ATEŞ DEĞMİŞ HAYALLER

I. BÖLÜM

    

    Evimiz gittiğim liseye çok uzak olduğundan iki servis kullanıyordum. Ama bababın işlerinde

sıkıntılar olunca maddi manevi ailem sıkıntıya girmişti. Bundan dolayı servis parasını ödeyememeye  

başladılar. Bu durum beni çok üzüyordu ama elimden birşey gelmiyordu. Evimize yakın bir lise vardı

ama dediklerine gore buranın tüm it kopuğu olduğu bir liseymiş. Sonuçta 11. Sınıfın birinci dönemini 

bitirmek üzereydik. Bir buçuk yıl sonra üniversiteye gideceğim sonuçta. Ailem belki ilk soylediğimde

biraz itiraz etselerde onlar için en iyisi bu olduğunu düşüp beni götüreceklerini biliyordum. Bu okula

gidersem biliyorum ki eski arkadaşlarımı kaybedeceğim ama ailem için bunu göze alacağım.

ÜÇ GÜN SONRA;

     
     "Of anne bu okul kıyafetleri hiç rahat değil". Okula gitmem için hâlâ iki saat vardı ve ben annem

yüzünden 06.05'de kalkmak zorunda kalmıştım( nalet olsun). Diğer kardeşlerimi hazırlamıştı bile ama

ben halen pantolonumu giyiyordum taki annemin kükriyerek odama dalmasına dek. "Hayal! Kalk elini
yüzünü yıka kendine gel. Bu ne uyuşukluk ya! Daha kendin elbiseni giyemiyorsun, onudamı ben

yapıyim?". Annemin o mübarek ağzı ( ya ne mübarek ne mübarek ) açılmıştı yine." TAAAMAAAMMM"

diyip direk banyoya gidip aynadan bir tipime baktım. Normldi tipim kaymamıştı. Elimi yüzümü yıkayıp

saçımı düzleştirip, tepeden bir at kuyruğu yapıp odama daldım. Saat 07.38 olmuştu bile. Ne ara!

Çantamı aldığım gibi dışarı attım kendimi. Servis 2 dakika sonra burada olurdu. Lacivert dar kumaş

pantolonumu biraz daha yukarı çektim ve turkuvaz renteki okul kazağını içine sokuşturdum. Lacivert

çantamın en ön yüzünden kulaklığımı çıkardım. Ve tek koluma astığım çantamı arkaya ittim ki servis

önümde belirdi.