3-2-1 KAYIT

2: İyi Geceler

Mutimedia: Doruk ve Lina

Ama bağırmak bir yana dursun beni görünce hepsi sırıtmaya başladı. Birisi hariç. Aras.

''Hayırdır. Ne sırıtıyosunuz öyle?'' dedim ama hiç biri cevap vermedi. Gerildim kardeşim bir yerime bişi mi olmuş niye sırıtıyolar böyle?

''Neyse ben şey için gelmiştim...'' Ulan hala sırıtıyolar kafayı yicem.

''Şey yemek hazır da soğumadan yiyelim sonra devam edersiniz toplantınıza.'' dedim çekinerek.

''Tamam bizimde toplantımız bitmişti zaten ve ayrıca ben acayip çok acıktım.'' diyip beni rahatlatan kişi Gökhan oldu. Onun konuşması ile öbür çocuklarda ''Aynen, bende.'' gibi şeyler söyliyerek ona katıldılar ve hepsi mutfağa doğru koştu. Aras hala yerinde oturuyordu.

''Aras?'' Cevap yok. Bugün niye kimse beni duymuyo? Çıldırmak üzereyim. Biraz daha yüksek sesle ''ARAS?'' dedim bu sefer.

''He.. Ay dalmışım ben.''dedi aniden yüzünü bana çevirerek.

''Aynen onu fark ettim de yemek hazır hadi sofraya.''

''Ben yemicem'' dedi ve başka hiçbir şey demeden, benimde konuşmama fırsat bırakmadan odadan çıktı. Bunda bişiler var ama neyse yakında çıkar kokusu.

Mutfağa girdiğimde hepsinin yemeye çoktan başladığını gördüm. Masaya oturdum ama bir şey yiyemedim. Aklım Aras'ta kaldı. Ne oldu ki şimdi buna? Yanımda oturan Deniz durumu fark etmiş olmalı ki bana dönüp ''İyi misin Lina?'' diye sordu.

''Yaa şey ben iyiyim de...'' dedimve duraksadım.

''De?'' devam etmemi istiyordu.

''Aras'ın nesi var?'' diye sordum sonunda.

''Niye sordun ki?''

''Yemeğe gelmek istemedi.''

''Ya midesi falan bulanıyodur sen boşver onu. Bir şey olmaz o sıpaya merak etme.''diyerek beni biraz da olsa rahatlattı.

&&&&&&&&&&&

Yemekten sonra oturma odasına yayıldık. Doruk'la Barış Ps oyanamaya başladırlar bizde koltukta oturmuş sanki dünya kupasıymış gibi maçı izliyoduk o sırada odaya Aras girdi.

Bir kaç dakika sonra ben yavaştan esnemeye başladım. Eve gitmem lazım. Yoksa burda uyuya kalıyorum ve annem sabah benim kafamı kırıyo.

''Ben gidiyim artık.'' dedim ve ayağa kalktım.

''Nereye kız saat daha erken'' dedi Barış ekrandan gözlerini çekmeden.

''Uykum geldi ya biliyosun sonra annem kulağımı çekiyo.''

Barış ''Ya ne olucak Aras seni taşır evine''diyince yine hepsi sırıtmaya başladı. Ya şöyle sıtımayın hepinizin ağzına vurucam.

''Hadi ben kaçtım.'' dedim.

"Yarın kahvaltıya gelsene özledim senin pankekini." dedi Gökhan ben odadan çıkmak üzereyken.
"Tamam sabah görüşürüz." deyip çıkabildiğim kadar hızlı bir şekilde odadan çıktım. Ayakkabılarımı giymekle uğraşırken oturma odasından biri geldi.

''Eğer öyle pişkin pişkin sırıtmaya devam ediyosan ağzını yırtarım'' dedim kim olduğuna bile bakmadan.

''Sakin ol. Benim seni evine bırakmaya geldim.'' dedi Aras.

''Aras farkında mısn bilmiyorum ama karşıdaki evde oturuyorum. ''

''Olsun hem bende hava almış olurum''

''Eee iyi.'' dedim ve kapıyı açıp kendimi dışarı attım. Aras'ta peşimden geldi. Yemekten beri kafamı kurcalıyan soruyu sormaya fırsatım olmuştu sonunda ''Aras sen iyi misin?''

''İyiyim. Neden sordun?''

''Ya ne biliyim yemeğe gelmedin. Ps oynarken aşağı inmedin falan ondan sordum.'' dedim çekinerek.

''İyiyim ben sen kafana takma pek canım istemedi ondan yani ekstra bişi yok.''

''E iyi madem'' zaten biz bu konuşmayı yapana kadar bizim eve vardık. Kapıyı açtım ve yanında dikildim.

''Hadi iyi geceler.''

''İyi geceler. Görüşürüz.''

"Görüşürüz." dedim ve hızlıca kapıyı kapattım.

Koşar adımlarla odama çıkıp yatağımın yanında duran koltuğuma atladım. Olanları düşünmeye başladım. Yaklaşık 1 yıldır nerdeyse her gün beraberiz ve ilk defa biri beni evime bırakıyor. Tuhaf.