{Pov Alex}
Ik word langzaam wakker, dan kijk ik naar Karlijn die zo te zien al wakker is. 'Goedemorgen.' Zegt ze met een niet geïnteresseerde stem. 'Goedemorgen.' Ik kijk naar Eve die ondertussen ookal wakker is geworden. Dan komt de bewaker aanlopen. 'Jongelui de cellen gaan zo open dan mogen jullie ontbijten in de kantine.' Dan loopt de bewaker weer weg. Ik pak mijn dagelijkse kleding en kleed me om.
Niet veel later in de kantine..
{Pov Eve}
Ik ga aan een tafel zitten en Alex komt naast me zitten. 'Hoe oud ben je eigenlijk?' Vraagt Alex dan aan me. 'Ik ben.. Ik ben 17.' Zeg ik stotterend. 'Ooh ik 18.' Alex kijkt glimlachend naar me. Opeens klinkt er geklingel van een mes tegen een glas aan dezelfde bewaker staat op een tafel. 'Voor de nieuwelingen! Jullie worden door een aantal bewaker terug gebracht naar de cel!' Dan, niet veel later worden we door de bewakers terug naar de cel gebracht. Ik ga gelijk op mijn bed zitten, pak me teken boek en dan zie ik dat Alex me alweer aankijkt.
{Pov Alex}
Ik kijk naar Eve, ze kijkt terug en kijkt dan weer naar haar schetsboek. Ze is eigenlijk wel lief denk ik. Dan kijk ik weer terug naar Karlijn en Raphael. Ik ga op mijn bed zitten. 'Zullen we iets doen?' Zegt Raphael dan die ik heel lang niet heb horen praten. 'Er valt hier weinig te doen.. We kunnen een vragen rondje doen om elkaar beter te leren kennen?' Zegt Karlijn dan. 'Is goed wie begint?' 'Begin jij maar Alex.' 'Oke... Uhmm... hoe oud zijn jullie?' Ik ben 19.' zegt raphael. 'Ik 14.' Zegt karlijn vervolgens. 'Hoe kan je 14 zijn en hier zitten?' 'Uh.. gewoon dingen doen... die niet mogen...' 'Hmm.. oke.. ga jij maar verder Raph.' 'Waar komen jullie vandaan?' 'Ik ben gewoon geboren in Nederland maar ik ben later verhuis naar Duitsland.' Antwoord ik. 'Gaaf, ik kom uit Amsterdam.' zegt eve. 'En waar kom jij vandaan Karlijn?' 'Ik kom uit Amerika.' Zegt Karlijn ongeïnteresseerd. 'Ik kom zelf uit Nederland.' Zegt Raphael droog. Het gesprek stopt en dan begin ik met Eve te praten.
{Pov Raphael}
Ik kijk naar Karlijn. En dan naar Eve en Alex. Ik zou willen dat het zo snel ging tussen mij en Karlijn...
Een paar uur verder....
{Pov Karlijn}
'Hebben jullie ook honger?' 'Nogal.' 'Ja echtwel' 'Oke wacht even. BEWAKEEEERR!! 'Wat is er?' 'Ik heb honger.' 'Je krijgt geen eten nu, het is nog geen tijd.' Ik pak z'n keel vast. 'Nu.' 'Oke, oke rustig komt eraan.' Dan loopt de bewaker weg en na een paar minuten komt hij weer terug met 4 borden. Helaas is het niet het meest luxe voedsel ooit.. maar het is wel te eten. 'Haha bedankt Karlijn zonder jou zaten we nu zonder eten.' Zegt Raphael. 'Uhm.. geen probleem.' Probeer ik met de meest ongeïnteresseerde stem te zeggen.
{Pov Alex}
Ik zit op m'n bed met m'n bord op schoot. Dan kijk ik naar de rest. 'Hoe zijn jullie hier eigenlijk gekomen? Wat hebben jullie gedaan?' Gelijk reageert Karlijn. 'Gaat je niks aan.' En daarna reageerd Raphael. 'Hmm.. Niks bijzonders en jij?' 'Vertel ik jullie wel later..' Dan voel ik dat Eve naar me kijkt. Ik kijk naar haar. 'Is er wat?' 'Ooh nee niks hoor..' Antwoordt ze verlegen wat ik eigenlijk wel cute vind.
