Mavimsi

M1

Merhaba bu hikayeyi uzun zamandır yazmayı planlıyordum sonunda cesaretimi topladım ve yazmaya karar verdim. Şunu söylemeliyim ki kabul ediyorum başları çok sıkıcı ama inanın bana bölümler ilerledikçe daha zevkli olacak. Umarım beğenirsiniz, yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum...

Gözümü rahatsız eden güneş ışıklarından sabah olduğunu anladım. İstemeyerek de olsa sıcak yatağımdan kalktım. Kıyafetlerimi giyip hemen kahvaltı masasına oturdum, her zaman ki gibi doymadan kalktım. İştee okula gitme zamanı gelmişti...okul. Okula, okulun müdür yardımcısı olan annem bıraktı. Arabadan inerken "İstersen seninle sınıfına kadar gelebilirim" dedi.

Sanırım bu rezilliğe katlanabilirdim, "Hayır anne, müdür yardımcısının kızı olarak tanınmak istemiyorum" dedim ve kapıyı kapatıp okul girişine doğru yol aldım. Off...yeni olmak zor olsa gerek. Maalesef okulumuz yangında yanmıştı ve buraya gelmek zorunda kalmıştım. Hey! Sakın eski okulumu sevdiğimi sanmayın, hiçbir okulu sevmem çünkü çok insan var ve yalnızlığı seven bir insana göre hiç çekilmez. Yalnızlığı seviyorum yada...hiç arkadaşım olmadığı için arkadaşlık duygusunu bilmiyorum da diyebiliriz. Her neyse okula nihayet girdim, zemin kat çok genişti her yerde şık koltuklar vardı, genelde gıcık ve züppe son sınıflar oturuyordu. Öğrenci işlerine gittim ve ders proğramını aldım. Sınıfa doğru yürümeye başlamıştım ki sınıfımın nerede olduğunu bilmediğimi fark ettim. Lanet olsun neden sormadım ki! Boş boş bakınmaya başlamıştım ki omzumda bir el hissettim ve arkamı döndüm göz alıcı mavi gözleriyle bana bakan bir erkek gördüm "Sınıfın ikinci katta, sağ tarafta" ve devam etti "Bu arada ben Ege" dedi tatlı gülümsemesiyle. "Tanıştığıma memnun oldum, bende Lara"

Bir anda yüzünü bir şaşkınlık kapladı ve "Demek müdür yardımcısının kızısın" diye söylendi. Durun bir dakika, ben sesli düşünmedim değil mi? Bu çocuk nerden biliyor? "Ha-hayııır, tanımıyorum bile" derken yalan söylediğimi anlıyormuş gibi bakıyordu. "Biliyo musun? Yalan söylemek konusunda çok beceriksizsin" bu sefer yüzünü ukala bir tavır kapladı. Aslında yalan söylemek te dahil pek becerebildiğim şey yoktu. Hemen konuyu değiştirdim "Sen benim sınıfımı nerden biliyorsun?" . Gözlerini kısarak gülümsedi ve "Sır ve bunu öğrenmek için çok erken" dedi ve merdivenlerden hızla çıktı o kadar hızlıydı ki gözlerimle takip edemiyordum. Zilin sesi ile birlikte merdivenlere doğru yürüdüm.