Medyo tumutumal ang JaEron ata ha? Papayag ba tayo? Diba hindi? :)
Uy! Isang click ng Vote lang naman yung hinihingi kong pabor eh. Kahit wala ng comment :) CLICK MO LANG YUNG VOTE OH! CLIIIICK! Isang segundo lang yon :) Promise! Masaya na ko don. SALAMAT NOH? :)
Chapter 33
Jade's POV
Itinakbo pa namin si Jerremy sa Hospital. Pero wala. Wala na.
Wala na yung anak ko. Yung tinuring kong tunay na anak.
At ang TUNAY na INA pa ang mismong pumatay sa kanya.
Kung masakit para sakin , mas masakit para kay Jeron.
Unang anak niya yon eh.
Iyak pa rin siya ng iyak.
Nanito kami ngayon sa Morgue.
Pinag mamadan ang walang buhay ba si Jerremy.
Bakit ba ganto ang panahon ngayon?
"Baby water?"
But he's not answering.
Nakatingin lang siya.
Gusto niyang pumasok sa loob pero hindi pwede.
Masyadong mahigpit dito.
**
Dinala na sa bahay si Jerremy.
Lahat ay kulay Yellow.
Favorite color ni Jerremy 'to.
Hindi pumayag si Jeron na may masalit na ibang kulay.
Magagalit daw si Jerremy.
Nakaupo siya sa bandang unahan.
Pinag mamasdan pa din si Jerremy.
Napakahirap.
Ramdam na ramdam ko ang bigat na nararamdaman niya.
Kailangan kong maging malakas.
Ako ang mas kailangan ni Jeron.
Hindi ako pwedeng mang hina , dahil kung parehas kaming mang hihina , wala tutulong samin.
Mahihirapan kami pareho.
"Baby kumain na tayo. Kailangan mo ng lakas."
Without saying anything tumayo siya at hinawakan ng madiin yung kamay ko.
"Nasasaktan ako Jeron-- aray."
At bigla niya akong niyakap.
"Jade. I'm sorry."
"Sorry saan? Shhhh. Tahan na Jeron."
"Sorry kasi hindi ako naging tatay kay Jerremy. Hindi ko siya nailigtas para sayo. Sorry."
Wala. Di ko din kinaya.
Please Jade wag kang mag break down. Hindi makakatulong yan sa inyo.
( Play --> Kiss the Rain. )
Dinala niya ako sa harap ni Jerremy.
Hindi ko kayang tignan. Hindi ko kaya.
Ang sakit sakit.
Please Jade. Wag. Hindi pwede.
"Jade mangako tayo kay Jerremy."
Hinawakan niya yung kamay ko.
"Sabi ko sa sarili ko , hihintayin ko mag 7 years old si Jerremy."
