Never Give Up ! (Ed Sheeran - Harlena *H.S)-Düzenlendi.

2.Sheeran !!

Bölüm 2..

'Tanrım, olamaz. Hayır lütfen. O çok masum' diye düşündü Marissa. Kalabalık caddenin ortasında,yerde yatan yaralı bir kedi. O'nun sadece bir kedi olması insandan daha değersiz olduğu anlamına gelmemeliydi. Kedilerde en az diğer canlılar kadar hakkediyordu yaşamayı. Bu kedi ise hayata sıkı sıkı tutunmuş kendisine çarpıp kaçan arabanın ardından bir savaş veriyordu. Arabalar hala onu umursamadan yanından geçip giderken genç kız gözünden akan bir damla yaşı sildi. O kadar şirindi ki. Sarı-turuncu tüyleri kanla kaplı olmasına rağmen boncuk gözleri korkuyla parlıyor, minik patileri ile yol kenarında ölüme meydan okuyordu. Genç kız ne olduğunu snlayamadan hızla gelen arabanın önüne attı kendini.

Araba hızla üzerine gelirken asfaltta yankılanan acı fren sesini duyarak kendisini çarpmanın şiddetine hazırladı. Bu kadar heyecan fazlaydı. Belki de çok fazla.. 'Lütfen ! Şimdi değil. Burada kriz geçirmemeliyim' diye sessizce mırıldandı. Kalp atışları hızlanırken yaklaşan araba tam önünde durdu. İçindeki kadın kendini sinirle dışarı atarken bütün öfkesini genç kızın üzerine kusuyordu. " Sen delirdin mi ?? Kendini arabanın önüne atmak da ne ?? " " Yerde yaralı bir canlı var ! " Sesi yüksek çıkmıştı. Dizlerinin üzerine çöktü. Elii kedinin yumuşak tüylerinde gezdirirken sessizce mırıldanıyordu. Yol kenarında ölüme terk edilmiş bir hayvan da olsa yalnız ölmeyi hakketmiyordu. Hiç kimse yalnız ölmemeliydi.

O sıralarda Starbucks'tan çıkan çocuk arabasına doğru ilerliyordu. Gözleri yoldaki karmaşayı hızlıca tararken genç kızı buldu. Her hali ile üzerinden zenginlik ve şımarıklık taşan sarışın bir kadın yerdeki kıza bağırıyordu. Genç adam titremesinden kızın ağladığını anlayabilmişti. Aldığı kahveyi arabasına bırakıp, yavaş yavaş toplanan kalabalığa doğru ilerledi. 

Siyah dalgalı saçları yüzünü kapatmış olsada kızın güzel olduğuna emindi. Kalabalığın uğultusunda Marissa'nın neredeyse duyulmayan fısıltısını zar zor duyabildi. " Yalnız değilsin.. Üzgünüm. Çok .. Çok üzgünüm. "Genç kız sayıklıyor gibiydi.  Biraz daha yaklalştığında manzaranın iyi gözükmediğini söyleyebilirdi genç adam. Yerde ölmek üzere olan bir kedi vardı. Sokak kedisi olmalıydı. Oldukça pis görünüyordu.

Elini O'nun omzuna koyduğunda Marissa irkilse de dikkatini kedinin üzerinden ayırmadı. Genç adam 'Belki hayranımdır. Bilmiyorum ama çok iyi bir kalbi olmalı' diye geçirdi içinden. Gözleri, kusursuz burnu ve biçimli dudakları ile eşsiz görünüyordu ancak güzelliğini gölgeleyen tek şey akan göz makyajıydı. Elinin tersi ile gözyaşlarını kurulayıp umursamazca bakışlarını genç adama çevirdi Marissa. Bu adamı bir yerden tanıyormuş gibi hissetse de hafızasını zorlayacak durumda değildi. Bu mavi gözler tanıdık geliyordu. Genç adam O'na yardım etme isteği ile dolmuştu. Üzerindeki ceketi çıkararak yanına çöktü. " O'nu veterinere götürebiliriz. " Dedi. Genç kızın gözlerinin içi gülüyordu. Parıldayan iki elmas gibi.. 

Sorulan soruya başını sallamakla yetindi. Genç adam kediyi sakince ceketine sardı ve kucağına aldı. Arabasına doğru yürürken Marissa mavi gözlü adamı sessiz bir ördek yavrusu gibi takip ediyordu.Arabanın yanına geldiklerinde kediyi Marissa'nın kucağına koyan genç adam binebilmesi için kapıyı açtı. Hiç konuşmuyorlardı. Marissa kalp atışlarını ve bulanıklaşan görüşünü düzeltmeye çalışırken kuruyan boğazı konuşma isteğini tamamen yok etmişti. " Şey.. Sanırım kedi senin değil. " Dedi genç adam. Marissa -Hayır- anlamında başını salladı. Mavi gözlü adam genç kızın sesini duymak istiyordu. Genç kızın gerginliğini azaltmak için Elini radyoya uzatıp, çalışması için düğmeyi çevirdi. Belki bu gerginliği biraz azaltırdı. " İsmin ne ? " diye sordu bir anda. Genç kız bunu beklemiyordu ancak buna da başını sallayarak cevap veremezdi. " Ma.Marissa. " Dedi. " Ben Ed. "