Ve o son bir hafta geçmişti.Okula doğru yürüyordum.Karne günüydü bugün.O olaydan sonra Uraz hocayı çok az görür olmuştum.Anca okulda görebiliyordum.Eve sabaha doğru geliyor üstünü giyinip çıkıyordu.Fazlasıyla bu olayı kafasına takmıştı.Takmamak elde değildi ki.Bizi izleyen her yaptığımızı bilen birisi vardı hayatımızda.Uraz hocayıda anlıyorum ama benden uzak durmasının ne anlamı varki adama hasret kalmıştım resmen.
Karnemin berbat oluşu bile umrumda değildi.Aklıma takılan sorular vardı.Beynimi yiyip bitiriyordu bu sorular.
Uraz hocanın bir mekanı olduğunu bile öğrenmiştim.Zaten o gün bugündür.Sık sık oraya gittiğini anlıyordum.Korkuyordumda ona birşey olacağından.
Okulun kapısından girdiğimde bana doğru koşan Yaren'e kollarımı açıp sıkıca sarıldım.Onun karnesi bana nazaran daha iyiydi.
"Merhaba küçük anne " dedi sırıtarak.
"Merhaba bitanem de sessiz ol biri duyucak" dedim.
"Tamam tamam " diyip koluma girdi.
Sınıfımıza doğru ilerledik.Sınıf hocamız Uraz hocaydı.Onu çok özlemiştim.İki çift kelime kuramaz olmuştuk ama ona kırgındım.Benden böyle uzak durduğu için kırgındım.
Hamileliğin yaşattığı sıkıntılar içerisindeydim.Sürekli kusuyordum.
Uykum geliyordu.Yorgun düşüyordum.Hatta bir defasında gece Uraz hocayı beklerken uykuya dalmıştım.
Sıramıza oturduk.Kendimi iyi hissetmiyordum.Başımı Yaren'in omzuna koydum.
"İyi misin ? " Diyince
"İyiyim " diye karşılık verdim.
Tam o sırada Uraz hocada elinde karnelerle sınıfa girdi.Kafamı Yaren'in omzundan kaldırmak istesemde kaldıramadım.Gözleri sınıfta gezinirken benim mavilerimde duru verdi.
Kırgınlık vardı gözlerimde.Gözlerini gözlerimden çekmeyince ben çektim.Kırgındım çünkü bu olayı bana patlatmak zorunda değildi.Bende merak ediyordum korkuyordum ama böyle yapmak zorunda değildi eve gelmeyecek kadar huzurumuzu kaçırmak zorunda değildi.
Sınıfa dönüp konuştu.
"Kiminiz için iyi kiminiz içinse kötü bir dönem olsa da bundan ders alacağınızı umuyorum.Adını söylediğim kişi karnesini almaya gelsin" dedi.
O isimleri sayarken bana nini gibi gelince gözlerim kapanıverdi.Çok uyuyordum.Yaren'in beni dürtmesiyle uyanıverdim.Uraz hoca dahil bütün sınıf bana bakıyordu.
"Arkadaş dün gece uyumadı sanırım derste uyuyabilecek kadar saygısız" dedi Uraz hoca ağzım açık ona bakıyordum.
Söyledikleri kulağımda çınlayıveriyordu.En az benim kadar Yaren'de şaşkındı.
"Kusura bakmayın Derin hanım uykunuzu bölüyoruz ama o mükemmel karnenizi almayacak mısınız?" dedi alaycı bir tavırla ellerimin titrediğine yemin bile edebilirdim.Beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Yaren'e tutunarak kalktım.Neden böyle yapıyordu bilmiyorum ama bu sadece ondan nefret etmeme yol açıyordu.Her adımda ağlamak için can atan gözlerime inat dişlerimi sıkıyordum.
Uzattığı karnemi elinden aldım.
"Sabah akşam ders çalışmış olmalısın karnen harika " dedi dalga geçiyordu.Sınıftaki salaklar gülmeye başlayınca ellerim yumruk oldu.
Karşımdaki o çok sevdiğim adamı tanıyamıyordum.Sınıfa dönüp
"Arkadaşınızdan bir kaç tüyo alın nasıl başarmış bir sorun.Çünkü herkes kolay kolay 6 tane bir alamaz" dedi.
O konuştukça kalbime ,beynime bıçak saplanıyordu.Göz yaşlarım ardı sıra boncuk boncuk akıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Öğretmen Sevdim
Roman pour Adolescents"Bana ne yaptın ufaklık?" dedi aramızdaki iki adımlık mesafeyi kapatarak. Vücudumda ki alevler almış başını giderken kaçırdığım gözlerimi gözlerine sabitledim. "Bu koca adama ne yaptın ?" dedi cevap beklercesine.acaba konuşsam sesim çıkar mıydı? Ş...
