bölüm-1

41 3 0
                                    

Şu anda arkadadaşımla sandalyelere bağlıyız ve ağzımızda bant var. Mertin arkasında bissürü adam vardı. Mert yavaşca yanıma yaklaştı ve yüzüme baktı.

Mert: demek avukatın kızı Selinmiş.

Hiç birşey yapmadım, sadece kötü bir şekilde ona bakıyordum.

Yavaşca bana yaklaştı, aramızda 1 santimetre vardı. Hiç birşey yapmadım.

Mert: hiç değişmemişsin <saçlarıma dokunarak> aynı saçlar <gözlerime bakarak> aynı gözler <dudaklarıma bakaral> acaba dudaklarda aynımıdır?

Bunu dediğinde debelenmeye başladım. Uzaklaştı.

Adamlarından birisi konuşmaya başladı.

Adam: abi ne yapacaz bu kızları?

Mert birşey demedi, silahını aldı ve adamın koluna sıktı.

Mert: ben izin vermeden konuşamazsınız.

Ben sıçradım.

Adam bağırdı ve yere düştü. Mert gelip ağzımızı açtı.

Mert: <bana> şimdi burda neden olduğunu merak ediyorsun değil mi.

Kafa salladım

Mert: kardeşim hapiste ve baban avukatı olmayı istemiyor.
Selin: IYI YAPMIŞ

Bana bir tokata attı. Çok acımıştı ama belli etmedim.

Selin: arkadaşımın bir suçu yok. Bırak onu.
Mert: bırakıcam zaten <arkadaşıma bakarak> eyer burada yaşananları birisine anlatırsan ölürsün.

Arkadaşımı bıraktı ve adamlarını çıkarttı. Odada sadece ikimiz vardı.

Mert: şimdi seni çözücem. Sana kötü davranmak istemiyorum. Evde istediğini yapabilirsin ama evden çıkamazsın.

Kafa salladım ve beni çözdü.

Mert: bu odada kalacaksın, benim yanımda yatacaksın, merak etme sana kötü birşey yapmıycam.
Selin: NIYE SENINLE KALACAKMIŞIM?!

BAM! bir tokat daha.

Mert: çünkü eyer seni tanıyorsan kaçarsın.

Hiç birşey demedim. Odadan çıktı sonunda tek başımaydım. Ne olduğunu bilmiyorum. Birden titremeye başladım. Ağlamaya başladım ve odada bulduğum herşeyi kırmaya başladım. Yere oturdum. Kapı birden açıldı, Mertti.

Mert: NE OLDU?! SELIN SAKIN OL!!

Yerden kalkamadım. Beni kucağına aldı ve yatağa koydu.

Mert: derin nefes al, sakin ol.

Birkaç dakika sonra daha iyidim. Çok yorulmuştum ve hemen uyudum...

Uyandığımda yanımda Mert vardı. Hemen kalktım, bir duş aldım ve dünkü kıyafetlerimi giydim. Odaya geri geldiğimde Mert uyanmıştı.

Mert: bugün gidip sana kıyafet alırım. Şimdi git kahvaltı yap.

Cevap vermedim. Bağırmaya başladı.

Mert: DÜN SANA BI IYILIK YAPTIM DIYE BAŞLAMA. DEMEKKI SANA IYILIK YARAMIYOR. O ZAMAN BEND KÖTÜ OLURUM.

Gine cevap vermedim. Dün bana bir iyilik yaptı diye yumuşayacağımı sanıyorsa yanılıyor.

Mert: sen istedin.

Kolumdan tutup merdivenlerden aşağa indirdi. Bodrum katına indik.

Mert: bundan sonra burda kalacaksın.

Sonra kapıyı kapattı ve çıktı. Çok üşüyordum. O sırada bir fare gördüm. Farelerden çok korkarım. Hemen ayağa kalkıp kapıya vurmaya başladım.

Selin: NOLUR AÇIN ŞU KAPIYI!!!

birkaç dakika sonra kapı açıldı. Kim olduğuna bakmadım bile, hemen kucağına atladım.

Selin: FARE... FARE VAR ORDA!!
Mert: şey... selin... boğ... boğulucam.

Sesinden Mert olduğunu anladım. Hemen bıraktım.

Selin: özür dilerim.

Sanmayın gerçekten yaptıklarım için özür dilediğimi. O fareyi görmemek için özür diledim.

...

Psikopat AşıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin