8
Emma's POV
"Okay na ba yung likod mo?"tanong ni david
umiling naman ako "Medyo masakit pa."Sabi ko sabay hawi sa likod ko agad
"Here."abot niya sakin yung isang supot ng buksan ko yung isang Mint.
"Para mawala ng mabilis,and i brouth some food!"sabi niya sakin at binagay sakin yung isang lunchbox pag open ko nakita yung masarap na pagkain
"Mukhang pagkain ka talaga!"Sabi ko at hinawi yung mukha niya
"Ano ba to?"tanong ko para kasing kaka iba yung pagkain na dinala niya sakin
"Kimchi!"sabi niya kumunot naman yung noo ko
"Ano yun?"
"Kimchi,Isa sa sikat na dish ng korea,here tikman mo."at sinubo niya sakin yung pagkain gamit yung stick ba yun ang alam ku lang dun pang ipit huh pang sungkit pala yung ng pagkain,Sorna hindi ko alam.Agad ko naman kinuha yung stick
"Yung likod ko ang nasaktan hindi yung kamayko.."paliwanag ko sa kanaya at ginamit yung stick na kinuha ko,pag kuha ko sa ulam nahuhulog naman to tss ano ba to kutsara!! wer na u
agad naman niya kunha yun."Sabi ko nga hindi mo alam."sabi niya at sinubo niya sakin yung noodles niya.
"About last week.."sabi ko
"Wutt?"tanong niya
"Nung una tayong nag kita."sabi ko
"Ohh?"
"Yung sinabi kong korean word."sabi ko nabilaukan naman siya
"Ahhh yun okey lang sakin yun."sabi niya
"Ahhh oke,Sorry talaga huh hindi ko ksai alam yung meaning niya ehh."at tumango lang siya at umiwas ng tingin sakin wierdo talaga to.
kinabukasan nagising ako ng maaga para mag jogging matagal na rin akong hindi nakaka jogging kaya napag desisyonan ko na mag jogging at pagkatapos kailangan ko ring mag hanap ng part time job nakakahiya narin kasi ako kila tita na lagi akong umaasa sakanila.
habang nag jojogging sa park nakalayo na ata ako ang ganda kasi ng view pag umaga at malamiglamig pero pag hapon na sobrang inet!
"Hi!"sabi nung lalaking hindi ko naman kilala
habang nag jojogging habol naman siya ng habol sakin
"I'm Alfred Luhan Frencia.."sabi niya
at inabot yung kamay niya sakin
"Emma Lorenzo."sabi ko mukha naman siyang mabait ehh..
"San ka nag aaral?"
"Sa Enchion Academy."sabi ko
"Ahhh ako naman jan sa Boys School."sabi niya
Mabait naman pala si Alfred eh
habang nag tatawanan nagulat naman ako ng may nabanga akong lalaki at na pasubsob ako sa malaki niyang boobs
"Hi,Im Peter Manosca"sabi niya kay Alfred at hinila niya ako palayo dun ano bang ginagawa nito?
"Ano bang ginagawa mo?"Tanong ko
hindi naman niya ako pinansin.
"P-peter!"naiinis na talaga ako sakanya kasi sobrang higpit na yung hawak niya sakin humarap siya sakin at may binigay,Yung isang Mint at Vetadayn
"Your Hurt rigth?"Pag alalala niyang tanong
"Okey na yung likod ko."sabi ko.
"Ahh,Ganun ba?"
"Salamat nga pala sa pag tulong mo sakin."
Nag smirk naman sya kaya naaninag ko yung gwapong itsura niya.kaya lumapit ako at hinawakan ang cheek niya at pina wide yun para mapa smile siya ng pilita,halata naman yung pag ka gulat niya
"Mas gwapo ka pala pag naka smile ka ehh."sabi ko saknya tinapik niya nman yung kamay ko.
"W-what are you doin?"at nag seryoso nanaman yung mukha niya.
"Wla napaka seryoso mo kasi kaya hindi naaninag yung pagiging gawapo mo."pag iwas kong pagtingin
nag smirk nanaman siya,ano bang meron ngayon at napaka wierd.ng pag tingin ko agad nasiyang nag bike palayo.
BINABASA MO ANG
Always gonna fly away
Teen FictionHe Always have the Feel the Rush the Heartbeat the Speed he have a passion the things who knew could hurt him but he never stay long enough to get hurt ,Sometimes i guest he found that feelings with me and the another times he founded being lost. E...