Lovers Fights

κεφάλαιο 7

Κρυσταλλία

"Ηρθε η μέρα, είσαι έτοιμη;"

"Εμ..που είναι η πόρτα εξόδου;" μακάρι να ήταν τόσο εύκολο

"Ελα ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να πας καλύτερα από τι περιμένεις. Να θυμάσε πως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις καλές ή κακές."  αυτό είναι που με ανυσηχεί

Πήρα μια βαθιά ανάσα, ηρέμησα και ακουλούθησα την Αβιγαία ως το προαύλιο. Περιμέναμε μέχρι να έρθει η σειρά μας. Ο χώρος ήταν γεμάτος τρομακτικές κολοκύθες και ψεύτικους ιστούς, ο καθένας έκανε μια φάρσα στον άλλον, προφανώς τα γλυκά είχαν φαγωθεί οπότε είχε έρθει η ώρα της φάρσας. Η Αβιγαία για φάρσα μου πέταξε ένα τεράστιο καπ κέικ με κρέμα στα μούτρα, δύο ώρες τριβόμουνα αλλά είχε πολύ πλάκα. Επίσης είχαμε βάλει στοίχημα ποια θα έκανε πρώτη φάρσα στην άλλη οπότε είχα χάσει την ευκαιρία μου. Φυσικά θα αγωνιζόντουσαν οι 'αρχάριοι' πρώτοι γιατί τους ενδιέφερε για το αν εξελίχθηκαν. Με την τύχη που έχω ήμουν πρώτη λες και το σύμπαν ήταν εναντίον μου, αλλά τώρα.. τώρα ήταν η στιγμή να δω αν αξίζω ακόμα και αρχάρια γιατί όλοι από κάπου ξεκινάνε.

"Ελα μην αγχόνεσε θα τα πας περίφημα."

Περπάτησα τρέμοντας και κουνόντας σπαστικά τα χέρια μου μέχρι που έφτασα στο κέντρο του τεράστιου κύκλου όπου ήταν τα όρεια για τη δοκιμασία της δύναμης μας. Μια κοπέλα με μαύρα μαλλιά στεκόταν απέναντι μου. Μόλις ξεκινήσαμε με είχε πετάξει ήδη κάτω στο χώμα και εμφάνησε ένα μεγάλο τσεκούρι. Εγώ κινήθηκα πιο γρήγορα από ότι πίστευα και ξέφυγα από την πρώτη της προσπάθεια για νίκη. 'Ομως μετά από ακριβώς δέκα δευτερόλεπτα σηκώθηκαν τοίχοι από το πουθενά σαν μια τεράστια ασπίδα, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση εμείς είμασταν μέσα με ένα τεράστιο καταστροφέα να μας κοιτάει. Στο χέρι του είχε έναν μαχητή φαντασίας , τον είχα δει πιο πριν ήταν φίλος της αντιπάλου μου και το χειρότερο ήταν νεκρός τα αίματα απλώθηκαν, το κεφάλι του δεν ήταν στη θέση ή για να είμαι πιο ειληκρηνής δεν υπήρχε καν. 'Αρχισε να μας κινηγάει μέχρι που με έπιασε αλλά ευτυχώς ένα χτύπημα άνταξε από την πρώην αντίπαλο μου για να με αφήσει. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να το σκοτώσει, ήξερα πως οι άλλοι έξω από αυτή την γιγάντια σφαίρα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αλλά μάταια.

Πάρης: "Πρέπει να χρησιμοποιήσεις την δύναμη σου."

Κάμερον:"Οχι, δεν μπορώ γιατί αλλιώς θα καταστραφεί και αυτό και όσοι όλοι βρίσκονται εκεί μέσα, αλλά πρέπει να προσπαθήσετε ότι μπορείτε για να βγουν ασφαλής έξω."