My Neighbor Stole My Diary

15. Doei Austin. Hallo dagboek.

{Jessica}

Ik kijk om me heen en zoek nog steeds naar Austin. Ik hoor de vloer kraken en loop de kamer in. Ik doe het licht aan en kijk goed en snel om me heen. 'Austin?'

'Ja?' Ik schrik en spring achteruit. Austin stond 2 centimeter van me af. Onze lippen raken elkaar bijna. Ik voel dat Austin hijgt. 'Kom dan.' Austin loopt ineens snel weg en
al snel is hij weer uit het zicht. Ik bedenk me geen moment en loop erachteraan. Ik zal mijn dagboek vandaag nog terugkrijgen. 'Ik zou het terugkrijgen!' Gil ik. 'Krijg je ook.' Ik kijk om me heen. Waar kwam zijn stem vandaan? 'Als je me vind tenminste.' Ik knijp mijn ogen fijn en draai een rondje. Ik loop naar een andere kamer. 'Austin Hale!' Austin komt tevoorschijn en ik spring naar hem toe. Met mijn handen grijp ik naar mijn dagboek. Ik val op de grond en Austin probeert zijn lach in te houden. 'Leuk he?' Ik schud mijn hoofd. 'Geef terug.' Austin schud zijn hoofd. 'Laten we met de presentatie bezig gaan.' Ik zucht. 'Jij bent zó gemeen.' Austin haalt zijn schouders op. Austin loopt weg en ik lig nog op de grond. Onhandig sta ik op en volg ik Austin.

Austin gaat op zijn bed zitten en legt mijn dagboek ernaast. Hij legt zijn hand erop en kijkt me aan met een scheve lach. Ik ga naast Austin zitten en staar naar mijn dagboek. Austin pakt de laptop en gaat verder met de presentatie. Hoe krijg ik het terug? Laat ik er zo ineens naar grijpen en dan heb ik het. Nee. Slecht plan. Het gaat ook niks worden als ik hem versier. Laat ik gewoon weg gaan... ik kan dit niet meer aan.

Ik sta op en loop naar het raam. Austin kijkt me vreemd aan. 'Wat?' Austin lacht. 'Zeg je geen doei?' Nee. 'Doei.' Ik open het raam. 'Waarom ga je ineens weg? We zijn nog niet klaar.' Ik kijk om. 'Ik kan dit toch niet? Jij hebt mijn dagboek en ik wil het terug.' Austin glimlacht en legt de laptop aan de kant. 'Jessica, is het ooit bij je opgekomen dat ik in de tijd dat ik het dagboek heb, het dagboek allang uit kan hebben?' Ik kijk naar de muur. Ja en die gedachte hoeft hij niet bij me naar boven te brengen. 'Doei. Je red je maar met de presentatie.' Austin glimlacht. Ik laat snel mijn blik vallen op het dagboek wat daar nu ligt zonder Austins hand of iets. Austin kijkt naar buiten en ik loop snel om hem heen en ren naar het bed. Ik grijp mijn dagboek. 'Eindelijk. Ik hou van je.' Austin kijkt me vreemd aan. 'Ik hou... euh... ook van jou?' Zegt Austin. Ik draai me om naar Austin en hou het dagboek stevig tegen me aan. 'Ik had het tegen mijn dagboek.' Austin lacht. 'Serieus? Jij praat tegen je dagboek?' Ik knik en loop weer richting het raam. Doei Austin. Hallo dagboek!

{Austin}

Jessica loopt langs me. Is ze echt zo dom om gewoon langs me te lopen met het dagboek? Ik sla mijn armen om Jessica heen en houd haar stevig vast. Ik grijp het dagboek. Groot voordeel, ze is niet sterk. 'NEEEEE AUSTIN!!!!' Jessica gaat wanhopig op mijn bed zitten. Ik draai me om en loop mijn kamer uit. Ik loop naar een kastje die in de gang staat. Ik haal een leeg laatje eruit en draai het laatje om. Ik stop het dagboek tussen de bodem van het laatje en een ander klein plankje waar het dagboek op kan blijven leunen. Ik draai het laatje weer om en stop het snel terug. Jessica komt de deur uit lopen en ze heeft haar schouders laag hangen. Haar voeten sloffen over de vloer en ze kijkt zielig. Acteert ze of is dit serieus? Ik leun met mijn hand onopvallend op de kast. Jessica sloft naar me toe en opent alle laatjes. Ze kijkt me verdacht aan. 'Waar is het?' Ik haal mijn schouders op en lach. 'Zeg ik niet.' Jessica zucht. 'Breng me maar naar huis.' Wat? Hoe moet ik haar brengen als haar huis hier naast is? Ze loopt naar me toe en slaat een arm om mijn nek heen. Ze springt en snel sla ik mijn armen onder haar rug en een arm onder haar benen. 'Go.' Roept ze. Daar sta je dan. Met Jessica op je armen. 'Ik zeg toch "go"? Ga dan.' Ik grinnik zacht en begin te lopen. Ik til haar van de trap af en als we beneden zijn kijk ik naar mijn schoenen. 'Euhm kan ik even mijn schoenen aan doen?' Jessica kijkt me aan. 'Wat denk je zelf?' Ik lach en wil haar neerzetten. 'Nee, het mag niet. Go.' Roept ze nog een keer. Ik loop op mijn sokken de deur uit. Fijn, het heeft net geregend. Overal waterplassen. Ik loop er met mijn sokken doorheen. 'Weet je hoe erg het is dat jij mijn dagboek hebt? Ik bedoel. Een meisje heeft nou eenmaal...' Ik luister niet naar wat Jessica zegt, ik doe wel alsof ik luister maar ik  focus me vooral op het pad waar ik loop.

Voor het huis van Jessica wil ik haar neerzetten. 'Nee, ik moet toch naar binnen. Ik kan niet lopen, want ene Austin Hale heeft mijn dagboek en...' Gaat ze weer. Ik open met moeite de deur en loop de trap op. Ik breng Jessica naar boven en leg haar op haar bed neer. 'Top. Doei.' Zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht. Ik glimlach terug en draai me weer om. Als ik haar kamerdeur dicht heb gedaan, kijk ik even naar het natte spoor dat mijn sokken over de vloer hebben achter gelaten. Ik lach zacht en loop weer naar huis.

{Jessica}

'Hey Emma.'
'Wat is er?'
'Austin heeft me net haar huis gesjouwd.'

Bij het idee begin ik al keihard te lachen. Hij deed het ook nog gewoon. Ik hoor Emma lachen.

'Waarom?'
'Leg ik je morgen wel uit. Zijn sokken zijn nu nat.'

Alweer begin ik te lachen. En ook Emma hoor ik door de telefoon weer lachen.

'Ik snap er echt helemaal niks van, maar het klinkt allemaal grappig.' Zegt ze lachend.

Ik leg mijn mobiel neer en begin weer te lachen.

Nooit gedacht dat hij het ook nog echt zou doen. Bij de gedachte begin ik weer te glimlachen.