Gelddief

Pim

Ik zucht. "Waarom moest Olivia het zo moeilijk maken en ons niet gewoon haar echte locatie geven in plaats van deze constante reis." Owen negeert mijn klaag bericht. We zitten in de auto richting Amsterdam, het is inmiddels erg laat geworden. We hebben Xia bij haar huis afgezet en dat kostte ons ook nog extra tijd. Ik besluit om maar gewoon een hotel op te zoeken aangezien we anders helemaal kapot bij Owen zijn appartement komen en we dan ook nog moeten eten. Ik ken toevallig een prima hotel die iets naast onze route ligt en waar we dus mooi heen kunnen. Ik rij van de snelweg af en rij naar het bordje Hotel. Ik parkeer de auto op de parkeerplaats en kijk naar Owen. Hij heeft niks gezegd van mijn besluit om een hotel op te zoeken. Als ik naar hem kijk zie ik de reden daarvan. Owen ligt tegen het raam aan te slapen. Hij ligt er erg lief bij en ik weersta de neiging om een foto te maken en stap uit de auto. Ik loop naar binnen en ga naar de receptie. De vrouw achter de balie kijkt me aan. Ik zie haar blozend naar mijn borst kijken dus ik buig naar voren zodat het minder te zien is. "Ik wil graag een kamer voor een nacht. Met twee aparte bedden graag." zeg ik. De vrouw knikt. "Wilt u morgen ook hier ontbijten?" Ik knik. "En voor het avondeten, moet ik daarvoor reserveren of kan ik gewoon binnen komen lopen?" "Het is vanavond aardig druk dus u kunt beter een reservering maken. Voor hoeveel personen?" "Twee." antwoord ik. "En op welke naam kan ik hem zetten?" vraagt ze. "Smith." antwoord ik. "Oke, je kan om 19 uur naar het restaurant komen dan zal er een tafel voor u klaar staan. Hier is uw sleutel. U heeft een kamer op de tweede verdieping. Einde van de gang rechts." Ik knik haar toe en neem de sleutel aan. Met de sleutel in mijn broekzak loop ik naar de auto. Owen zit rechtop in de auto en kijkt naar me als ik aan kom lopen. Ik trek het portier open. "We gingen het niet meer naar jouw appartement redden in deze tijd. En aangezien je sliep heb ik niks overlegd. Ik heb een kamer gereserveerd en een warme maaltijd. Komt meneer of wil je liever hier blijven de nacht." Even lijkt het alsof Owen mijn voorstel serieus af weegt en dan knikt hij en stapt hij uit. "We hebben alleen niks bij ons. Tandenborstel, nieuw hemd voor jou." Ik trek mijn hemd opzij en kijk naar mijn buik. Dan haal ik mijn schouders op en zeg ik "Ik denk dat ik me wel redt. En ik heb anders nog een ander hemd achterin liggen." Als ik Owen zijn verbaasde blik zie antwoordt ik zijn ongevraagde vraag. "Ik word thuis nogal gek en soms moet ik er even vandoor en daarvoor heb ik altijd een paar spullen bij me." Ik open de achterklep en haal een kleine koffer uit de kofferbak. "Inclusief tandenborstel." zeg ik. Owen schudt zijn hoofd. "Als je dat ding al die tijd al bij je had, waarom trok je dan niet eerder een nieuw hemd aan?" Ik haal mijn schouders nonchalant op en loop naar binnen. De auto sluit zichzelf af. Ik duw de deur open en laat Owen voor gaan. Hij loopt naar binnen en kijkt om zich heen. Ik loop langs hem naar de trap. Ik laat de lift links laten en wacht tot Owen daar een sarcastische opmerking over maakt. Ik hoef niet lang te wachten. "Zo zo, wil je je conditie verbeteren?" vraagt ie. Ik loop stug door en antwoord: "Je mag opzich ook wel op de grond liggen hoor." Ik hoor Owen gniffelen en ik schud lachend mijn hoofd. Als we bij de deur aangekomen zijn open ik hem en loop ik naar binnen. Ik leg mijn koffer op een van de twee bedden en open hem. Owen komt ook binnen en ik hoor hem onze kamer inspecteren. Hij fluit. "Chique boel hier zeg." zeg Owen. Ik draai me naar hem om en antwoord. "Ja ik dacht, sinds je toch zoveel had verdient laatst, dat dit wel kon." Owen kijk quasi boos en ik schiet in de lach. Owen kan zijn lachen ook niet inhouden en schiet de badkamer in zodat ik hem niet zie lachen. Als hij uit de badkamer komt heeft hij een tandenborstel en tandpasta in zijn hand. Hij kijkt verbaasd. Ik draai me om en pak een schoon hemd en een broek uit mijn tas. "Ik weet niet of je het past maar het is beter dan niks, en in deze kleren kunnen we niet gaan eten." Owen knikt en vangt het bundeltje kleding op en schiet de badkamer in om zich om te kleden. Ik trek zelf ook een ander hemd aan. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en check of ik nieuwe appjes heb. Niks belangrijks en ik stop de telefoon weer weg. Ik rits mijn tas dicht en zet hem op een tafel. Als ik me omdraai staat Owen naast de badkamer deur. De broek is ietsje te lang maar het valt niet echt op. Het hemd is de goede maat, dat verbaast me want ik ben langer dan Owen. Owen kijkt een beetje onzeker en loopt naar de spiegel. Hij ziet er verdomd goed uit. Dat pak maakt van hem een echte heer. Het geeft hem een vleugje klasse. En aangezien Owen er normaal niet echt als een heer uitziet is dit een hele verbetering. Owen lijkt niet echt op zijn gemak. "Probeer zelfvertrouwen uit te stralen, dat helpt al." Hij kijkt me via de spiegel aan. Dan recht hij zijn schouders en gaat recht staan. Hij lijkt opeens veel langer. Ik denk dat we nu niet zoveel meer schelen. Dat zou ook verklaren waarom het hemd hem prima past. Owen kijkt me aan en ik knik mijn hoofd goedkeurend. Ik kijk om mijn horloge. 18:58. "We kunnen om zeven uur gaan eten dus het lijkt me een goed idee als we het restaurant maar is gaan zoeken." Owen kijkt op zijn horloge en knikt dan. We lopen naar buiten en lopen richting de trap. Beneden ga ik Owen voor naar het restaurant. Er staat een ober bij de ingang en hij komt meteen naar ons toe. "Heeft u gereserveerd?" vraagt hij. Ik knik. "Smith." De man kijkt op een apparaatje in zijn hand en zegt dan "Volgt u mij." Ik loop rustig achter hem aan. Owen loopt achter me en zonder dat ik naar hem kijk weet ik dat hij alles in zich op neemt. We zijn bij onze tafel gekomen en ik ga zitten. Owen gaat tegenover me zitten en kijkt naar de drie borden en twee glazen voor hem. Hij kijkt van de borden naar mij en weer terug. Dan gaat hij ontspannender zitten. "Ik kan hier wel aan wennen." "Misschien is het toch wel handig voor mijn portefeuille om met jou om te gaan" "Misschien is het toch niet zo onhandig dat Olivia mijn pinpas stal." Ik grinnik en pak de kaart van de ober aan. Owen pakt ook zijn kaart en slaat hem open. Ik zie zijn ogen de woorden scannen en dan verschrikt opkijken. "Heb je de prijzen gezien." Ik doe alsof ik verbaasd ben en kijk naar mijn kaart. Dan buig ik dichter naar de kaart. Verschrikt kijk ik naar Owen. "Misschien kan jij beter betalen." Owen geeft me zo'n blik van 'meen je dit serieus, haha grappig hoor'. Ik schiet in de lach. De mensen om ons heen kijken onze kant op en Owen duikt in zijn menu. Daardoor lach ik nog harder. Als Owen zijn menu weghaalt als ik eindelijk uitgelachen ben heeft hij een ongemakkelijke blik in zijn ogen. Daardoor moet ik nog harder lachen en Owen grinnikt mee. De mensen om ons heen hebben zich inmiddels gefocust op hun eten en Owen en ik lachen nog eventjes door. Dan komt de ober. "Hebben jullie al een keus gemaakt?" Vraagt de ober. Owen kijkt verschrikt en kijkt weer naar zijn kaart. "Een fles Pierre André Chardonnay Meursault alsjeblieft." Owen kijkt me verontwaardigd en verbaasd tegelijk aan. De ober loopt weg van onze tafel. "Wat? Het is echt lekkere wijn!" Owen schudt zijn hoofd. "Ik wilde een fanta." Zegt hij zacht. Ik lach hem uit. Keihard. In zijn gezicht. "Owen, in een 5 sterren restaurant bestel je geen fanta." Owen kijkt weer naar zijn kaart om te beslissen wat hij wil. "Wat neem jij?" vraagt hij. "En nu wil je wel advies?" vraag ik. Hij knikt. Ik kijk naar mijn kaart. "De champignon soep als voorgerecht. Die is hier zeer goed. En daarna Tagliatelle met Zalm en bieslook-roomsaus, die past goed bij de wijn. En daarna een Lauwwarme chocolade muffin met vanille saus en roomijs." Owen knikt. "Klinkt prima. Hoewel ik mijn muffins meestal gaar eet." Ik glimlach en leg mijn menu dan dicht op tafel. Dan komt de ober terug met de fles wijn in een wijnkoeler met ijs. Ik knik hem toe. "Weet u al wat u wil eten?" Ik knik en noem onze bestelling. De ober knikt en loopt dan weg. Ik pak de fles wijn en open hem. Ik schenk Owen zijn glas in en dan de mijne. "Waarom kon je niet gewoon om twee glazen vragen?" vraagt Owen. "Dit is in vergelijking goedkoper en je zal meer dan een glas willen." Owen pakt zijn glas en nipt aan de wijn. Ik pak ook mijn glas en neem een slok. Owen knikt goedkeurend en ik glimlach tevreden. "Goed, terzake." zegt Owen. Ik zet mijn glas neer en luister naar hem. "Waarom wil Olivia ons naar al die aparte plaatsen hebben?" "Misschien om zeker te weten dat jij haar volgt in plaats van een vreemde. Want de berichten zijn inscripties en je moet haar kennen om ze op te lossen." Owen schudt zijn hoofd. "Nee, dat is te makkelijk. Olivia houd van raadsels en puzzels, en als er een ding is dat ik weet van raadsels is dat ze nooit makkelijk zijn. Zeker niet degenen van Olivia." "Kan het niet gewoon een keer makkelijk zijn? Ik bedoel, misschien heeft Olivia medelijden met ons en maakt ze het makkelijk zonder extra bedoeling," zeg ik. "Zou kunnen," antwoord Owen maar hij klinkt niet overtuigd. Ik zucht. "Oké stel dat je gelijk hebt, Wat is dan de link tussen je ouders en Harry Potter?" Owen denkt diep na en kijkt naar zijn glas. Ik neem nog een slok wijn en kijk dan naar buiten. Ik zit met mijn gedachten bij mijn verleden wanneer de ober me ruw uit mijn dagdroom haalt. Hij zet twee kommen champignon soep neer en ik bedank hem. Ik pak mijn lepel en begin te eten. Owen begint ook te eten. De soep is zoals altijd weer heerlijk en ik eet mijn kom met veel genoegen leeg. Als ik mijn kom leeg heb zie ik dat Owen al klaar is en met zijn glas aan het spelen is. Het is leeg. "Je mag pakken hoor. Daar is het voor," merk ik op. Owen kijkt naar me. "Haar verleden" Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Dat is de link tussen Harry Potter en haar ouders. Olivia ging op haar zesde verjaardag helemaal door het dollen omdat ze eindelijk de Harry Potter reeks mocht zien. Toen ze eindelijk na lang wachten de film zag was ze ontzettend bang van die trol in deel 1. Ze kroop tegen me aan met haar duim in haar mond. Het was een familie bijeenkomst. We zaten met z'n vieren op de bank. Olivia en ik in het midden en naast mij onze vader en naast Olivia onze moeder. Ze kroop zowat bij ons op schoot. Sindsdien is Harry Potter een herinnering aan betere tijden geworden. Ze koestert de herinnering nog steeds. Ik ook." Dat laatste zegt hij zachtjes. De ober komt onze borden ophalen en de nieuwe bestelling vragen. Ik bestel. Dan kijk ik weer naar Owen. Er zit een glinstering in zijn ogen. Opeens kan ik alle zorgen van al die jaren in zijn ogen zien. Ik snap waarom hij dat geld had gestolen. Vanwege haar. Om haar gelukkig te maken. Het had hem niet uitgemaakt wat er van hem was gekomen als zij maar gelukkig was. Ik zie dezelfde zorgen in zijn ogen als in die van mij als ik in de spiegel kijk. Ik heb niet precies hetzelfde meegemaakt maar ik ken de druk die je langzaam van binnen in verslind. De rest van de maaltijd eten we in stilte. Als Owen de laatste hap van zijn muffin opeet open ik mijn mond weer. "Waarom krijg ik het gevoel dat het lang geleden is dat je een fatsoenlijke maaltijd op heb?" Owen schud lachend zijn hoofd. Ik sein de ober en betaal. Dan staan Owen en ik op om naar onze kamer te gaan. Ik kijk op mijn horloge 20.46 uur. Dit keer houd ik de lift aan. Zodra de lift er is stappen we in. Zodra we binnen zijn voel ik de spanning tussen ons. De deuren gaan dicht en we gaan omhoog. Tergend langzaam omhoog. Owen staart me aan. Ik staar terug. Als je even snel kijkt in zijn ogen valt je niet veel op. Gewoon simpel bruin, niet zoveel speciaals. Maar als je langer en beter kijkt zie je kronkelende streepjes licht en donkerbruin over zijn iris lopen. Ik zie ook een paar streepjes groen. Ze zijn prachtig. Ze lijken donker maar bevatten zoveel meer dan dat. Net zoals Owen zelf, schiet er door mijn hoofd. Ik kan me niet langer gedeisd houden en schiet op hem af. Owen zet grote ogen op als ik hem in een omhelzing neem en mijn lippen op de zijne druk. Owen doet snel mee. Ik vraag toestemming en wanneer Owen zijn mond opent begint mijn tong een wilde dans met zijn tong. Hij gaat met zijn hand door mijn haar en ik kreun tegen zijn lippen. Ik wil niet stoppen maar de piep van de lift klinkt en we laten elkaar snel los. De liftdeuren gaan open. We zijn op onze verdieping. Ik kuch ongemakkelijk en Owen loopt de lift uit. Hij rent bijna. Hij loopt richting de trap en loop regelrecht weer naar beneden. Verbaast kijk ik hem na. Daar sta ik, midden in de gang. Voor het eerst in mijn leven heb ik met een jongen gezoend. Vond ik het fijn? Ik weet het niet. Maar het was in ieder geval iets...

Oké ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden, want ik heb er met veel plezier aan gewerkt. Hij is misschien iets te lang ( 2500 woorden) maar ja, dat mag ook wel eens toch? Ik vond het weer is nodig om er iets onder te zetten. Ik hoop dat ik niemand beledigd heb door Owen en Pim te laten zoenen, maar ja ik vond het wel een mooie toevoeging.

Xx Jill

Hi, ik leef nog. Ik heb een kleine verandering gemaakt en het account 'gehackt'. Ik ben er lang niet geweest, maar ik kom er weer snel aan en jullie zullen dan ook horen waarom.
Tot dan,
Fiolura