MAVİ VAVEYLA

~2

"Kim?"

     Cevap vermiyordu. Oturduğum yerden  kalktım onu artık rahat bırakmam gerekiyordu. Belki de onu zorlamamın zamanı değildi. Yeri hiç değildi. Mavi burda olmamalı. Ve ben Mavi'yi buradan kurtarmalıyım. 
   
                            *
       

       Bu güne kadar ziyaretine bile gelen olmamıştı. DERİN ailesi tek evlatları olan kızlarını merak etmiyorlarmıydı. Mavi'nin yakınlarını bulmalıydım belki birşeyler öğrene bilirdim.

      
                           *

       Ailesini bulmak konusunda fazla zorlanmadım. Nede olsa onlar ülkenin en tanındık simaları.

         Ankara da oturuyorlardı ama kızları burdaydı. Fazla umursamaz degillermiydi. İlk iş olarak Ankara'daydım ailesinin oturduğu villanın kapısında içeri alınmayı bekliyordum.

     Hizmetçi kız"buyrun,bey efendi sizi bekliyor"dedi eliyle içeriği gösterdi. Salona geçtim,içeride flimlerdekini aratmayan tipte zengin adam arkası dönük beni bekliyordu. Geldiğimi fark edince şatafatlı bir dönüş yaparak bana döndü ve beni baştan aşağı süzdü küçümseyici bakışlarıyla.

"Anlat,beni bu saatte rahatsız etme sebebin ne?"dedi. 

"Eğer sizi rahatsız ettiysem affınıza sığınırım" dedim.

     Umursamazca yüzüme baktı. Mavi'nin annesi de bulunduğumuz odaya gelmiş olayı anlamaya çalışıyordu.

"Ben buraya kızınız için geld..."

Sözümü kesip alev saçan gözlerini gözlerime dikti. Kendimi rahatsız olmuş hissediyordum.

"Bizim kızımız yok yanlış gelmişsin"dedi.

"Ama efendim kızınız zor bir durum içerisinde size ihtiyacı var".

"Bizim kızımız yok dedim anlamadınmı?"

"Ama efend.."

"Lütfen sizi zorla evimden attırmadan kapıyı bulunuz"dedi bana arkasını döndü.

   Umduğum olmamıştı. Evden hiç birşey öğrenemeden ayrılmak zorunda kaldım. Bahçe kapısına yaklaşınca bir kadın arkamdan "doktor " diye seslendi. Sese bedinimi çevirince Mavi'nin annesinin bana doğru geldiğini gördüm.

    Hala bakımlı ve güzel bir kadındı. Lise yıllarında okula geldiği zaman görürdüm. Mavi'ye olan ilgisini görünce aklıma annem gelirdi. 'Keşke annem yaşasa ' derdim. Bazı gecelerde büyümüş olmama ragmen annemin yıldızlarda bir peri olarak yaşadığına inanırdım. Ellerimi açar dua ederdim annem bana dönsün diye. Bu gün oldu hala dönmedi. Ben yinede bir çocuk saflıgın da annemin bir bana döneceğine inanıyorum.

      Bana doğru gelen kadına baktım. Mavi'ye benzoyordu. Vücut hatları bire birbonunkiler gibiydi. Mavi güzelliğini anesinden aldığı belliydi. Giydiği siyah elbise ve omuzlarına attığı siyah şal kadını asil kraliyet kadınları gibi göstermişti. 

"Sen o çocuksun değil mi "

"Anlamadım efendim."

"Kızımla aynı lisede okumuşdun."

"Beni nasıl bildiniz."

"Ben Mavi için okula geldiğimde gözüme çok çarpardın çünkü hep gözlerin kızımın üzerinde olurdu. Mavi seni fark etmese de ben bir anne olarak kızımın çevresinde yaşananların farkındaydım. "

Mahcupca kafamı önüme eğdim tekrar başımı kaldırıp kadının yüzüne baktım. "Peki,beni nasıl tanıdınız?"

"Kızım benim tek evladım ondan sonra bir oğlum oldu ama bir aylıkken kaybettik. Ben tüm sevgimi ona verdim gözümden bile sakındım. Sen simdi bizi sorumsuz bir aile gibi görüyorsundur. Böyle düşünmeye hakkın var. Ama bilmediklerin de var.