SIGN OF THE TIMES

Chapter 18

"What?! "

" I'm so sorry Mr. Castillo but that's the truth. But if you don't trust us, you can visit another doctors just to make sure."

"Shit! Can you do the test once more? Baka nagkamali ka lang ng nakuhang resulta Doc!" 

"We already tried five times sir."

"Then do it again! I don't mind paying a billion! "

I'm awaken with the noises. I slowly opened my eyes, only to see white walls.

Nasa hospital ba ako?

Nakita kong nasa loob ng kwarto si  Blue kasama ang mga doctor, sampu to be specifically.

"W-ater please." Mahinang sambit ko.

"Princess you're awake!"

Agad naman lumapit si Blue sa akin at pina-inom ng tubig. Pinaalis naman niya yung mga doctor ng pasigaw.

"Don't be too hard on them Blue. At tsaka bakit ang dami naman ata nila?"

Pero imbes na sumagot ay inirapan lang ako. Tumunog yung cellphone niya at agad naman niyang sinagot ang tawag.

"Yeah, she's awake... Ok then... Take care Mom bye." Ibinulsa niya yung phone niya at ibinaling ulit sa akin ang tingin.

"Malapit na daw sila Dad at Mom, sunduin ko lang sila sa labas. Wag kang maglilikot, dont be stubborn." Seryosong saad niya pagkatapos ay walang sabi sabing lumabas na ng kwarto.

Hindi ko napigilang ibato sa may pintuan yung unan na nasa tabi ko.

"Sungit!" Sigaw ko but i was ataken back when the door opened again and i was surprised. He's the last person that i expected to see right now.

"L-ehsly." Sambit niya gamit ang isang napakalungkot na boses.

Napakagat ako sa labi, to the fact that i miss him so  freaking much.

Nakatayo lang siya dun. " C-an I come in?" Alanganing tanong niya.

Tumango ako. Agad naman siyang lumapit sa akin at bigla na lang niya akong yinakap.

"I miss you so much Lehs. You don't know how much I miss your presence, your smell, you being close to me and you being with me. " And then he sobbed. Mas lalo niyang isiniksik ang mukha niya sa leeg ko. I can even feel the wetness on my neck.

Napapikit nalang ako. Sorry Zach.

"Please come back to me. I'm so sorry kung may nagawa man akong kasalan sayo kaya di mo ako pinapansin this past few days. I can give you time or space if you need it just don't leave me. Iyan lang ang kaya kong ibigay sayo. I will not going to punished you if you cursed now. Kahit naman magsalita ka parin ng badwords mamahalin ka panaman kita e at mas mamahalin pa. " Hinayaan ko lang siyang yakapin ako pero nanatili parin akong tuod habang yakap niya ako ng mahigpit.

"M-agsalita ka naman oh." pagmamakaawa niya.

Pati ako naiiyak narin, parang sirang gripo na tuloy yung mata ko dahil sa ayaw tumigil sa pag agos.

Hindi ko kayang magsalita dahil hindi ko alam kung ano ba ang mga nararapat na salita . Sobrang sakit makitang nasasaktan ang taong pinakamamahal mo at lalo na ngayon na ramdam mo ang kalungkutan niya dahil pati siya ay naiiyak narin.

Why do we need a twist in life? Para  masubok kung matapang ka, kung deserved mo lahat ng sakit ay nararapat lang na tanggapin mo ang mga consequences. Sabi nga nila "Tiwala lang." Kaya aasa ako na balang araw , lahat ng sakit na nararamdaman namin ni Zach at lahat ng nadamay sa kaguluhang ito ay may mas magandang kapalit sa hinaharap.