My Neighbor Stole My Diary

11. Als blikken konden doden..

{Jessica}

'Maar krijg ik dan mijn dagboek terug?' Austin lacht. Ik kijk naar Thomas. 'Wat moet je doen?' Ik lach lief naar hem. 'Ik vertel het je zo.' Thomas glimlacht terug. Ik sta op en zie Emma staan. Emma pakt mijn hand vast. 'Jes, sorry, vergeef me.' Ik maak geen oog contact met Emma en zoek naar Rowan. 'Sorry Em, ik moet even iets doen.' Emma laat mijn hand los en ik loop verder, zoekend naar Rowan. Als ik hem zie, loop ik snel naar hem toe. 'Rowan!' Rowan draait zich om. Er staat een meisje dicht tegen hem aan. Ze doet snel een flinke stap achteruit. Rowans wangen kleuren langzaam rood. Ik blijf stil staan. 'Jessica. Laat me het uitleggen.' Zegt hij en ik sla mijn ogen neer. Een klein traantje rolt over mijn wang. Hoe kon ik zo lang verliefd op hem zijn? Waarom ik? Waarom moest precies ik op de verkeerde jongen vallen..?

'Jessica, kom.' Zegt Rowan ik zet kleine stapjes naar Rowan toe, terwijl hij een paar grote stappen zet. Als hij dicht bij me staat stoppen we met stapjes zetten. 'Laat het me uitleggen, ook van gister.' Ik haal diep adem en Rowan begint met praten. 'Ik vind je nog steeds leuk. Gister bij het zwembad was ik niet helemaal in de stemming en dat meisje die net bij me stond was mijn oud buurmeisje waar ik nog steeds wel contact mee heb.' Ik kijk naar de vloer. Meent hij dit? 'O en er gaan geruchten dat ik met Laura heb gezoend, maar dat is niet waar...' ik knik. 'Bedankt voor je uitleg, maar...' Rowan kijkt verbaasd. 'Ga je mij vergeven?' Ik kijk Rowan aan. Ik denk na. Ik heb keus...

1. Ik ga hem hard schoppen.
2. Ik geef hem een knuffel.
3. Ik loop ineens weg om hem in de war te brengen.
4. Een vierde plan is er niet.
5. Ik zeg dat ik verliefd ben op iemand anders.

Rowan staat nog steeds te wachten op antwoord. Ik ben nog steeds aan het denken wat ik ga doen. Ik kijk naar mijn schoenen en dan naar Rowan. Ineens trap ik hem in zijn ballen. Hij valt kreunend op de grond en ik grinnik zacht en loop er snel vandoor.

Ik hoor Emma keihard lachen en naar me toe lopen. 'Is het uit?' Vraagt ze als ze bij me staat. 'Ojaa.' Ik draai me om. 'Rowan, het is uit!' Roep ik luid genoeg zodat hij het kan horen (en de rest van de wereld).

Laura komt naar me toe lopen. 'Hij heeft me wel gezoend. Ik zweer het.' Ik kijk naar Laura. Ze kijkt alsof ze het meent. Misschien kan ze goed acteren. 'Kun jij goed acteren?' Ze knikt. 'Dus dit kan nep zijn?' Ze schudt snel haar hoofd. 'Ik kan niet acteren. Totaal niet.' Emma probeert haar lach in te houden. 'Is dit grappig?' Emma kan haar lach niet meer inhouden en ze proest het uit. 'Sorry.' Zegt ze.

'Jessica.' Zegt Austin, terwijl hij naar me toe komt lopen. Mijn glimlach verdwijnt en ik doe mijn beste ik-haat-je uitdrukking met zijn gezicht. 'Als blikken konden doden...' zegt Emma zacht. 'Is het uit?' Vraagt Austin. Emma kijkt op. 'Was het de opdracht om het uit te maken met Rowan?' Ik kijk naar Emma en sla mijn ogen neer. 'Ik doe jou wat aan als je zo door gaat.' Austin lacht. 'Durf je niet.' Emma wordt boos. Ik bijt op mijn lip en Emma geeft hem een flinke schop in zijn maag. 'Zeg nooit dat ik dat niet durf.' Austin is stil en kreunt van de pijn. 'Heb jij op karate gezeten ofzo?' Vraagt Laura, terwijl we aan het vluchten zijn. 'Ik oefende vroeger altijd op mijn zusje.' Laura's mond valt open. 'Het is een grapje.' Voeg ik er snel aan toe. Laura lacht. 'Wist ik wel.' Zegt ze.

'Willen Jessica Taylor, Emma Collins en Laura Veenstra zich melden bij de directeur!' Horen we ineens door de hele school heen. Ik, Emma en Laura kijken elkaar angstig aan. 'Oeps.' We lopen naar het kantoor van de directeur en ik klop aan. Laura kijkt bang.

We lopen het kantoor binnen. 'Ga snel zitten, meiden.' Zegt de directeur. 'Ik hoorde dat er vandaag 2 jongens gewond zijn geraakt?' Ik probeer te doen alsof ik er niks van af weet.
'Rowan deed gemeen en toen gaf Jessica hem een schop in zijn euh.. u weet wel en daarna ging Emma Austin in zijn maag trappen.' Zegt Laura heel snel achterelkaar aan. Ze haalt diep adem en ik sla mijn hand op mijn voorhoofd. 'Klopt dit Jessica en Emma?' Ik zucht. 'Dankje Laura..' Laura kijkt me onschuldig aan. 'Sorry.' De directeur kijkt boos. 'Laura, jij mag naar je les. Jullie blijven hier even zitten.'

Thomas komt naar ons toe lopen. 'Wat was nou je opdracht?' Ik zucht. 'Ik moest het met Rowan uitmaken.' Thomas' mond valt open. 'Ik doe hem wat.' Ik lach. 'Dat heeft Emma al gedaan. Emma kijkt me aan en haar wangen worden rood. Thomas lacht naar Emma. 'Goed gedaan!' Zegt hij. 'En wat zijn de directeur?' Ik kijk naar de vloer. 'Euhm.. we moeten de hele week tot 6 uur op school blijven.' Emma zucht. 'Gelukkig zijn we niet geschorst.' Ik glimlach naar Thomas. Elke keer als ik naar hem kijk, verdrink ik in zijn ogen. En ik heb nog nooit zo'n mooie glimlach gezien als die van hem... Thomas staart ook naar mij. Ineens kucht Emma. 'Ongemakkelijk...' zegt ze. Ik kijk nog een keer kort naar Thomas en begin te blozen.

'Jessica! Kan ik even met je praten?' Roept Austin door de gang.

'Het is belangrijk..'