NOX

Karanlığa Doğru Giden 1. Gün

Büyükannemle vedalaşıp onu geçirdikten sonra odama çıktım, komidinimden bilgisayarımı çıkardım müzik dinlemek için de kulaklığımı taktım bana iyi gelen tek şey buydu sanırım yağmurlu bir günde yorganıma sarılıp kucağımda bilgisayarımla çektiğim fotoğrafları düzenlemek ve bir de hafif bir müzikle bu işe heyecan katmak. Çoğu fotoğrafı halletmiştim bu ay ki albümüm için yeterli galiba diye düşünürken ormanda çektiğim bir fotoğraf dikkatimi çekti.
O da ne? Ne olduğuna anlam veremediğim bir karaltı su birikintisinden yansıyarak fotoğrafıma yakalanmış! Resmen izleniyormuşum hem de ne olduğuna bir türlü karar veremediğim bir şey tarafından veyahut da bir kişi.
Ben fotoğraftaki karaltıya tamamen odaklanmışken aniden bir el omzuma dokundu. İrkilerek arkamı döndüm.
-Hey sakin ol benim
- Ödümü kopardın Dayvin, o kadar sessiz yaklaşma lütfen.
- Özür dilerim Lordis, seni korkutacağımı düşünemedim.
-Neyse sorun değil, hoşgeldin bu arada.
-Bir sorun mu var Lordis? Benden dolayı bu kadar korkmuş olamazsın.
-Evet sanırım bir sorun var.
"Dinliyorum" dedi ve yanıma oturdu.
-Bilgisayardan fotoğrafı açıp ekranı Dayvin'e çevirdim karaltının olduğu kısıma yakınlaştırarak.
-Olamaz!
-Beni korkutuyorsun Dayvin neler oluyor?
-Lordis, bu fotoğraftaki Bir Romun pelerini daha da kötüsü eğer sen bu fotoğrafı çektiğinde oradaysa mutlaka seni takip edip köşkün de yerini öğrenmiştir.
Çok korkmuştum tüylerim diken diken olmuştu, Veronik' i de odasından alıp Mauras'ın odasına gittik. Olanları duyunca ne diyeceklerini bilemediler, çok korkmuşlardı her hallerinden belliydi.
"En azından evin içinde bir arada olalım dedi Dayvin herkes önemli eşyalarıyla salona geçti yataklarımızı salona kurduk ve hep bir arada olucaktık en azından bu içimizi az da olsa rahatlatırdı.
Yukarıdan bilgisayarımı almam gerekiyordu Dayvin "Yalnız olmaz diyerek yanımda geldi."
Mauras'ın pek hoşuna gitmemişti farkındaydım ama bu durumda bile surat yapıp ufaklık gibi davranması gitgide beni sinirlendiriyordu.