Behind the Glasses

Chapter 7: Protect

Chapter 7: Protect 

          Xyla's Point of View

Natapos ang umaga ko na puro Interrogation. Kasi naman talaga si Liam.
Nahirapan tuloy akong sulutan ang lahat ng tanong.

Patuloy lang akong naglalakad sa hallway. Pupunta akong cafeteria.

"Ayun siya Girls! Daliii!"
Nilingon ko kung sino yung sumigaw, Lumaki talaga ang mga mata ko dahil sa nakikita ko.

Ngayon na ba ako mamatay? Dudumugin ako ng mga FANS niya. Oo! You read it right! First day niya pa lang dito, madami na siyang Fans.

Wala na akong choice, Tatakbo nanaman ako. Huhuhu! I need help.
Matatapos ata ang araw ko na puro Takbo ang gagawin ko. T_T

"Don't let her escape, again!" sabi ng Leader nung Fans Club ni Liam.

Pababa na ako ng hagdan ng, OMG!
May mga nakaabang din na mga Fans niya.
Oh! No! I'm doomed. T_T

OhmyGhad! Malapit na sila. Para silang manlalapa ng tao. HuhuhuT_T Patay na ako nito!

"Litisin natin yan!"

"Wag niyong pakawalan! Punuin natin ng tanong 'yan!"

"Patayin yan! Patayin ng tanong!"

"Tadtadin kung sakali!"

Huhuhu! Grabe sila oh! Mukhang dito na matatapos ang colorful life ko!
Napa-upo nalang ako habang tahimik na umiiyak!

Nung malapit na malapit na sila saakin. Nagulat na lang ako ng may biglang may pares ng sapatos sa unahan ko. That pair of High cut shoes.
Tiningala ko ito, Siya nga! My knight in shining armor.

"Liam!" I said almost whispering.

Nginitian niya ako, bumaling naman ang tingin niya sa kaniyang mga Fans na mukhang na Glue na sa kanilang kinatatayuan. Mga mukha silang Asong Ulol, kulang na lang tumulo ang kanilang laway habang titig na titig kay Liam.

"Sinong pasimuno nito?" Liam asked, kalmadong tanong pero may diin ang bawat pagbigkas niya. Nakakatakot siya.

"I said, sino ang pasimuno nito?"
Dumagundong ang boses ni Liam sa hallway. Nanatiling tahimik ang mga ito. Ang kaninang mukha nilang nagliliwanag, biglang napalitang ng pagkatakot.

Wala pa ring sumagot, pati ako napayuko.

"Wala kayong karapatan saktan ang ASAWA KO. Naiintindihan niyo?!!"

Napayuko ako lalo, nakakahiya >///<
pero at the same time, Kinikilig ako.  Nawala tuloy yung pagka-gutom ko dahil sa mga nangyayari ngayon.

Napadako ang tingin ko sa mga taong nasa paligid namin, Nakayuko lang sila at parang maiiyak na.

Tumayo ako at lumapit kay Liam." Tama na yan, Liam! Lika na!"
Hinila ko si Liam at naglakad kami palayo. Kailangan niyang magpalamig, namumula siya eh.

             ****************

"Nakakainis! hindi dapat nila ginagawa to sayo!" pagmamaktol niya.

Kanina pa yan! simula nang dumating kami dito sa back part ng school.

"I'm sorry, Wife! kung hindi dahil saakin, di yan mangyayari sayo!" Liam said with sincerity. Mahihimigan mo talaga ang lungkot sa boses niya. Napayuko ito.

I lifted up his chin." Ba't kasi ang Gwapo mo, Hubby?"

Napabitaw naman ako ng mapansin ko ang mga nasabi ko.
God! Nakakahiya!

Narinig ko namang napa-chuckle siya. " You're blushing, Wife!" he said.

Kailangan ba talagang sabihin. Huhuhu! Grabe siya *pout*

"Humahaba na yung nguso mo Wife!"
Mas lalo akong napanguso sa sinabi niya. Hmmp!

"Gosh! Andito lang pala kayo, Lovers!" napatingin naman ako sa nagsalita, It's Claire,  kasama niya ang mga bestfriends namin.
Ibinaling ko ang paningin ko kay Liam, pero hindi siya tumitingin kay Claire. Naiinis na ako, ano bang meron sa kanila?

"Dito niyo pa talaga naisipan na mag-date, huh?" sabi ni Yan. Yannirose Cortes.

Napa-tsk lang si Liam at tumayo.
"Di kami nagde-date, Yanni." I said.

Umalis na kami do'n. Kahit sa hallway, panay asar nila saamin.
Kahit pati sa room, muntik na nga silang mabato ni Liam, buti na lang na-control niya yung temper niya, pero ilang beses ko din siyang nahuhuling tumitingin kay Claire tapos tatanaw sa labas. Hindi ko alam pero parang nagseselos ako.

Kaniya-kaniya kaming balik saaming upuan ng dumating yung Teacher namin. First Period Teacher namin sa Hapon.

Pagkatapos ng klase namin sa hapon, didiretso na sana ako pauwi kaso, sabi ni Li mag-date daw muna kami.

Marami kaming pinuntahan, nag-dinner na lang din kami para diretso tulog na ako mamaya.

Mga 7:00 PM nang napagpasiyahan naming umuwi.
Hinatid na din niya ako, gamit ang car niya.

"Thank you sa paghatid." sabi ko ng nakangiti.

"No problem Wife! You're my obligation now!" sabi niya. Nalungkot naman ako dahil sa sinabi niya.

"So, it means, napipilitan ka lang?."
I said with a hint of sadness.

"No! syempre hindi! Ginagawa ko 'to kasi Asawa na kita,kaya Cheer up na." he said and winked at me. Hindi ko alam, pero kahit na ganun lang kasimple ang sagot niya, masaya na ako.

"Hindi mo pa naman ako Asawa ah!" I said.

"Asawa na kita, kahit di pa tayo kasal." he said.

"Ewan ko sayo!" I said. Namumula na kasi ako eh. Kinikilig in short.

Lumabas na ako ng kotse. Ni-wave ko ang kamay ko as a sign of Goodbye.

Nag-wave din siya saakin at pinaandar na ang sasakyan.
Pumasok na ako sa loob ng bahay. Nakita kong patay na ang ilaw, hindi na ako nag-abala pa na buksan ito, dumiretso na lang ako sa kwarto ko.

Nagpalit na ako ng pantulog at nahiga sa kama ko. Wala pang 30 seconds, nakatulog na ako.

            *******************