3 S. Kuralı

Bodrum

Başlığı okuduktan hemen sonra bile içinize inceden bir huzur doluyorsa eğer, bu bölümü yazarken ne kadar zorlanacağımı tahmin edebilirsiniz. Çünkü tam anlamıyla kelimelerin tükendiği yerdeyiz.

Tek kelimeyle huzur...

Cennetten yeryüzüne armağan edilmiş bir hediye. İnsanlığın hâlâ yaşıyor olduğunun en büyük kanıtlarından biri.

Sabahın ilk ışıklarıyla giriş yaptığım bu güzel kentte gördüklerimi satırlara dökmek istedim.

Bembeyaz duvarların deniz mavisi kapılarla uyuştuğu evler, gereksiz insan ve araç gürültüsünden arındırılmış sessizlik. Az sayıda fakat tam anlamıyla insan olabilmeyi başarmış yerli halk.

İzmir gibi samimi sayılan bir şehirde bile görmediğim, o hiç tanımadığım dudakların arasından çıkan tek bir kelime;

"Günaydın"

Halikarnas sahilinde, emektar Bodrum kalesi karşısında, tek dostumla tokuşturduğumuz ince uzun rakı kadehlerine eşlik eden o dalgaların kıyıyla buluşmasının ortaya çıkardığı huzur verici tını.

İşte bütün mesele bu...

Herşeyi geride bırakıp kısa bir süre için de olsa buralara gelmek hayatımda verdiğim en doğru karar sanırım.

İki yüzlü insanların, parayla satın alınmış adaletin, gereksiz asabiyet içeren trafiğin olmadığı bir cennet. Sabah uyandığınızda odanızın camından dışarıya bakıp her gün gördüğünüz beton gökdelenler yerine huzur veren o masmavi gökyüzü.

Kısacası sıradanlaşmış dünyada görebileceğiniz en huzurlu hayatı içermekte bu kent.

Bir gün yolunuz düşerse eğer, uğrayın derim. En azından insanlığın son  demlerine rastlamış olursunuz...