Ruh Hastası

İletişim

Elimdeki kanları yine,yeniden temizledim.
Etrafa yayılmış olan saçlarımı iyice düzenleyip aynaya baktım.Bu gece burdan çıkmanın bir yolunu buldum.Bu konuda Gece ve Tolga yardım edicekti.Üzerimde beni rahat hissettirecek kıyafetlerimi giydim.Rahat olmam çok önemli'ydi.
Bu gecelik buradan uzaklaşabilirdim.Buraya yapılan büyü mü herneyse bizi buraya tıktı.Fakat bilmiyorlar ki onlardan zeki insanlarda var.Kendimi rahat hissettmem ile Gece'nin odasına gittim.Tolga etrafa mumları yerleştirmişti bile,o ara Gece ise cam ve kapıları kapatmaya başladı.Ben tam burdan uzaklaşacakken biri engellerse ölebilirdim.

Özellikle Mira engellerse..

Son bir kere aynada kendime bakıp yanlız değilsin dedim.Tolga ve Gece artık beni bekliyorlardı.Dakikalar sonra yeni güne girecektik ve artık hazırlanmam lazımdı.

Tolga'nın ortaya yerleştirdiği yatağa uzandım.İlk defa böyle birşey deniyecektim,korkuyordum.Bu tarz şeyler pek güvende olmadığı için denenmeyebilir eğer ölmeyi göze alacaksan yaparsın zaten.

Bu gecelik sonda olup olmadığımı bilemeden vucüdümü iyice yaydım.
Tolga elimi tuttu ve en sessiz tonda sana güveniyorum dedi.Gece'de arkadan gülümseyip özgürlüğü hakediyorsun,sonuna kadar gitmelisin dedi.Benim arkamda durup,inanmaları,güvenmeleri o kadar hoşuma gitti ki o geceyi hatırladım.
Buraya gelmeden bir gün önceki geceyi anıyordum.Elimde günün 2. kahvesiyle bakıyordum boş sokağa.Kalabalık olması lazımken boş olana bakıyordum.Kahvemden yudum alıp bir gece içinde akan tek damla gözyaşımı silip yanlızlığıma boyun eğmiştim.
..Fakat,artık yanlız olmak değil ölüm'dü korkum.
Şu ölümü unutmaya çalışıp yapmam gerekenleri son bir kere daha düşündüm.
Kendimi hazır hissedebildim sonunda..

"Hazırım ben,başlasın"dedim.

Yanımdan uzaklaştılar.İlk olarak rahatlamam lazımdı ve vücudumu serbest bırakmalıydım.Kendimi bırakınca kötü şeyler görebilirim ama korkmamalıyım.
Ve en önemlisi ordakiler sana dokunamaz.

Sakin ol Hande !
Sadece astral seyahat yapacaksın.
Rahat ol.
.
.
.
Rahatla !

Ve vücudumu yumuşak olan yataktan bağımsız bir halde hissettim.
Konsantrasyonu kaybetmeden vücudumu daha da rahatlattım.
O ara yatağa ani bir düşüş olduğunu hissettim.
Nefesim kesiliyordu.
Ne kadar uğraşsamda bir türlü boğazımdaki düğümü çözemiyordum.
Gözlerim iyice karardı.

Öldüm.

Herşeyin bittiği yer dedim beynimde zar zor kurguladığım kelimelerle.
O ara bir ses duydum beynimde yankılanıp göremediğim şekilde.

"Hande !?"

"Kimsin sen ?"diyişimle karşımda hafif bir insan silüeti görüldü.İlk olarak fazla çıkaramadığım fakat sonradan tanıdığım surat ifadesiyle gülümsedim.

"Mert,sen misin ?"

"Evet benim,senin burada ne işin var yoksa sen-"lafını kesip ben devam ettim "hayır astral seyahat ile geldim.Birkaç bilgi edindim"

"Ne gibi ?"

"Bu hastaneyi aslında Jack açmamış onun kardeşi Joe açmış.Jack aslında diğerleri gibi hastaymış.Joe ölünce hastanenin başına geçmiş,onu bulmam lazım"

"Jack nasıl geçmiş ki hastanenin başına,nasıl izin verilmiş buna ?"

"Bilmiyorum ama şu anlık Jack ve Joe'yu bulmam lazım"

"Jack'i bulamassın"

"Neden ki ?"

"O hastanede yani ruhu oraya hapsedilmis ben sana daha sonra anlatırım."