Bodyguard For Mr. Superstar

BFMS CHAPTER ONE

BFMS CHAPTER ONE

Annie~

"Pa, please wag nyo po kaming iiwan!"

Hindi ko kayang nakikita ang ama kong naghihirap ng ganito.

Wala talaga akong kwentang anak! Hindi ako makaipon para mapagamot si papa. Lalo pa akong napapaiyak habang iniisip ang mga huling nasambit niya bago siya inatake.

Flashback

"napaka walang kwenta mo talagang anak! Pinag aral ka namin! Akala ko iba ka sa mga kapatid mong walang ibang inatupag kundi ang magsaya sa Maynila! At uuwi nalang ditto na may anak na! At ikaw! Hindi ko alam kung bakit napakabobo mong anak! Hindi ka man lang makahanap ng trabaho mo na makapag aahon sa atin dahil ang inaatupag mo lamang ay ang Magsaya!" –sambit ni papa

"Pa sorry po hindi naman po ako nagsasaya dun eh. I try to get some job pero wala po talagang gustong tumanggap sa akin" paliwanag ko habang umiiyak

"Eh kasi nga napaka Tanga mong tao! Hindi ko alam kung saan ka ba nagmana!" –papa

"Pa sorry" ang tanging nasabi ko dahil nasasaktan narin ako sa mga sinasabi niya.

"Pa magpasalamat na lang tayo at umuwi siyang walang dalang iba. Na walang anak---" sabi ni mama pero agad na nagsalita ulit si Papa.

"Walang hiya namang buhay to oh! Nagpapakahirap akong magbungkal ng lupa! Mapakain kayo lamang mapadalhan ng pera para makapag aral ka! Pero Annie wala ka talagang kwe---"

Nakita ko kung paano mahimatay si Papa. At halos hindi na ako makahinga sa aking nasaksihan. Mamamatay ba si papa dahil sa katangahan ko?

"Papa!" sigaw ni Mama.

Nakatayo parin ako. Tulala. Kinakabahan.

"annie! Ano ba! Tawagin mo nga ang mga kapatid mo mamamatay na nga ang ama ta tanga tanga ka parin diyan!"

There! That hit me again! Tanga ako! Tanga ka Annie!

Dali dali kong tinawag ang aking mga kapatid upang dalhin si Papa sa ospital.

-End-

"maam we need to have an urgent operation to your husband or else pwede na siyang mamamatay" –Doc.

"Dok operahan niyo na po ang asawa ko!  Ano pa ang ginagawa niyo!" asik ni mama.

"That's not easy Madame. You need to pay P500,000 before we do the operation"

"Ano???!" di ko na napigilang sumigaw! For Pete's Sake! Saan kami kukuha ng P500,000?

"You heard it miss" –Doc

"Pero Dok wala po kaming ganung kalaking pera!" medyo kumalma na rin ako.

"Well, we are sorry Miss" at umalis na ang Doctor.

"Kasalanan mo to Annie! Kung sana may trabaho ka bago ka umuwi Hindi ito mangyayari sa Papa mo! Wala ka talagang kwen----!"

"Ma! Oo alam ko wala akong kwentang anak! Alam na alam ko dahil simula't sapul pinamukha na ninyo na wala na akong kwentang anak!" hindi ko na napigilang sumbatan si Mama. Hindi ko na kaya. Umalis ako para maghanap ng trabaho pero "Wag na wag kang babalik dito na walang dalang Kalahating milyong piso Annie! Kasalanan mo ang lahat ng ito!" galit na galit na sigaw ni Mama.

"Oo ma. Mahal na mahal ko kayo *huk* at hindi ko hahayaang mawala si papa. Tandaan niyo mama *huk* mahal na mahal ko kayo *huk*" hikbi parin ako ng hikbi.

Kinuha ko ang bag ko at kinuha ang P80,000. Na naipon ko sa 1 taong kong pagtratrabaho sa Maynila. Oo may naipon ako at balak na ibigay kay Papa pero bago ko pa sabihin yun and 'Bang!' it all happens na. Umiiyak parin ako at pumunta sa opisina ng Doktor . "Doc."

"What can I do you to you Miss?"

"Doc please operahan niyo na po si papa" pagmamakaawa ko habang patuloy na umiiyak.

"Your tears won't do anything Miss. Pera ang kailangan namin."

"Doc I have P80,000 here. Please operahan niyo na po siya."

"HAHAHAHA! P80,000 isnt enough Miss!"

"Pero ito lang po yung mayroon kami Please Doc." Iyak kong pagmamakaawa.

"ok miss. Let's have a deal. I know what's your status in your life. We can save your father permanently but we cannot assure you kung kailan magtatagal yun. Maybe a month kaya kailangang maoperahan na siya ng maaga"

Nabuhayan ako atleast alam kong ligtas pa rin siya sa bingit ng kamatayan.

"Opo doc before the month ends babayaran ko na ang lahat" Hayy. Sana nga sana nga.