Ayşe

Sevmek Bir Ömür

Sevmek Bir Ömür

" 1.gün

Merhaba, Efendim. Nasıl başlayacağımı nerden başlayacağımı bilmeden yazmaya başlıyorum. Ya Bismillah. Bunları okuduğunda ne hissedersin bilmiyorum. Aslında çok korkuyorum, nasıl bir tepki vereceğini tahmin edemiyorum. Bir işe kalkıştım, inşallah sonu hayır olur. Seni seviyorum, Ayşe. Merdivenlerde ilk gördüğüm o günden itibaren, hiç tereddütsüz, biraz olsun azalmadan hatta seni daha yakından tanıdığım her an toprağın suyu sevdiği gibi seviyorum. Tohumun toprağa sımsıkı sarıldığı gibi gün ve gün sana olan sevdama sığınarak yaşadım. Gece nasıl sabaha vurgunsa işte öyle seviyorum seni. Tam üç buçuk yıl bu aşk nice şarkılar eskitti. Bilmem kaç çeşit aşk şiiri okudum. Kaç namazın sonunda duamda sen vardın hatırıma sığmıyor. Tam üç buçuk yıldır sana sevdalı bu yürek.

Şaşkın şaşkın bu satırları okuyorsun sevdiğim. Bende ki de ne cesaret sana sevdiğim yazdım ya şimdi kaybetmek uğruna dahi olsa sana sevdiğim demek koca bir tebessüm be Efendim. Aslında doğru mu yapıyorum inan bilmiyorum ama inan sığmıyor artık aşkım yüreğime inan bu aşk yapa yalnız bende, inan ki kalmadı gözlerimde yaş. Dayanılmayacak noktasında olmasam bunu yapmaya dahi cesaret edemezdim. Beni affet olur mu? Korkuyorum sensizlikten.

Bu sana sevdamı dile getirmek için yazdığım ilkyazı. Doğum gününe dek tam 30 gün yazacağım. Bu ajanda sana ulaştığı andan itibaren korkuyla karışık bir halde odamda bekliyor olacağım. Her türlü sona hazırım Efendim. Her ne olursa olsun seni sevmekten öte geçmeyeceğim.

Şunu bilmeni isterim yavan bir sevgi ile yoluna baş koymadım. İlişki olaylarını sevmediğini de hangi yazarı çok sevdiğini de huzur evlerini ziyaret ettiğini de alt caddenizdeki karabaşa her gün yemek götürdüğünü ve daha fazlasını bilerek, senden öte sana ait her şeyinle seni sevdim, Allah'ın izniyle seveceğim. Bu aşk tek yürekte bu kadar dayana bildi.

Geceler boyu düşlerime girdi hayalin,

İnan seni zikretmeden uyumadım yârim.

SEVGİMLE KAL."

Batuhan, Ayşe'ye olan aşkını yazıya dökmeye başlamıştı. Sonun hayra ulaşacak ümidiyle an ve an dua ediyordu. Okula girerken Demet ile karşılaştı.

- Ne yaptın bakalım âşık adam? Neye karar verdin?

- Yazmaya kardeşim hatta başladım dün gece ama korkuyorum da yazıyorum da verebilecek miyim?

- Sen yaz da onu vakti gelince düşünürüz.

- Çok sağ ol Demet sen olmasan bu aşk ömür boyu içimde kalırdı.

Aradan birkaç gün geçmişti, evde otururken askerden abisi aradı. Annesinin ardından telefonu sonunda Ayşe alabilmişti.

- Abimm nasılsın? Çok özledik be. Biter mi bu aylar?

- Canım Ayşe'm bende özledim be. İyiyim abim sen nasılsın?

- Üşüyorum ağabey, soğuk sensiz buralar. Bu soğuk bedenimizi değil içimizi üşütüyor canım abim.

- Şişt. Ağlamak yok, tamam mı? Benim kır çiçeğim. Annem de ağlıyor bak, ben onları sana emanet ettim hem sende ağlarsan seni kime emanet edeceğim? İçimizi ısıtan dua demez miydin sen? Derdimizden büyük Allah var.

- Peki abi haklısın ağlamak yok. Dua diyorsan aklımıza geldiğin her an dilimizde dua var. Ancak haberlerde her gün bir asker şehit düşüyor. Korkumuz gözyaşımız ondan.