Slave Of Blood

თავი 3

მე და ჯუნი ერთ კლასში ვიყავით, რათქმაუნდა მის გვერდით მერხზე ვიჯექი, აქურობა ვამპირებით არის სავსე, ვამპირების სკოლა.. რა კატასტროფაა როგორ უნდა გავძლო აქ?!

ზარი დაირეკა და მასწავლებელმაც კლასში ფეხი შემოდგა.
შემოსვლის თანავე მე მომიახლოვდა და უეცრად სწრაფი ყნოსვა დამიწყო.
-რა სასიამოვნო სურნელი გაქვს ჰმმ რომელ სუნამოს ხმარობ?? _ მასწავლებელმა უცნაური კითხვები მომახალა.
- ის ჩემს ნაჩუქარ სუნამოს იყენებს_ ჯუნმა ჩემს მერხს ხელი მოჰკიდა და მისკენ მიიზიდა, ხელით მაინიშნა იქვე დავმჯდარიყავი.
-გეყოფა კანკალი ისინი გრძნობენ შენს შიშს _ ნაზი ხმით ჩამჩურჩულა ჯუნმა, მისი ხმა ამ მომენტში საოცრად თბილი იყო, ისეთი, რომ წამიერად დაგადნობდა.
- არ შემიძლია ჯუნ, მართლა მეშინია_ მომეფერა და გამიღიმა
-რისი გეშინია მე ხომ აქ ვარ..

გაკვეთილების დამთავრების შემდეგ, დერეფანში გამოვედი, გოგონა შევნიშნე წამოწოლილიყო ცივ იატაკზე, მასთან მივედი და შევაქანავე, რომ გამეგო კარგად იყო თუ არა.
- უკაცრავად კარგად ხართ?_მან თვალები გაახიილა და შემომხედა
-კი კი კარგად ვარ.
სწრაფად წამოდგა და დასვრილი კაბა დაიფერთხა.
-აჰ მე მიუ მქვია შენ?
-მე იუმინი , სასიამოვნოა შენი გაცნობა_ როდესაც მას ჩემი სახელი ვუთხარი, მისი სახის გამომეტყველება შეიცვალა, თითქოს და ჩემი დანახვა შეეშინდა, მაგრამ კვლავ შეიცვალა, მისი მიმიკა, ამჯერად თითქოს გაუხარდა. მასთან საუბრისას, უკნიდან მომავალ მინგიუს მოვჰკარი თვალი. რომელმაც, ხელით მანიშნა გავჰყოლოდი.
-ამ მიუ უნდა წავიდე, მოგვიანებით გნახავ.
გავუღიმე მას და მინგიუს გავეკიდე, ცარიელ ოთახში ამოვყავი თავი.
-მინგიუ? სად ხარ?
-შენს უკან_დაბალი და ბოხი ხმა მომესმა, ამავდროულად საკეტის ხმაც.
- კიმ მინ გიუ,კარები რატომ ჩაკეტე? 
-იმიტომ..._ბნელი კუთხიდან შუქისკენ გამოვიდა, სახეზე ვენები ეტყობოდა, ეშვები ჩამოეზარდა,თვალები გაუშავდა.
-მინ..გიუ? რას აპირებ? არ მომეკარო!
-გთხოვ იუმინ მჭირდება....
-აარა!
მინგიუ წამებში ჩემთან აღმოჩნდა და კედელზე მიმახეთქა.
-თხოვნას არ ითვალისწინებ? მაშინ ძალით დაგაგემოვნებ.
კისერი მომიშიშვლა და აი სადაცა მისი ეშვები უნდა შევიგრძრო, როდესაც,კარებს მიუ ამტვრევს.
-ოე! ცუვ სისხლიანო ვამპირო! მოშორდი მას.
-უჰ რა გაბედული ხარ, აზარტში შეგყავარ.
მინგიუ მომშორდა, მაგრამ მიუ მიიმწყვდია და თავისი ეშვები ჩაასო, მიუმ ხმა მაღლა ყვიროდა და მინგიუს მაიკას ებღაუჭებოდა.
მის ყვირილზე ბიჭები შემოცვივდნენ, დაბნეულობისგან არვიცოდი რა მექნა, მასწავლებლის მაგიდაზე რკინის სახაზავს მოვკარი თვალი, ავიღე ხელში და მინგიუს ბეჭებში ჩავასვი, ტკივილისგან ძირს დაეცა.
-ჯანდაბა! იუმინ ეს არუნდა გექნა!_მომვარდა ჯოშუა და ყვირილი დამიწყო.
-არ..ვიცოდი რა მექნა...
-სისულელე გააკეთე ეს ხომ შენს სულს ავნებს, სიბნელეს ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდი.
მინგიუ წამოდგა და სახაზავი გამოიძრო ზურგიდან.
-მინგიუ ბოლოს სისხლი როდის დალიე?_ უჯიმ ჰკითხა
-არ მახსოვს ერთი ან ორი თვის წინ.
- იმიტომაც გაგიჟდი , გეყოფა შიმშილი და დალიე ხოლმე _ უსაყვედურა ჯოშუამ.
-მიუ კარგად ხარ? _ ვკითხე
-კი კარგად ვარ...
-წამოდი სახლამდე მიგაცილებთ_ უთხრა ჯონჰანმა
-არა მე სახლი არ მაქვს, აქ ვრჩები სკოლაში_ უპასუხა მიუმ
-სკოლაში?!
-ხო...