Canimin ici dediğinde canim giderdi.
Ne zaman benden gittin,
Ne canım kaldı ne de içi..
Tüm zamanlarim sen olduğunda unuttum ben saatleri.
Ve tüm günlerim seninle dolu olduğunda attım tüm takvimleri.
Sonra ne mi oldu peki?
Zaman yaralarımı besleyen bir ilaç,iyilestiren değil.
Günlerim hatırlayamadığım bir travma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kadının Çıkmaz Sokağı
PoesíaGöğsüne saplanan ağrı aşkın belirtisimi yoksa bir hastalık belirtisimi bilmiyordu.Oysa Gökkuşağı rengindeki hayallerine hic bir zaman siyah bulastırmamıştı o ana kadar.Geldim gördüm ve sevdim. Üstelik aptal yerine koyulmanin acisida bir hayli ağırdı...
