'Dit moet een grapje zijn!' zeg ik met een verstikte stem, maar als ik rond kijk weet ik het zeker, ookal wil ik het niet! Ik zal nooit meer in mam' s armen kunnen liggen! Ik kan nooit meer met mijn problemen bij mijn vader kunnen komen, om een oplossing. Ik ga nooit meer tegen hen praten en ik zal nooit meer hun stemmen horen...
Tranen rollen over mijn wangen en een snik verlaat mijn mond.
Mijn hele lichaam lijkt verlamd, ik kan niks meer doen dan wenen en snikken. Louis komt naar me toe en legt een arm om me heen. Dat geeft me weer wat warmte, want alle warmte heeft me verlaten toen ik te horen kreeg dat mam en pap weg waren...
Weg uit mijn leven...
*4 dagen later*
Ik loop achter derest aan en verlaat de kerk. Ik zie hoe mijn ouders in een hun doodskist in de auto worden gelegd en meteen rollen er weer tranen over mijn wangen. Ik kom terug in die trance die ik ook had toen we een soort herdenkings dag hadden, die dag staat nog steeds in mijn geheugen gegrift net zoals de dag dat Charlotte verdween. De ergste dagen van mijn leven samen met deze dag. Al die dagen hebben mijn leven opslag veranderd.
Ik loop sloom vooruit en raak een beetje achter op derest van de groep. Plots wordt het me allemaal een beetje teveel en in een opwelling ga ik op de grond zitten, ik leg mijn hoofd op mijn knieën en begin nog harder te huilen.
Ik voel een hand op mijn schouder, een warme hand, een grote hand. Een hand die me een veilig gevoel geeft. Ik kijk op en kijk recht in Louis zijn bezorgde ogen. Hij tilt me en legt me op een bankje. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en gaat naast me zitten.
'Het komt allemaal goed.' fluisterd hij.
nieuw hoofdstuk! En en en? Wat vinden jullie ervan?
xx me
JE LEEST
zussen vergissing
FanficOoit had ik een zus, een tweelingzus. Ik weet het nog goed, we waren 10 en deelde alle geheimen met elkaar.Ooit had ik een tweelingzus, Charlotte. Ik weet het nog als de van gisteren, die dag in het speeltuintje. Jij kon goed voetballen, ik kan go...
