3-2-1 KAYIT

1: Toplantı Odası

Multimedia: Bizim tayfa ve Lina

"Lina!" Kim şimdi bu bağıran?
"Linaaa!" Ya bırakın biraz uyuyayım.
"Linaaaaa!" Ya ne var ne??
"Ya bi uyutmadın." diye çemkirdim gözlerim hala kapalıyken.
"Abla uyan ben çok acıktım."
"Barkın şimdi ağzına vurucam. Bunun için mi uyandırdın beni yaaa!" Şaka mı bu nereye el sallıyoruz? Televizyon izlerken sindiğim koltukta gerinmeye başladım.
"İyi tamam. Kalkıyorum şimdi."
"Sen var ya sen adamsın. Sen bir tanesin..." sözünü kesip
"Yılışma hemen" dedim.
"Ben odamdayım. Hazır olunca sen bana seslenirsin."
"Oldu paşam."
~~~~~
Yemeği hazırladıktan sonra mutfaktan başımı uzattım ve "BARKIINN!" diye bağırdım ama ses yok. Şimdi siz diyebilirsiniz bu salak niye sıcacık koltuktan kalktı, mutfağa gitti, yemek yaptı, Barkın niye dışarıdan söylemedi? Hemen açıklama yapıyorum. Ben bir Gastronomi ve Mutfak Sanatları bölümü öğrencisiyim. Bundan dolayı evde genelde yemekleri ben yaparım. Kendi evimle kalmam aynı zamanda 6 erkeğin yaşadığı bir hayvanat bahçesinin yemeklerini de genelde ben yaparım. Böyle de bir çılgınımdır.

Barkın'a bir kez daha bağırdım. Yine ses seda yok. Odasına kadar gidip çağırırsam banada Lina demesinler.

Sonuç: Barkın'ın odasındayım. Her zamanki gibi kulaklıklarını takmış oyun oynuyor.
"Barkın!" yine duymadı, çıldırıyorum!
Gidip ensesine bi tane yapıştırdım. "Barkın bir saattir sana bağırıyorum gerizekalı. O kulaklıklarını alıp münasip bir tarafına sokacam ablacım. Soğudu yemek, SOĞUDU!"
"Laaaan ben onu tamamen unutmuşum. Tamam abla şu oyun bitsin yerim ben. Sen beni bekleme."
"Yok  ben çocukların yanına gidiyorum orda yicem. Sende sakın oyuna yapışıp kalma. Haberlerde 'Deli çocuk oyuna kapılıp açlıktan öldü.' gibi saçma bişi okumak istemiyorum."
"Hahahaha komiksin kardeş. Hadi gitsene sen."
"İyi be." dedim ve odasından çıktım.

Üzerime bi tişört altımada şort kotumu geçirdim. Saçlarımıda tepemden sıkıca toplayıp odamdan çıktım.

Barkın'ın odasının önünden geçerken "BEN ÇIKTIIIIMM!" diye bağırdım ama kendisinin sesi mutfaktan geldi.
"Görüşürüz! Bu arada yemek enfes olmuş ellerine sağlık Lina."
"Afiyet olsun. Hadi görüşürüz." Bu arada şu bilgiyide buraya bırakıyım: annem evde yok kuaföre gitti yoksa evden anneme haber vermeden çıkmak biraz sıkar.

Başımın belalarının evine doğru yürümeye başladım. Bu ölüm tayfası 6 kişiden oluşuyor ve kendileri bizim karşı komşumuz. Grup olarak bir YouTube hesapları ve baya bi takipçileri var. Kısacası kardeşlerimiz YouTuber. Doruk, Aras, Gökhan, Deniz, Savaş ve Barış. Savaş ve Barış ikiz. Deniz ve Gökhan'da kuzenler. Aynı zamanda benim de kuzenim oluyor kendileri.

Kapıya anahtarımı yerleştirdim ama dönmedi. Yine arkada anahtarı unutmuşlar. Ya bunlar beni deli ediyo! Zile bastım. Bekledim açan yok. Tekrar bastım. Yine açan yok. Son kez şansımı denedim ve bi daha bastım. Bu sefer kapıyı Doruk açtı.
"Lina neyse ki gelen sensin. Tam bir kurul toplantısındaydık eğer gelen sen olmasaydın tokatı basardım suratına."
"Tamam hadi sen uç toplantına ben mutfaktayım."dememle arkasını dönüp koşarak gitmesi bir oldu.
Bende mutfağa girip yemek yapmaya koyuldum.

Yemeği hazırlayınca ve sofrayı kurunca çocuklara seslendim ama duyan yok. Çok merak ediyorum şu odaya girip ne konuşuyolar da beni duymicak kadar çok kendilerini kaptırıyolar.

Kapısına renkli pastel boyalarla "TOPLANTI ODASI" yazdıkları odanın önünde dikildim. Konuşmalarını böldüğüm için bi ton azar işitebilirim ama YEMEK SOĞUYO! Derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım. İçeriden bağırışma sesleri geliyodu büyük ihtimalle kapıyı vurduğumu duymadılar bile ama ben yinede içeri girdim. Bana bağırmalarını bekliyordum...

Ama bağırmak bir yana dursun beni görünce hepsi sırıtmaya başladı. Birisi hariç. Aras.

Selaaaam! Bu benim ilk hikayem umarım beğenirsiniz. :) Vote ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok sevinirim. (Lütfen)  :D