LYRIC PRANK [CHANBAEK]

017 (FINAL)

"Evet arkadaşlar bugün yanımda Park Chanyeol var!!" Kanalıma girişimi yapıp ellerimle Chanyeol'u gösterirken kaşlarını çatıp bana baktı.

"Park Chanyeol mu?"

"Byun Chanyeol mu dememi isterdin?" Kaşlarımı kaldırarak sordum. Park Chanyeol kaç yaşına gelmiş adam adını söylediğimde inanamayarak bakıyordu.

"Baekhyun benden utanıyormusun yoksa?" Park gerizekalı Chanyeol'un saçmalama saatleri gelmişti. Şuan 'birbirimizi ne kadar tanıyoruz?' videosu çekecektik ancak dakika bir gol bir hesabı Chanyeol herşeyi bozmuştu. Dünden beri ona zaten sinirliydim ama hiç bir şeyi anlamıyordu.

"Ne saçmalıyorsun?"

"Chanyeol dışında bir şey demen gerekmiyor mu?"

"Bazen ukelik sendromları taşıdığını düşünüyorum" başımı olumsuz anlamda sallarken söyledim ama hala aynı yüz ifadesiyle bana bakıyordu.

"Saçmalama istersen" deyip hiç bir şey olmamış gibi eline telefonunu alıp onunla ilgilenmeye başladı. Şuan bir video kaydetmemiz gerekiyordu ama tartışma çıkarıp sonra geri çekiliyordu!

"Ne yani ben saçmalamayan bir insanmıyım?" Kızgın bir şekilde sorduğumda başını kaldırıp bana bakma zahmetine girmişti.

"Öyle demek istemedim?"

"Ne demek istedin? Saçmaladığıma göre ben saçma bir insansın demeye getiriyorsun"

"Baekhyun," ismimi söyleyip gözlerini devirdi ve tekrar konuşmaya başladı "Pekâlâ özür dilerim" o kadar şeyi söyleyip bir kuru özür bırakarak geri çekilmek bu olsa gerek.

"Niye özür diliyorsun?" Yüz ifadem hala aynıydı "Ben sana bir şey mi yaptım da özür diliyorsun, seni affetmemi istiyorsun?"

"Baekhyun-"

"Ben böyle insanmıyım Chanyeol?" Sözünü kesip tekrar sordum

"Ben gidiyorum" yerinden kalkıp yukarıdan bana baktı. Bense öylece kalktığı yere bakıyordum, insanlar çok tuhaftı.

"Konuşma benimle Park Chanyeol" yerimden kalkıp ona bakmadan odadan çıktım. Mutfağa girip elime bez alıp kuru olan bardakları silmeye başladığımda kulağımı dolduran bir kapı sesi duyuldu. Ona sınırlı olmakta sonuna kadar haklıydım ama beni öperek çıkmak yerine bir şey söylemeden çıkıp gitmesi beni elbette üzmüştü.

---

"Chanyeol ile aranızda sorun mu var?" Başımı kaldırıp Chanyeol'ün oturduğu tarafa baktım. Bugün Luhan'ın doğum günüydü buraya zaten gelecektik ama birlikte. Ancak Chanyeol benim dediğimi yapıp benimle konuşmuyordu. Çözebileceğim bir yüz ifadesinde yoktu, sadece düzdü ne bir gülümseme ne bir kaş çatma, hiçbir şey.

"O da nereden çıktı?" Başımı kaldırmadan kısık sesle sordum.

"Hediyeleri verirken yanında olmasına rağmen sana hiç bakmamasından olabilir mi acaba?"

Gayet tabii olabilirdi, çünkü o anı yaşamıştım. Dayanamıyordum ben sadece kıskanmıştım ve saçma konular yüzünden üzerine gitmiştim!
Burası doğru ama ben konuşma dedim diye insan konuşmaz mıydı!?

"Hey ağlayacakmısın?" Çoktan sağ gözümden düşen damlayı gören Luhan şikayetlenmeye başladı "Baekhyun yapma... Hadi ama!" Elimin tersiyle yüzümü silip yerimden kalktım. Yüzümü yıkayacaktım veya daha çok ağlayacaktım. Chanyeol'un masasının yanından geçerken göz ucuyla baktığımda dikkatli bir şekilde arkadaşını dinlediğini gördüm. Onu özlemiştim oysa beni unutmuştu.