Assepoester: a new story. #AltEnding

Deel 5

Eenmaal daar aangekomen, maakt Thijs weer galant de deur voor me open. Ik stap de grote foyer binnen waar we worden opgewacht door een portier. "Namen?" bromt hij.

"Termaine" antwoord ik en hij kijkt zoekend over de lijst die hij in zijn handen houdt. Wanneer hij bij mijn naam komt, kijkt hij verwart op.

"Die zijn al binnen. Volgens mij bent u een indringer." Hij wil een bewaker roepen, maar Thijs is hem voor.

"Ze hoort bij mij. De naam is Williams." De portier kijkt weer over de lijst en knikt nu. Hij stapt een stukje opzij zodat we er langs komen. "Wat was dat nou?" vraagt Thijs verbaasd. Ik haal mijn schouders op alsof ik nergens wat van af weet en loop voor hem uit de grote zaal in.

Het is een typische danszaal, met een glimmende vloer, een grote kroonluchter en gouden randen langs het plafond. De zaal is al goed gevuld met allerlei vrouwen in grote jurken en mannen in nette pakken.

Een vrouw komt op me aflopen en biedt me een drankje aan. Ik pak een champagneglas van het dienblad en neem gulzig een slok. Ik bedank haar terwijl haar blik vol afgunst over mijn jurk glijdt. Niet iets wat zij zou dragen, denk ik.

Verderop zie ik Anastasia staan. De prins staat een paar meter van haar vandaan te praten met een paar mannen. Ze danst overdreven om hem terwijl ze haar kont de lucht in duwt.

"Kijk dat meisje daar nou!" lacht Thijs en hij wijst in de verte naar een meisje in een oranje jurk. Ze staat met haar achterwerk tegen een van de prins' vrienden aan. Die daar duidelijk niet van gediend is en haar dat ook wel even zal vertellen. Wanneer ze verdrietig van hem weg loopt, zie ik dat het Drizella is.

"Dat is dus mijn stiefzuster" vertel ik hem en hij kijkt me verbaasd aan. Hij wil zijn excuses aanbieden, maar ik hou hem tegen. "Geen zorgen, ik doe ook niets liever als ze uitlachen."

"Waarom ben je niet met hun gekomen?"

"We hebben nou niet echt een goede band. Sinds mijn vader is overleden behandelen ze me alle drie als slaven of zoals jij zei als een knecht."

Hij kijkt me medelevend aan. "Waarom laat je je behandelen als een knecht?"

"Ik heb niet echt een andere keus. Zonder hen heb ik geen huis of geld om van te leven. Ze mogen me vanavond ook niet zien. Zodra ze door hebben dat ik hier stiekem heen ben gegaan, kan ik mijn slaapplek wel vergeten."

"Dan moeten we zorgen dat dat niet gebeurt" zegt Thijs begrijpend en hij loop naar een vrouw toe. Ze draagt een masker voor haar gezicht en Thijs wijst naar het masker en dan naar mij. De vrouw knikt en geeft het masker aan me. "Zo blijf je wel undercover."

Ik zet het blauwe glinsterende masker op dat nog goed bij mijn jurk past ook. Ik kijk in de reflexen van een glazen vaas en het staat me helemaal niet verkeerd. Ik gooi mijn armen om hem heen en bedank hem.

"Zo heb je ook eens een avondje rust van vervelende zussen en hebzuchtige moeders."

"Stiefzusters en stiefmoeder" verbeter ik hem weer.