben op iemand anders en nu is hij boos op me. En... en zelfs als hij wist dat ik hem leuk vond, dan wijst hij mij waarschijnlijk af. Hij ziet me alleen maar als vriend en de laatste tijd is hij zo cynisch opgesteld ten opzichte van verliefde mensen."

"Waarom denk je dat Cam kwaad op jou is?", vroeg Azraël.

"Omdat hij vindt dat ik het hem had moeten vertellen dat ik op iemand verliefd ben. Beste vrienden vertel je alles."

"Denk je niet dat er nog een andere reden voor is? Hij denkt dat je voor een ándere engel gevallen bent, daarom vloog hij zomaar weg."

"Ik begrijp het niet", zei ik knipperend met mijn ogen.

Mijn mede-aartsengel ademde diep in. "Ik sprak daarstraks nog met Cam. Zijn hart was gebroken doordat hij niet weet dat jij hém leuk vindt."

"Zijn hart brak... door mij? Wil je soms zeggen dat hij iets voor míj voelt?" Mijn hartslag versnelde bij deze gedachte.

"Ja, dat probeerde ik inderdaad te zeggen", lachte Azraël.

"Maar wat nu? Hij is nog steeds kwaad op me. Hoe moet ik dan zeggen wat hij juist voor me betekent?"

Met een grijns op zijn gezicht antwoordde hij: "Ik denk dat hij dat ondertussen al wel weet." Azraël keek over mijn schouder naar het bos en op datzelfde moment hoorde ik geritsel.

"Cam?!"

***

Ariel was verliefd op me? Mijn hart sloeg een paar slagen over bij dit nieuws. Ik kon mijn oren niet geloven. Dit was het beste dat me kon overkomen, maar ik kon onmogelijk nu uit het bos komen lopen. Dan wisten ze direct dat ik hen stond af te luisteren.

"Gewoon doen. Vertel haar wat je voor haar voelt. Het wordt tijd om ervoor uit te komen, voor jullie allebei." Ik schrok me kapot. Achter me stond Uriël naar me te lachen.

"Man, wat ben je? Een ninja?", fluisterde ik geërgerd. Deze aartsengel hielp mensen met het verhelderen van situaties en het aansporen om iets te doen. Mensen merkten zijn aanwezigheid nauwelijks op, maar engelen konden hem wel zien. Alleen was hij verdomd goed in zichzelf verborgen te houden, zelfs voor ons, ook al leken zijn lichtgele vleugels licht te geven.

"Ga nou maar", maande Uriël me aan. Hij duwde me tussen de struiken door totdat ik op de open plek stond.

"Cam?!", hoorde ik Ariel verrast uitroepen.

Gegeneerd krabde ik op mijn achterhoofd. "Hey, Ariel." Achter me kwam Uriël ook tevoorschijn. "Ik, euhm, heb toevallig je gesprek met Azraël gehoord."

"Toevallig, hé?", zei Azraël sarcastisch. Ik wierp hem een dodelijke blik toe waardoor hij zijn handen beschermend omhoog gooide en wegstapte van Ariel.

"Heel het gesprek?", vroeg Ariel, Azraël negerend. Haar wangen zagen rood, wat ik schattig vond. Ik zag haar zelden zo uit haar lood geslagen.

Beschaamd knikte ik. "Ja, wat je zei over wat je voor me voelt..."

Achter me hoorde ik iemand kuchen. "Laten we gaan, hier hebben ze onze hulp niet meer voor nodig", zei Uriël tegen Azraël waarna ze stilletjes de open plek verlieten.

Ariel raapte al haar moed bij elkaar en sprak: "Het klopt. Ik vind je leuk, altijd al zo geweest. Sinds die allereerste dag hier in het meer." Ze wees achter zich naar het water.

Lachend zei ik: "Ik ook, Ariel. Het was als... als..."

"Liefde op het eerste gezicht?", maakte ze mijn zin af en ik knikte. Plotseling leek Ariel zich volledig te ontspannen, alsof er een zware last van haar schouders viel. "Ik kan niet geloven dat we het nooit bij elkaar gemerkt hebben. Drie jaar..." Ze schudde haar hoofd.

Langzaam liep ik naar haar toe. "En ik heb nooit iets gezegd, omdat ik bang was om afgewezen te worden. Dat zou ik niet hebben overleefd."

Ariel legde haar hand op mijn arm. "We hebben allebei geleden om dezelfde reden, om dezelfde gevoelens voor elkaar. Maar nu is dat voorbij."

"Ja", ging ik met haar akkoord. "De voorbije drie jaar heb ik jou beter leren kennen, we zijn beste vrienden geworden, maar ik..." Niet aarzelen Cam, gewoon doen. "Ik heb altijd van je gehouden." Ariels ogen begonnen te fonkelen en een glimlach speelde rond haar lippen. Wat was ze prachtig.

Ze boog zich naar me toe en fluisterde: "Ik hou ook van jou, Cam." Het volgende moment voelde ik haar zachte lippen op de mijne en we deelden onze eerste kus. Mijn vleugels plooiden zich beschermend om haar heen en we beleefden dit moment in privacy. Je wist namelijk nooit wie er meekeek.

EINDE

A/N: Nieuw kortverhaal komt binnenkort