Falling Back Again

One

I wake up early para Hindi malate, lunes ngayon at Malamang maraming tao ngayon sa kalsada.

I'm a registered nurse, actually 2years na ako sa pinapasukan kong ospital sa makati. Sabi nila Mahirap daw maging nurse, yeah. Mahirap physically but the mere fact na nakikita mong nakakatulong ka sa kapwa mo, nababawi lahat nang pagod na 'yon. Sobrang fulfilling kapag nakikita mong may natutulungan ka, Hindi kasi matutumbasan nang kahit na anong halaga yung pasasalamat at ngiting ibinibigay nang mga pasyente mo sayo kapag natulungan mo silang gumaling o guminhawa ang pakiramdam.

Loving can hurt
Loving can hurt sometimes
But it's the only thing that I know

Habang nagdadrive papuntang hospital Ay Mahilig talaga akong magpatugtog sa Kotse. Ewan ko ba sa ngayon napapansin kong lagi kong pinapakinggan yung Photograph ni Ed sheeran. Mukhang nakaka-relate ang lola niyo eh. ^_^

Humigit kalahating oras Ay nakarating na ako sa ospital na pinapasukan ko. Binati ako nang mga kapwa ko nurse na nakakasalubong ko. Habang nagaantay ako na bumukas ang pinto nang elevator Ay dumating naman si Ma'am Alice, ang head nurse nang emergency station.

"Good morning po ma'am Alice" Bati ko sakaniya at ngumiti.

Bumuntong hininga naman ito."Walang good sa morning Mara...Haay! Lumipat ka na kasi sa E.R kailangan ka namin..." Sabi naman nito.

Matagal Niya na kasi ako sinasabihan na lumipat sa ER Dahil daw kailangan nila ako doon. Hindi naman sa ayaw ko pero kasi kailangan ko munang ihanda ang sarili ko, alam ko kasi masyadong toxic sa Lugar na yon. Masyadong matrabaho, Hindi ko alam kung kakayanin ko.

Ngumiti ako."Ah..eh..Hindi ko po ata kaya doon ma'am.." Sabi ko sakaniya.

Tiningnan naman Niya ako nang para bang Hindi naniniwala. "Anong Hindi? Mara isa ka sa mga magagaling na nurse mang ospital! Malaki ang tiwala ko sayo na makakayanan mo..." Sabi naman Niya kasabay nito ang pagbukas nang pinto ng elevator.

Sabay naman kaming pumasok doon pinindot ko ang 4th floor Dahil doon ang assigned station for duty ko at 2nd floor naman si ma'am Alice.

Nagiisip pa ako nang sasabihin ko pero tumunog na ang elevator hudyat na nasa 2nd floor na. "Sige...I'll go ahead..pagisipan mo Mara, okay?" She said and tao my shoulder.

I sigh. I really don't know what should I do? Pakiramdam ko kasi Hindi ko kaya.

Honesty, ugali ko na talaga ang pagduduhan ang sarili kong kakayahan. Sa madaling salita, wala akong tiwala at kumpyansa sa sarili ko. Lagi kong sinasabi na "Hindi ko kaya" ang isang bagay kahit Hindi ko pa naman ito nagagawang subukan. Tanga na kung tanga pero ito ako eh? Pero lahat ng pagdududa ko sa sarili ko nawala nang makilala ko Siya.

Flashback

Medyo kinakabahan ako ngayon dahil 1st day ko ngayon sa bago kong nilipatang school. Obviously, wala akong ka-kilala dito kaya't ano pa nga ba? Kaya dapat akong maging mabait sa mga tao dito pero paano kung Hindi sila mabait sakin? Paano na ako? Hays. Bahala na!

"Building 4.." basa ko sa papel na hawak hawak ko kung saan nakalagay ang building at room number ng papasukan kong klase. Napabuntonghinga ako dahil malayo layo pa ang lalakarin ko mula dito sa kinatatayuan ko. Bakit ba naman kasi napakalayo ng building ng mga nursing dito. Kaasar!

Nagmadali na akong naglakad patungo sa room ko. Ilang sandali nakaratimg na ako sa building 4. Dali dali naman akong umakyat ng hagdan patungo sa 3rd floor kung nasaan ang room ko. May ilan pa akong nakakasalubong na mga estudyante yung iba mukha namang Mababait pero yung iba mukha namang mangangain na ng buhay kung tingnan ako. Pero hindi ko na Sila pinagpapansin dahil wala naman akong pake sakanila.