Συνεχίσαμε και στο τέλος φτάσαμε στο δωμάτιο μου.Μόλις άνοιξα αντί να δω το δωμάτιο των ονείρων μου είδα τέσσερις τοίχους να με περικυκλώνουν, άσπροι κιόλας χωρίς χρώμα.
"Καλά με έφερες σε ένα άδειο δωμάτιο;"
"Στην αρχή μπορεί να είναι άσπρο μετά όμως θα γίνει κάτι πολύ καλύτερο."
"Πως;"
"Θα το δημιουργήσεις εσύ, με την φαντασία σου."
Καλά με τόσα που άκουσα σήμερα δεν σοκαρίστηκα καθόλου. "Και τι πρέπει να κάνω;"
"Λοιπόν....ας πούμε πως αυτό το δωμάτιο στέκεται όρθιο από την φαντασία που το περιβάλει, από σκέψεις, συναισθήματα και άλλα. Εσύ πρέπει να πάρεις αυτήν τη φαντασία και να δημιουργήσεις κάτι καινούργιο,φυσικά κάτι που να χωράει εδώ μέσα. Σε αφήνω και σε τριάντα λεπτά θα έρθω να δω τη δημιουργία σου..εντάξει;"
"Εντάξει" της χαμογέλασα
Μόλις έφυγε προσπάθησα να συγκεντρωθώ για είκοσι..ΕΙΚΟΣΙ ολόκληρα λεπτά αλλά τίποτα δεν εμφανιζόταν. Τότε αποφάσισα να συγκεντρωθώ σε ένα πράγμα που ήταν σίγουρα αρκετά δυνατό ώστε να αυτό που θέλω.Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτά τα διαμαντένια μάτια που........και ξαφνικά εμφανίστηκαν, εμφανίστηκαν όλα όσα ήθελα και ονειρευόμουν..ήταν απλός ΤΕΛΕΙΟ!!! Εκείνη τη ώρα μπαίνει μέσα η Αβιγαία με ανοιχτό το στόμα.
"Μπράβο υπερπαραγωγή"
Τα κύρια χρώματα ήταν το μοβ, το λιλά και ίσως το μαύρο. Ο φωτισμός έδινε μια αίσθηση μοντέρνου αλλά και τα ταυτόχρονα σαν κάτι σκοτεινό να υπήρχε πίσω από αυτούς τους τοίχους, όπως και άλλα πράγματα που δενόταν απίστευτα.Αλλά είχα και πολλά κεριά,πάντα μου άρεσε να βλέπω τη φλόγα τους, για μένα ήταν απλός ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ.
"Θα πρέπει να το δημοσιεύσεις να το δουν κι άλλοι αυτό το θέαμα που κατά την γνώμη μου είναι πολύ δημιουργικό."
DU LIEST GERADE
Lovers Fights
JugendliteraturΜια δεκαεξάχρονη κοπέλα η Κρυσταλλία μια μέρα του Οκτώμβρη, ανακάλυψε έναν καινούργιο κόσμο. Σε αυτό τον κόσμο εκτός από μάχες, συναισθήματα και προκλήσεις θα αποκτήσει αυτό που έψαχνε, ανθρώπους που να την καταλαβαίνουν όπως ο Κάμερον που θα αλλάξε...