NOX

Ağır Yükler

Mauras'ın takındığı tavırı anlamakta zorlanıyordum.
Veronik kapıyı hafifçe tıklatarak içeri girdi.
-Lordis? İyi görünmüyorsun, yolunda gitmeyen birşeyler varmış gibi sanki hı?
-Veronik aklımı kaçırmak üzereyim!
-Mauras'la aranızda birşey mi geçti? Sabahtan beri odasından çıkmıyor, bende sana bunu sormak için gelmiştim.
-Dayvin adında bir rom avcısıyla kaldım diye resmen bir tane patlatmadığı kaldı hiç sorma. Hala anlam verebilmiş değilim!
-Aklıma bir şeyler geliyor gelmeli mi sence? (Ehehhe)
-Olamaz, sende mi benim düşündüğümü düşünüyorsun?
-Sanırım öyle.
-Umarım sadece kuruntu yapıyoruzdur.
-Ehehehhe
-Ya ama sen bari yapma!
-Tamam tamam. Ben akşam yemeğine çıkıyorum sende gecikme.
-Tamam üzerimi değiştirip geliyorum hemen.
Üzerime bir sweatshirt geçirip merdivenleri inmeye başladım.
-Merhaba büyükanne!
-Merhaba tatlım, Mauras nerede?
-Ben bir bakayım, izninizle.
Hızlı adımlarla Mauras'ın odasına çıktım ve kapıyı tıklatarak içeri girdim.
-Birileri acıkmamış galiba.
-Aç değilim.
-Hadi ama Mauras, neden böyle davranıyorsun bilmiyorum ama artık son vermenin vakti gelmedi mi?
-İzninle romanıma devam etmek istiyorum.
-Pekala.
Boşveren bir tavırla kapıyı çekip aşağı indim. Çok acıkmıştım, karnımı doyurduktan sonra bu iş ile ilgilenecektim.
Yemek sonrasında büyükannem üç günlüğüne bir seyahate çıkacağını söyledi. Bize sahip çıkıp koruması için de Dayvinle anlaşmış bir saate kadar da burada olucağını söyledi.
Odama çıkıp maillerime baktım, markaların indirim mailleri dışında işe yarar birşey yoktu mail kutumda. Bilgisayarımı komidine koyup anne ve babamın resminin olduğu çerçeveyi kavradım, onları bir hayli özlemiştim, ne kadar çevremdekileri üzmemek için belli etmesemde onlar olmadan hayat çok zordu geçmek bilmiyordu. Onlar sırtımdaki yükleri hafifletiyordu varlıklarıyla. Peki ya şimdi yüklerimi hafifleten kim olacaktı? Tek başıma üstesinden gelmekten başka çarem yoktu sanırım. Başkaları nasıl alıştıysa bende zor da olsa bunu başarmalıydım.