Lovers Fights

κεφάλαιο 4 Δύσκολα τα πράγματα

Κρυσταλλία

"Τώρα τι πρέπει να σκεφτώ για να εμφανιστεί το όπλο που θέλω;"

"Καταρχάς για να θες να τον σκοτώσεις θα πρέπει τον μισείς."

"Ναι, όμως εγώ δεν έχω δει τι μπορούν να κάνουν οπότε δεν μπορώ και να τους μισήσω."

"Απλός σκέψου κάποιον που μισείς ή δεν το θέλεις στην ζωή σου"

Λιγάκι δύσκολο αυτό για μένα αφού δεν μπορώ να κάνω κακό σε κανέναν και ο μόνος που μισώ είναι ο καθηγητής των μαθηματικών μου. Προσπάθησα να σκεφτώ το κάθε άτομο που ίσως να μισώ αλλά τίποτα, μέχρι και η Αβιγαία ήταν έτοιμη να κοιμηθεί, μόνο το μαξιλάρι της έλειπε. Μετά από δύο ώρες και μετά από την πεντακοσιοστή έκτη φορά αποτυχίας βλέπαμε πως δεν έβγαινε τίποτα και είπαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Ήμασταν μόνες στην αίθουσα, κανείς άλλος δεν υπήρχε και άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί.

"Εεεεε....Αβιγαία γιατί δεν υπάρχει κανείς άλλος εδώ, αφού η ακαδημία έχει πολλά παιδιά."

"Τους τελευταίους μήνες ο αριθμός όσο πάει και λιγοστεύει και όσοι είναι εδώ έχουν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν."

Ήταν ο Πάρις που το είπε, προφανώς μπήκε και δεν τον πήραμε είδηση. Φαινόταν 'εντάξει' τύπος, κάποιος δηλαδή που θα έκανες παρέα μαζί του αλλά για μένα μόνο ως φίλος. Επίσης εκτός ότι είχα τον πόνο μου για την αποτυχία μου είχα και αυτόν τώρα να μου το κοπανάει.

"Ναι, ευχαριστούμε για την ενημέρωση"

"Επίσης εκτός από το να αγχώνω εσένα περισσότερο στην προπόνηση σου και να κάνω την Αβιγαία να λιώνει..."

"Δεν λιώνω" λέει η Αβιγαία

"Ήρθα να σας ενημερώσω για την halloween day που θα γίνει."

"Κάνετε και εσείς αυτά τα έθιμα;"

"Εδώ κάνεις πάνω κάτω ότι θέλεις, και μιας κι αυτή η γιορτή είναι ωραία την κάνουμε κι εμείς."

Η μέρα του halloween πάντα μου άρεζε ακόμη και αν δεν υπάρχει στην χώρα μου. 'Ολοι να είναι με κοστούμια,με μάσκες, βαμμένοι και μέσα από αυτό μπορεί να φτιαχτούν φιλίες που δεν φανταζόσουν ποτέ ακόμη και αν οι πιθανότητες είναι μια προς εκατό.

"Θα γίνει στις 1 Νοεμβρίου μια μέρα μετά το κανονικό halloween, να φροντίσετε να είστε εδώ. Επίσης θα δοκιμαστούνε και οι δυνάμεις του καθενός μαχητή οπότε φρόντισε να είσαι έτοιμη Κρύσταλλ".

Κρύσταλλ;..κανονικά θα του έλεγα να μην με λέει έτσι επειδή δεν τον ξέρω ακόμα καλά, όμως τον έχω συμπαθήσει από τον τρόπο που πειράζει την Αβιγαία οπότε δεν με ενοχλεί.

"Κάτσε...όλοι θα δοκιμαστούνε;"

"Ναι..δυστυχώς για σένα όλοι, γι'αυτό θα πρέπει να βιαστείς."

"Είναι αναγκαστικό;"

"Ναι...πρέπει να ξέρουμε την δύναμη του καθενός έτσι ώστε αν είναι αρκετά δυνατός ή αν έχει κάποιες άλλες αισθήσεις αναπτυγμένες να πηγαίνει σε αποστολές με ομάδα."

"Δηλαδή το ρεζιλίκι δεν το γλιτώνω."

"Καθόλου" είναι τόσο γλυκός

"Καλά μην ανησυχείς, έχουμε ακόμα δώδεκα μέρες για να εξασκηθείς."λέει η Αβιγαία

"Δεν σώζομαι"

"Καλά επειδή πέφτει πολύ δράμα, να πηγαίνω εγώ."

ΑΒΙΓΑΙΑ:"Αντε στο καλό"

"Αβιγαία, να σε ρωτήσω κάτι;"

"Φυσικά"

"Εσείς τι ώρα πηγαίνετε πίσω, εννοώ πίσω στα σπίτια σας;"

"Κοίτα.., εγώ προσωπικά έχει τύχει να πηγαίνω και 1:00 το βράδυ. Από την άλλη κάποιοι που έχουν μερικά οικογενειακά θέματα μένουν εδώ."

Και εγώ έχω οικογενειακά θέματα και μάλιστα πολύ σοβαρά. "Οι γονείς τους δεν ανησυχούν;"

Ησυχία, μόνο ησυχία..δεν ακουγόταν τίποτα, αυτό θα πει πως το θέμα είναι σοβαρό.Μετά όμως μου απάντησε, ακόμη κι αν δεν μου έλεγε θα ξανά ρωτούσα γιατί ήθελα να μάθω.

"Αν λείψει κάποιος για αρκετό χρονικό διάστημα η οικογένεια του τον ξεχνάει, ακόμα κι αν δεν το θέλει."

Εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα κενό μέσα μου και ήταν το μοναδικό πράγμα γιατί δεν ήξερα τι άλλο να νιώσω. Τα επόμενα λεπτά πέρασαν γρήγορα, προφανώς γιατί η κάθε μια σκεφτόταν τα δικά της έτσι έσπασα τον πάγο γιατί δεν μας έβλεπα καλά. "Σκληρό" Καλά από όλα αυτά που μπορούσα να πω αυτό βρήκα.

"Σκληρό αλλά δυστυχώς αληθινό. Έλα να σε πάω σπίτι σου."

Αφού με άφησε, έβαλα τις πιτζάμες και μου πήρα τα ακουστικά μου και το κινητό μου για να ακούσω μουσική. Η μουσική με ηρεμεί, με αγχώνει, με δυναμώνει και γενικά με αλλάζει, με κάνει να πετάω σε παράλληλο κόσμο αν και το κάνω κυριολεκτικά. Με ενδιέφεραν οι τέχνες και ότι είχε να κάνει με αυτές. Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με την μουσική, τα ποιήματα και την ζωγραφική, ναι..ξέρω πολύπλευρος χαρακτήρας αλλά τι να κάνουμε αυτή είμαι. Πρώτη λυκείου και ακόμη δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με την ζωή μου.

ΤΟ ΞΕΡΩ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟ...ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ

ΒΑΡΕΤΟ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

DO NOT COPY ^_^

COMMENT, VOTE