CHAPTER 6

28 1 2
                                    

People tell their feelings through their acts

--------------------------------------------

Zoe's POV

Hindi talaga ako makapagsalita!

HUWAAAAH!

UNA, someone stole my kiss.

PANGALAWA, ito! Kung ano mang tawag dito! Basta ito!

Huwaaaaa! ToT 

Feeling ko kakainin na ko ng lupa! Ano bang nagawa kung masama para maexperience ko ang mga ganitong kasaklap na bagay?!

There's a long time of silence between us.

Sino ba namang hindi ma-aawkward? Kami lang ang nasa room tas ganito?!

Nakatalikod lang ako sakanya, umiiyak habang hawak-hawak ko ang harap ng uniform ko para hindi ito tuluyang makita.

I can feel my face burning like hell. Sobrang nakakahiya! HUHUHU!

'Kill me now! T_T'

"Z-Zoe"

'HALA KA ZOE. Ano? Ano sasabihin mo? Kasalanan mo to eh! Bat ba kasi nagpumiglas ka pa para lang magsinungaling!'

Hindi ko siya pinansin at di ako nagsalita.

"Ano bang ginagawa mo diyan, bat ka nakatalikod?"

T_T o_O nagtanong pa

"S-Sa tingin mo *sobs* makakaharap pa ko sayo?! *sobs*" Sigaw ko habang umiiyak.

hindi ko alam kung nananadya to o nagpapanggap lang na walang nakita e. T_T

"Ang OA mo. Hindi ko naman nakita yung kabuuan eh"

Tignan niyo?! Tignan niyo kung gaano kagaling mambwiset! Pigilan niyo ako! Pigilan niyo ako!

"Hoy!" sigaw niya ulit.

"Ayoko! *sobs*" Narinig ko siyang napasinghal at bigla niyang hinigit ang isa kung kamay at ipinatong doon ang jacket niya.

"P-para san to?" Tanong ko sakanya habang nakatalikod.

"Ilaba mo"

T_T

Sinamaan ko siya ng tingin at tumalikod ulit.

"Malamang ijajacket mo! Naturingan ka pa namang matalino" Iritadong sabi niya.

Tas siya pa magagalit ngayon ganon?!

Agad kong isinuot yung jacket at nang matiyak ko na nakazipper na ito, humarap ako sakanya at sinipa ang tuhod niya.

"Aray! Para san yun?!" Sigaw niya habang hawak-hawak ang tuhod niya.

"Sa panghihila mo ng uniform ko kaya napunit ang butones ko at nakita mo ang- ang... Ugh!"

'Tongno! Bat di mo masabi Zoe?!'

"Psh" Nakita ko siyang napangisi habang nakatingin sa gilid na mas ikinakulo ng dugo ko. He's so like the man I encountered at the street. "Eh di ko naman talaga nakita eh" Humarap siya sakin habang pinipigilan ang tawa niya. "Masyado ka talagang manang. Normal na sakin makakita niyan dahil lagi akong nasa beach okay? Madaming babaeng nakatwo-piece dun kaya di ko na yan pagkakainteresan."

'Kahit na! Kahit na hindi niya nakita ang dibdib ko dahil nakabra ako, nakakahiya padin no! Kasi-'

"Polkabra pala ah" bulong niya sa sarili niya sabay ngisi niya. Bigla naman akong namula sa sobrang hiya.

Music Diary of LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon