ASAF

Geleceğim...

Her sabah yeniden açılan kahverengi gözler. Hiç bir sebebi olmayan buruk bir yürek Asaf'ın yüreği... geçmişi ve geleceği arasında sıkışıp kalmış, bir gün yeniden açılmayı bekleyen bir yürek. Evdeki yalnızlığının bugün biteceğinden habersiz evden çıkıp her zaman yürüdüğü yoldan yürüyordu. Cebindeki telefonun çalmasıyla bozulan sessizlik, ve tek bir cümle

"Sana ihtiyacım var."
...
O gün, evde herkes sessiz bir şekilde kahvaltısını yaptı. Kızlar, her zaman ki gibi okullara giderken, erkekler de bulunmaları gereken yerlere dağıldılar. Bugün hepsinin hissettiği ama hiç birinin tahmin edemediği bir huzursuzluk vardı.

-Abi...

Büyük abi kardeşinin sesini duymuştu ama duymuyormuş gibi sanki hiç orada yokmuş gibiydi. Aklında sadece bu akşam olacaklar vardı. Akşam eve geldiklerinde, herkes masanın etrafına toplanmıştı. Kızlar, bugünü anlatırken, evin erkek kısmı abilerinin gözüne bakıyorlardı, tek bir cümle tek bir ses dahi söylemiyordu, içindeki karanlığın derinliğinde kaybolmuştu. Zilin çalmasıyla birlikte evde küçükte olsa bir çıtırtı olmuştu. Kapıyı açan Ada karşısındaki bu adamı tanıyamamıştı, gözlerine bakarak;

-Sen kimsin ?

Diyebildi sadece karşısındaki yabancı adamın, onun üvey abisi olduğundan habersiz içeri davet etti. Asaf evin içine girdiğinde, içinde hâlâ geri dönme isteği yatıyordu. Karşısında 3 erkek ve 4 kız vardı. Asaf hepsini tanısada onların onu tanımadığını biliyordu. Masanın sağ tarafında gözlerine bakan baran , maya , mert sol tarafında ise Ada , Ali , Selenay ve nefret ettiği kişi abisinin en değerlisi Elif. onu sevmemesinin sebebi sadece abisi değildi belki de Asaf yavaşça abisine yaklaşarak;

-Ne istiyorsun Savaş.... Abi ?

Savaş, gözlerindeki hüznü her ne kadar saklamaya çalışsada başaramıyordu.

-Hoşgeldin...

dedi kısık bir sesle karşısındaki günaha babasının ona bıraktığı büyük günaha. Evdeki herkes ikisine bakıyordu. Savaş kardeşine yaklaşarak;

-Seninle konuşmam gerekiyor. Dedi.

Asaf abisinin onu aradığından beri huzursuzdu, şimdi onu görünce daha çok huzursuz olmaya başladı. ikisi birlikte yukarı Savaşın çalışma odasına doğru ilerlediler. Baran hiç bir şeyi anlamamıştı, eve gelen adamın kim olduğunu bilmiyordu, kanı hiç ısınmamıştı bu adama Mert'in yanına gidip onun kim olduğunu sordu. Mert ise onu tanımadığı söyledi. Ali ikisine bakıp kafasını salladı. Yukarı kata doğru çıktıklarında 3 büyük oda karşısına çıktı asaf daha önce bu eve gelmemişti abisinin evi, odası, kardeşleri, herşey ona yabancı geliyordu. Savaş odanın kapısını açarak kardeşini içeri davet etti. Abisinin davranışlarından iyice şüphelenmeye başlayan asaf;

-Sana ayıracak vaktim yok çabuk ne söyleyeceksen söyle

Savaş;
- uzun zamandır seni bulmaya çalışıyorum, bu kadar zaman sonra seni bulduğuma ne kadar sevindiğimi bilemezsin nerelerdeydin neler yapıyor..

Asaf;
-Savaş.. Abi eğer böyle konuşmaya devam edeceksen gidiyorum diyip odadan tam çıkacakken...

savaş;
Ayrazların kızıyla evlenmen gerekiyor..! Dedi.