Çaresizlik neydi?Ne zamandır çaresizdim,kalmamıştı dayanacak gücüm?Ne zamandır üşüyordu yüreğim?Küçükken her üşüdüğümde annemle babam gelir aralarına alırlardı beni.Ama şimdi,şimdi kim ısıtacaktı rüzgara direnmekten vazgeçen kalbimi.Hangi güneş,hangi gökyüzü,hangi bahar,hangi kalp...Şimdi bu atölyede üçümüzde çaresizce bakıyoruz birbirimize.Son bir defa emin olmak için yerde hareketsiz yatan adamın yanına doğru yürümeye başladım.Ama hayal gördüğümü düşünerek gözlerimi ovuşturdum çünkü biraz önce orada yatan adam geride iz bırakmadan ortadan kaybolmuştu.Yusuf amcama buranın başka çıkışı olup olmadığını sordum.Yusuf amcam ise aşağıya doğru inen merdiveni işaret etti.Merdivenden aşağıya indiğimde sadece küçük bir pencere ve içeriye giren güneş ışığını süzdüm gözlerimle.
~~~~~
Gözümü açtığımda bir başıma o rüyamda gördüğü odada yatıyordum.Gözüme süzülen güneş ışığı kendime getirdi beni.Bu kadar şey gerçekten rüya mıydı?Merdivenlerden yukarıya doğru çıktım ve gözlerimle amcamı aradım.Amcam orada kahverengi eski bir tabureye oturmuş büyük ölçülerdeki bi tuvale resim çiziyordu.Ayak seslerimi duyunca
-Uyandınız mı küçük hanım,dedi.
Ben de olup biteni anlayamadığımı ifade eden şaşkın gözlerle amcama baktım.
-Amca ben hiçbir şey hatırlamıyorum.
Amcam ise anlatmaya başladı.
-Bak Kumsal ilk önce sakın korkma tamam mı?Sen buraya ilk geldiğinde seni tanımamıştım fakat sonra ses tonundan tanıdım.Halanın gönderdiği bi adamla tartışmıştım ve adam tehditler savurarak gitmişti burdan.Sen ise hayal görüyordun,yani sürekli ağlıyor ve o adamın orada baygın bir şekilde yattığını söylüyordun.Ardından arkadaşın Keremi aradın o da buraya geldi seni sakinleştirmeye çalıştı.Ardından bi baygınlık geçirdin.Kerem de seni aşağıya taşıdı biraz uyuyup dinlenmen için.Biraz öncede gitti.Kardeşi hastalanmış ne dedi Toprak mı Rüzgar mı tam çıkaramadım şimdi.Amcamın dedikleri karşısında boğazım düğümlendi.Ben gerçekten hayal mi görüyordum yoksa!Amcamın dedikleri karşısında hemen çiçekçi dükkanına koşmaya başladım.Toprak bir yandan biraz önce yaşadıklarım bir yandan beni gerçekten alt üst etmişti.Çiçekçi dükkanına girdiğimde Kereme doğru koşup sıkı sıkı sarıldım ve ağlamaya başladım.Kerem yüzüme bakıp elleriyle göz yaşlarımı sildi.Ardından bir an her taraf karardı.Keremin sesi kulağımda yankılanıyordu.Kendimi iyicene bırakmış ve uzun bir geceye yelken açmıştım.
