My Neighbor Stole My Diary

14. Ik zucht. Hij glimlacht.

{Jessica}

'Wat is er Thomas?' Vraag ik bezorgd. 'Ik kreeg net een telefoontje...' ik kijk bezorgd en hoe meer Thomas vertelt, hoe bezorgder ik kijk. 'Mijn broer heeft een ongeluk gehad.' Mijn mond valt open. 'Met de auto?' Er loopt een klein traantje over zijn wang. Ik geef hem een knuffel. Hij blijft stil. 'Ga je nu naar hem toe?' Thomas knikt. 'Hij is met de fiets voor de auto gekomen. Ik weet niet hoe het met hem gaat.' Ik ben stil. 'Het spijt me dat ik niet kan afspreken.' Hij kijkt me aan en zijn ogen beginnen nog meer te tranen. 'Het geeft niks.'

Ik stap op mijn fiets vol medelijden voor Thomas en ik fiets weg. 'Jessica!' Ik kijk om en zie Austin snel aankomen fietsen. Ik zucht. 'Niet nu.' Zeg ik zacht. Hij komt hijgend naast me fietsen. 'Sorry.' Ik kijk hem vreemd aan. 'Sorry voor?' Hij hijgt. 'Ik hoef morgen niet naar de tandarts.' Ik kijk verward. 'Hoe bedoel je? Je hebt gelogen?' Hij knikt. 'Waarom?' Zeg ik teleurgesteld en zacht. 'Omdat... ik had een afspraak met iemand anders.' Hij komt bij van het hijgen. 'Had dat gewoon gezegd. Heb je die afspraak nog?' Hij schudt zijn hoofd. 'Ze zei het af.' Het is een ze? 'Owh balen.' Hij schudt snel zijn hoofd. 'Nee... het is niet erg.' We zijn even stil. 'Waar is Thomas?' Ik zucht zacht. 'Hij kon niet.' Austin lacht. 'Wat een sukkel.' Mijn mond valt open. 'Doe normaal. Jij weet niet wat er aan de hand is.' Austins glimlach verdwijnt. 'Sorry.' Zegt hij zacht. Ik kijk hem boos aan en fiets snel voor hem uit. Ik ben echt klaar met hem. Vanmiddag krijg ik mijn dagboek terug!

Ik pak mijn mobiel van mijn bed en voer Austins nummer in.

'Hey met Jessica.'
'Hey Jessica.'
'Vanmiddag bij jou toch?'

Austin is even stil.

'Ja is goed, kom je nu?'
'Ja als het kan.'
'Oke, zie ik je zo.'

Ik leg mijn mobiel neer. Ik denk dat ik een plan heb om mijn dagboek terug te krijgen.

Ik klim door mijn raam. Neem een aanloop en spring over de heg op de garage van Austins ouders. Mijn voet beland in een waterplas. 'Shit. Kletsvoet.' Zeg ik zacht tegen mezelf. Austin ziet me aankomen en opent zijn raam. 'Waarom kom je niet langs de voordeur?' Ik kijk even naar mijn raam en begin me dat ook af te vragen. 'Stomme vraag.' Austin lacht. 'Oke, kom binnen.'

Ik kijk zijn kamer rond. 'Zoek je je dagboek?' Betrapt. 'Nee hoor. Tuurlijk niet.' Zeg ik ongeloofwaardig. 'Wil je het nog terug?' Ja. 'Nee hoor.' Austin trekt zijn wenkbrauwen op en wacht. 'Ja. Ik wil het terug.' Austin glimlacht. 'Hoeveel opdrachten moet je nog?' 20. 'Ik heb geen idee.' Austin slaat zijn armen over elkaar en glimlacht. 'Oke, ik heb nog maar 5 opdrachten gehad en moet nog 20.' Austin lacht. 'Dat dacht ik al.' Ik kijk weg en snel weer terug. 'Euhm, hoever ben je al met lezen?' Austin doet alsof hij nadenkt. 'Volgens mij heb ik het bijna uit.' Shit. 'Ow leuk.' Austin lacht en schudt zijn hoofd. 'Wacht, vind je dat nou leuk?' Ik slik. 'Ja. Nee.' Austin gaat op zijn bed zitten. 'Laten we bezig gaan met de bio powerpoint en het oefenen.' Ik knik.

'Dus als we hier als kopje doen dat...' ik luister totaal niet naar wat Austin zegt en zoek naar mijn dagboek. 'Hé, wil je me even 20 opdrachten geven?' Vraag ik terwijl ik nog steeds elk hoekje van zijn kamer bekijk. 'Nee.' Ik zucht. 'Kun je dan van die 20 opdrachten de 0 eraf halen? Dat hoef ik nog maar 2.' Austin lacht. 'Goed geprobeerd.' Ik zucht een keer diep. 'Je bent hier niet voor de presentatie he?' Nee, ik ben hier voor mijn dagboek. 'Echt wel. Ik wil dit goed doen.' Austin staat op en loopt naar een kast. Ik volg elke beweging van hem en kijk aandachtig wat hij doet. Hij strekt zijn hand uit en opent de kast met zijn hand. Hij grijpt naar iets wat een rechthoek vorm heeft en wat ik meteen herken. 'Is dat...?' Ik sta snel op en loop snel naar Austin. Hij houdt MIJN dagboek boven zijn hoofd en ik spring om het te pakken. 'Geef nou terug.' Austin lacht. 'Geef mij een zoen.' Wat? Nee. 'Krijg ik dan mijn dagboek terug?' Hij knikt langzaam. Ik denk na en kijk hem verdacht aan. Ik geef hem snel een korte zoen. 'Mag ik mijn dagboek terug?' Hij schudt zijn hoofd. 'Dat was geen zoen.' Dat was wel een zoen. 'Hoezo niet? Ik raakte jouw lippen met de mijne.' Hij knikt. 'Klopt. Maar ik wil een echte zoen.' Ik zucht. Hij glimlacht. Hij pakt me bij mijn heupen en trekt mij dicht tegen zich aan. Mijn hart begint te kloppen. Hard. Langzaam komt hij dichterbij. Doe dit voor je dagboek Jessica, alleen voor je dagboek. Denk aan je dagboek. Ik raak zijn lippen. Dagboek. Dagboek. Dagboek. Wacht. Langzaam ga ik mee in de zoen. Langzaam laat ik hem los. Zo erg was dit nog niet. 'Dagboek.' Zeg ik en strek mijn hand uit. Austin lacht en loopt snel weg. Met mijn dagboek. Moet ik nu boos worden? Ja. Ik moet boos worden. Nee. Niet boos worden. Dan krijg je je dagboek nooit weer terug.

Ik loop zijn kamer uit en zoek naar Austin. Waar kan hij zijn? Ik ken zijn huis niet zo goed. Ik open een deur en kijk om me heen.

'Austin?'