Don't let me go..

Hoofdstuk 21.

Hoofdstuk 21.

2 dagen opgestaan en naar bed gegaan zonder zijn lieve glimlach naast me. Zijn warme lippen als eerste s’ochtends voelen, en tegen hem aan liggen als ik het koud heb. Depressie, dat is het enige wat ik voel deze 2 dagen. Om 2 uur vertrekt Harry dat is het enige wat ik nu denk. Nog 3 uur te gaan, aftellen doe ik al 2 dagen. Ik droom over hem al 2 dagen. 2 dagen lijken wel weken te duren.

Weer 1 uur verspild aan denken aan hem, de jongen die ik misschien nooit meer ga zien. Die mij nooit meer wilt zien. Ik bedenk me wat ik het liefste wil. Wat wil ik doen met mijn leven en hoe wil ik verder. Het enige wat ik voor me zie zijn zijn lieve kuiltjes in zijn wangen als hij lacht. En zijn schattige ogen. Oke ik weet het twijfelen hoef ik niet meer. Ik wil verder met Harry. Ik kleed me aan doe mijn haar in een simpele staart. En bedenk me hoelang ik er joggend over zou doen om bij zijn huis te komen. Een half uur ongeveer als ik op een gemiddeld tempo loop. Het is nu half twee en over een half uur word hij bij zijn huis opgehaald. Rennen! Ik spring op en ren mijn kamer uit, van de trap naar buiten. “dag mam” schreeuw ik en gooi de deur achter me dicht. Ik ren, ren en ren! Na 5 minuten ben ik al buiten adem. “kom op voor Harry” zeg ik tegen mezelf. En krijg weer de kracht om verder te rennen. Ik ben er bijna voor me slaat een grote bus de straat van Harry in. Ik zie dat het dezelfde bus is die ik zag toen ik Harry ontmoette. Het is de tourbus! Ik ren nu nog harder dan ik ooit gerent heb. Ik sta voor zijn huis. 2 sterke mannen zijn koffers aan het inladen. Ik zie hem staan hij heeft een tas vast en loopt naar de bus toe. Als hij mij ziet laat hij zijn tas vallen en ik ren op hem af. Omhels hem en ik zeg “I come to say goodbye.. and I really wanne kiss you right now. But I know thatit is over..”. dan fluistert hij in mijn oor “please kiss me..”. hij tilt me op en sla mijn benen om hem heen en zoen hem zoals eerder. Laat hem nooit nooit meer los wat er ook gebeurt wie ik ook tegen kom. Zo staan we minuten lang. todat iemand tegen hem zegt “so it's good. Well bye bye. we need to go, Harry. about 7 hours have been a performance in Germany.”. Ik probeer hem van me los te maken. Maar hij laat me niet gaan. “Go with me on tour. I'm not going without you”. Ik kan het niet. Vooral niet voor mijn moeder. Ookal hou ik zo veel van hem. Ik kan het mijn moeder niet aan doen. Maar op een of andere manier. Hoor ik vanuit mijn broekzak “ja meis ga mee!” het klinkt als de stem van mijn moeder. Ik pak mijn mobiel uit mn zak. En ja hoor broekzakgesprek. “okay I go with you.. i fit is okay” gejuich vanuit mijn telefoon en ik word opgetild eeuwig gezoend door mijn ‘love’. “but 1 conditions. I want to pass my mother. Give me 10 minutes. and I'm half a year be yours.” Lach ik. “Deal” en ik geef hem een hand.

Als het verhaal aan de crew verteld word. Word ik met open arme ontvangen. Letterlijk en figuurlijk want de strenge bewaker zegt tegen me “are you dutch?” vraagt hij enthousiast. “ehm yes.. I was born in Amsterdam” glimlach ik. ik krijg een grote knuffel van hem en Lou. die blijkbaar allebei nederlands spreken. “nog sorry van net ik dacht dat je een of andere Harry-girl was zo noemen ze dat volgens mij” lacht hij. “ben ik ook” grinnik ik terug. We rijden naar mijn huis waar mijn moeder me opwacht. Ze kijkt blij.. maar dat doet ze voor mij. Ik weet het want ze heeft gelijk zonder hem zou ik dood ongelukkig zijn geweest. Ik pak mijn spullen in en sta voor de deur te wachten op mijn moeder die de laatste tas in de bus zet. “dag mam ik ga je missen. Hou van je” nu twijfel ik weer maar dat neemt mijn moeder me snel weer weg. “je moet weg! Van mij zonder die jongen was je dood ongelukkig” en gelijk heeft ze. “maar hou ook van jou schat. En laat die jongen is even hier komen.” Harry heeft het blijkbaar al gehoord enn springt uit de bus. “boy come here. You're like a son to me kind. Take care of her, because otherwise I'll get her personally. where you guys are. it does not care. but as long as you make her happy.”  En ze geeft hem een knuffel. “I should not dare mrs. and I will make her happy and give all the love that I have.” Hij glimlacht. Ik geef mijn moeder een laatste knuffel en stap in. Ik voel de bus in beweging komen en we rijden weg. Ik knijp in zijn hand en zwaai zo lang mogelijk naar mijn moeder. Dag Holmes Chapel..

Heeee! jullie hebben mazzel.. ik ben ziek en opeens heeel veel inspiratie, om te schrijven dus er komt een hoofdstuk 22! Xx Danaa