A Daughter's Cry [COMPLETED]

CHAPTER 3

Kzeth's POV

Ba't ang tagal naman ni mama dumating? Kanina pa ako naghihintay dito ah. Iniisip ko habang nakasandig sa poste

*Vibrate*

Maytumatawag baka si mama ito. Kinuha ko ang phone ko pero nabigla ako ng si papa pala ang tumatawag. Sinagot ko ang tawag niya.

"Hello pa" Sabi ko sa kanya.

"Where the hell are you!" Pagsigaw ni papa sa kabilang linya.

"Ah, p-pa n-nandito pa po ako sa s-school hinihintay po si mama. Bakit p-po maynangyari p-" Naputol ang sasabihin ko ng marinig ko si papa na umiiyak.

"Ang mama mo, wala na!" Sabi ni papa na nagpatigil sa mundo ko.

Binaba ko na ang phone at tumawag ng taxi. "Manong sa *****Hospital po! Pakibilisan!" Pagsigaw ko sa driver ng taxi. Wala na akong panahon para magapologise kailangan ko makita si mama.

Ma, ano ba ang nangyari sayo? Sana po hindi ka mawawala ma. Diba ma hindi ka mawawala. Diba sabi mo hindi mo ako iiwan, diba mama promise mo yun. Hindi ko alam ang mayayari sa akin ma kong mawala ka! Ma, diba ma ikaw ang magsasabit ng medal ko paggraduate ko ma, diba sabi mo iyon!

Hindi ko na napigilan umiyak sa subrang kaba at takot na mawala si mama sa tabi ko.

Ma, hwag mo naman gawin to sa amin. Hindi ko kakayanin kong mawala ka sa akin tabi. Sino ang maging ilaw ng tahanan ko kong mawawala ka?

Napaiyak na lang ako ng malakas  dahil kumanta ang driver ng 'Ili-ili tulog anay' na palaging kinakanta ni mama paghindi ako makatulog.

~Flash Back~

"Mama hindi ako makatulog" Sabi ko kay mama.

"Hah, ang baby ko hindi makatulog, gusto mo tabihan kita?"

Nagnod ako at tumabi si mama sa akin.

"Ah, ang baby ko hindi makatulog, gusto mo kantahan ka ni mama baby? Anong gusto mong kanta?"

"Mama gusto ko po yong lagi niyo po kinakanta para sa akin."

"O-sige baby, ito na kakanta na si mama."

"Ili-ili tulog anay,
Wala diri imo nanay,
Kadto tinda, bakal papay
Ili-ili tulog anay."

End of Flashback~

"Ma'am bakit po kayo umiiyak?" Tanong ng driver sa akin na tumigil sa pagkakanta.

"Wala po toh manong ibaba niyo nalang ako dito malapit na naman po ang hospital." Sabi ko at huminto na ang taxi binigay ko ang bayad at tumakbo sa hospital.

Nakita ko si papa na umuupo sa upuan na sagilid lang. Nakayuko siya at tumitingin sa sahig.

"Papa si mama? Saan po siya? Diba hindi po siya patay? Diba nandito pa siya? Diba uuwi siya sa bahay?" Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko habang sinasabi ko yun.

Biglang may pumunta na doctor sa amin. I was praying na hindi bad news ang makukuha ko. I'm praying that my mother didn't die. I was praying that this wouldn't happen.

"Are you the family of Emilia Laurel?" Tanong ng doctor saamin.

"Yes I'm the husband." Sagot ni papa sa doctor.

"What happend to my mother?" Tanong ko sa doctor with sadness in my face.

"I'm sorr-" I cut her her sentence.

"No! My mother is alright right!
My mother isn't dead! She's not leaving me!" I shouted at the doctor. "She's alright right! Answer me! My mother isn't dead right!"

"I'm sorry but we did all we can to save your mother. She lost a lot of blood in her body. Where sorry for your lost." Sabi ng doctor na mukhang naawa.

"No you're lying! My mother isn't dead! What the hell is this place kong hindi niyo man lang mailigtas ang buhay ng aking ina! I didn't lost anything because my mother is alive!" I shouted at the doctor as tears came through my checks.

"Doc pwede na po nila makita ang bangkay." Sabi ng nurse sa doctor.

"Pwede na po ninyo makita ang iyong asawa. Sasamahan po kayo ng nurse papunta dun. Again where sorry about your lost." Sabi ng doctor at umalis. Sinundan ko ang nurse at kinakabahan ako sa makita ko.

Ipinikit ko ang aking mga mata ng makita ang isang babae na nakasuot ng puti. Her pale pink lips, her eyes that are close shut, her soft fluffy hair and that woman that is laying over their is my mother.

Pinuntahan ko siya at niyakap as my tears fall at her beautiful face.

"Ma, don't leave me! I thought you will never leave my side! Ma hwag mo akong iiwan diba aattend ka ng graduation ko?! Ma! mama! I love you very much ma, pero paano mo mararamdaman iyon kahit wala kana! Hindi mo alam kong gaano ko ikaw kamahal! Ikaw ang naging bestfriend ko, ikaw ang tumatangol kong may umaaway saakin, ikaw ang nagaalaga saakin kong may sakit ako, pero wala kana paano ko mararanasan yun ulit?! Mama you don't know how much I value you isa kang mabuting ina at asawa sa amin ni papa. Ma mahal na mahal kita!"
Hwag mo kaming iiwan!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~