DEPRESYON OTELİ

DEPRESYON OTELİ- BÖLÜM 3

Hayata tutunmaya çalışmak ne kadar da zor değil mi saatlerce tavanı izleyip bu şu mu sonra boşversene sen istediğin kadar bir dala tutunmaya çalış senin o dalını da kırarlardı ve sen yine o dipsiz kuyuna yani yalnızlığına gömülürdün o yüzden yine ağla yine o yastık ıslanırdı gözyaşlarınla,yine beklerdin birisi gelse de silse şu gözyaşlarımı dersin sonra ben kendime yeterim deyip gurur yapıp gözyaşlarını silersin 5 dakika sonra tekrar gözlerin dolmaya başlar kalbin parçalanır kimse duymaz kalbinin parçalarını toplayan ruhun kanar onu da kimse görmez boşversene sen yalnız değilsin çünkü yanında yalnızlığın var senin o yüzden rahat ol çünkü yalnızlığın senin peşini bırakmayacak karanlığın içinde yalnızlığınla başbaşasın değil mi düşüncelerinle başbaşasın kararsızlıkların ve kahvelerinle başbaşasın  ve en acı olanıda acı senin peşini bırakmayacak çünkü burası dünya alice harikalar diyarı değil yaşadağımız şeyede hayat diyoruz maalesef peşimizi bırakmayan psikopatlardan birisi ve biz alıştık artık bunlara,yalancı duygulara kalpsiz insanlara alıştı artık kalbimizde ruhumuzda hislerimizde ve kendimizde alıştık artık herşeye alıştığımız gibi buna alıştık