MAFYANIN SAĞ KOLU

M.S.K/15.BÖLÜM

...Seda'dan...

-3 gün önce-

Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda nerede olduğumu anlayamadım. En son motor kazası yapıyordum ve şans eseri bir ağaca tutunmuştum. Başımdaki kask çıkıp uçurumdan yuvarlanmıştı. Sonrasında kendimi karanlığa hapsetmiştim.

Şimdi nerede olduğumu anladım. Ben bir odadayım. Bu kokuyu bir yerlerden hatırlıyorum ama çıkaramadım. Yataktan kalkıp oturur pozisyona geldim. Şimdi diğerleri ne haldelerdir acaba. Yoksa beni öldü mü zannediyorlar? Ahh hayır olamaz ya! Yok ya zannetmiyorlardır. Yani umarım. Neyse şimdi bu tanıdık kokunun sahibini bulmalıyım.

Odadan çıktım. Sanırım ev büyüktü. Karşıma baktığımda beş tane oda olduğunu gördüm. Merdivenlerden inerken bir yandan da aşağıdan gelen konuşma seslerin kulak veriyordum. Duyduğum söylenemezdi.

Merdivenleri indiğimde gördüğüm manzara ile donup kaldım. Bu, bu hayır bu o!! O da bana baktığında gülümsedi.

"Prenses sonunda uyandı." dedi. Hala şoktaydım ya. Hızlıca üstüne atladım fakat karnımda hissettiğim acı yüzümü buruşturmama neden oldu.

"Sarp!" Dedim.

"Nasılsın prenses?" Dedi. Yoksa beni Sarp mı kurtardı?

"Yoksa beni sen mi kurtardın?" Dedim. Arkadan konuşma sesi gelince o tarafa döndüm.

"Lütfen rica ediyorum sadece o değil biz de seni kurtardık." Dedi. Hım şimdi bu kim diyorsanız.

"Baran ve Mete." Dedim. İleride öküz gibi tıkınan Ardıl'ı görünce "Ve Ardıl." Dedim. Bunlar bizim aptal kuzenlerimiz ama biz onlara kuzen değil de abi diyoruz. Çünkü bizim için fazlasıyla değerliler. Sarp benim abim (kuzen), Ardıl Ezgi'nin kuzeni, Mete'de Gül'ün.

"Ee hadi anlatın nasıl kurtarınız beni kahramanlarım." Dedim.

"İlk önce senin anlatmak istediğin birşey var mı? Bizden sakladığınız?" dedi kuzenim. Ah hadi ama bana bunu sormayın.

"Yok canım ne olabilir sizden sakladığım. Yani siz bunları nerden çıkartıyorsunuz?" Dedim işin içinden çıkmak için.

"Seda anlat istersen fazla zorlama bizi." Dedi Mete abim.

"Hey bu tehdit ama! Tamam, kızma anlatıyorum." dedim. Çünkü Ardıl ağzı dolu bana öyle bir bakış attı ki sanarsın dağ ayısı. Onlara bütün olayları anlattım. Tabi bizimkilerle aramızdaki ilişkiyi söylemedim.

"Nasıl gelip bize söylemezsiniz?" Dedi Sarp abim.

"Abi size birşey yapmasın diye. Çok korktuk işte." Dedim.

"Tamam prenses şimdi sen bizi dinleyeceksin. Ben yoruldum Ardıl anlat kardeşim." Dedi Sarp abim. Gerizekalı çocuk ya.

"Evet ilk olarak sizin okumaya İstanbul'a geldiğinizi Yağmur teyzeden öğrendik. Bu arada damatlardan da bahsettiler." Dedi Ardıl abi.

Ben gözlerimi etrafta gezdirip "Hadi be anlatsana." Dedim.

"Tamam. İşte biz sizi habersiz ziyarete gelecektik. Sizi Karan Soylu'nun arabasında gördük. Bizim bu itle bir mevzumuz olmuştu ailevi. Yok bizimkiler bunun ailesini öldürmüş falandı filandı. Sizin ailelerinizde endişeleniyorlardı. Biz bunu atlattık sanıyorduk ama size sarmış. Bir süre sizi izledik. Doğru zamanı kollayıp sizi kurtaracaktık.