Ik ga op de grond zitten. Tranen wellen op uit mijn ogen. Waarom moest dit gebeuren? Waarom?
'Eleonor, gaat het?' een bezorgde Louis komt naar me toe gelopen.
'Wat is er gebeurd?' Louis' ogen kijken me vragend aan.
'Niks.' zeg ik en sta op. Louis houd me tegen.
'Wat ga je doen?'
Ik haal mijn schouders op. Wat moet ik doen? Ja, dat is een goede vraag!
'Ik ga een wandelingetje maken!' zeg ik en loop naar buiten.
Een frisse wind blaast mijn haren door de war, overal zie ik mensen me aanstaren. Ik probeer ze te negeren. Wat moeilijk gaat.
'Wat is er mis met mij?' roep ik tegen een klein meisje.
Haar blauwe ogen kijken me geschrokken aan, haar onderlip begint te trillen en even later rollen er tranen over haar wangetjes.
Verbaasd over hetgeen wat ik heb gedaan wil ik weg lopen.
Maar een boze vrouw houd me tegen.
'Je vroeg toch wat er mis is met je? Alles is er mis met je! Je hebt
Harry gezoent! Hoe kan je dit je zus aandoen? Je bent het niet waard om te leven!' Deze woorden snijden recht in mijn hart. Ik draai me om en begin te lopen.
Ben ik dan echt zo slecht? Ben ik het dan niet waard om te leven?
Ik stop met lopen en sta stil. Ik merk dat ik op een brug sta, dat brengt me op een idee. Als ik dan zo slecht ben om te leven, moet ik maar weggaan. Weg van deze wereld. Dan ga ik mijn ouders misschien terug zien. Als ik teminste naar de hemel ga en niet naar de hel! Ik klim over de reling. Met mijn blik op het water gericht en een hart dat klopt in mijn keel, sta ik op het randje van de brug.
'Eleonor! ' Geschrokken draai ik me om. Ik vang een glimp op van Louis. Maar da schuiven mijn handen weg en val ik in de diepte. Ik wordt opgeslokt in het water.
nieuw stuk
,x
JE LEEST
zussen vergissing
FanfictionOoit had ik een zus, een tweelingzus. Ik weet het nog goed, we waren 10 en deelde alle geheimen met elkaar.Ooit had ik een tweelingzus, Charlotte. Ik weet het nog als de van gisteren, die dag in het speeltuintje. Jij kon goed voetballen, ik kan go...
