Ruh Hastası

Yanlızım

Bir şimşek çakması ve birçok kar tanesi..
Elimde sıcak kahvemle cam kenarındayım.Korkutucu karanlıkta odamda oturuyorum.Evim denize yakın olduğu için denizin taşma seslerini duyuyorum.Tek burayı aydınlatan ay ışığı karşınsında boş bir caddeye bakıyorum.Buralarda birçok insan olmasına rağmen bu sefer boş sebebi de belli..Dışarda kıyamet kopuyor..

Derin bir nefes veriyorum.Aklımdan asla çıkmayan yanlızlığım var.Daha küçük yaşlarda hayata küsen bir kızdım.Birileri beni cezalandırıyor olmalı..8 yaşlarımda yatağım altı değil de yatağımın yanında hissettiğim o his yok artık çünkü o his artık hep benimle..Şuan oturuyorum o da benim yanımda olmalı belki de sadece hastayım.Keşke zamanında tımarhaneye yatsaydım ama saçmalıyordum yine ben yanlızım asla kimsem olmıyacak..

Kahvemden bir yudum daha alıp camdan daha detaylı baktım etrafa..Sıkıcıydı benim içimde yaşama hevesi diye birşey kalmadı.
Bu gece yeterince yanlızlığımı farkettim.Artık uyuma vakti gelmişti ve yatağıma ilerledim.Kendimi uyıssız teslim edip geceye bıraktım yanlızlığımı..

Sabah 08:50

Yan komşunun yine iyi yarı ve kalın sesli köpeği havlamaya başladı.Bu köpeğin amacı ne ? Her sabah havlıyor.

Bunları bir kenara bırakıp yatağımdan kalktım.Üstüme siyah pantolonumu ve beyaz gömleğimi giydim.Saçımı ise açık bıraktıktan sonra evden çıktım.Ben ne kadar içime kapanık olsamda insanlara karşı hep güler yüzlüyüm..

Kısaca yaşadıklarımı kimseye anlatmam.Gidip birisine düşüncelerimi anlatsam kesinlikle beni deliler hastanesine yerleştirirler.

Fakat işin komik bir tarafı var ki bugün ilk işime gideceğim ve çalıştığım yer Marine Rehabilitasyon Merkezi..

Buranın rehabilitasyon merkezi olduğuna bakmayın burası hakkında bol bol efsane var.Kısaca buradaki insanların hepsi sorunlular..

Benim de bu işi seçmemin sebebi de bu..Benim gibiler varsa onları tanımak istiyorum.Orada hasta olarak kalmak istemem ama benim yerim orasıysa orada çalışmak istiyorum.

Arabam olmadığından oraya taksiyle gittim.

"Hanım efendi burası çok ıssız isterseniz size eşlik ediyim"

"Yok sağolun" yanıtını verdikten sonra taksiden indim.Cebimde kalan birkaç kuruş parayı da bitirmiştim.Bu işe katılmamın bir sebebi de bu'ydu.

Etrafa göz attım burası gerçekten ıssız bir yerdi.Buranın şimdiden farklı bir yer olduğunu anlayabildim.Burası 2 katlı bir yerdi yani öyle gözüküyordu.Daha içeriye girmeden içerideki duvarların gri renkte olduğunu farkediyordum.Şuan dışarda hiç bir hasta yoktu.Bahçeden içeriye girip kapıya doğru yürüdüm.Dışarda bir güvenlik vardı.Bana müdür'ün odasını tarif ettikten sonra içeriye girdim.

Dediğim gibi gri duvarları ve beyaz parkeleri vardı.İlk katta 4 oda falan vardı.Çok ses yoktu bundan da az kişi olduğunu anlayabiliyordum.

Sonunda "Suzan Tuna" yazan bir kapı buldum.İçeriye girer girmez kadın ayağa kalktı.

"Ooo hoşgeldiniz siz iş için gelen kişisiniz"

"Evet ben Hande"

"Sizin kadar iyi bir psikoloğun burada işe girmek istemesi bizi şaşırttı açıkcası"

"Haklısınız fakat bu yeteneklerimi zor durumda olan hastalar için kullanmak isterim"

"Tabiki Hande Hanım işe ne zaman başlamak istersiniz ?"

"İlk olarak Hande derseniz sevinirim.Hemen bugün başlamak istiyorum eğer boş bir odanız varsa burada yatılı kalmak isterim"

"Fakat burda gececi bakıcımız var.Hem hastalarımız saldırgan olabilirler en çok da geceleri"