Nightmares

Sushi -6-

Hoofdstuk 6

Als ik mijn ogen weer open zie ik Bep en Lisa met grote ogen naar me staren alsof ze niet een geest hebben gezien. 'Uhm ik ben niet dood ofzo, jullie kunnen weer normaal gaan kijken.' zeg ik. Bep schrapte haar keel. 'Wat heb je precies gedroomd, Anna?'

'Tja, het was donker en ik was ergens bij een bos, het was erg afgelegen. En toen waren er ineens twee vrienden van me en die bonden me vast. Ze veranderde in dieren. Ik werd gebeten en gepenetreerd door een schaap en een varken. En er was weer een meisje die me uiteindelijk dood maakte.' Zei ik in één stuk achter elkaar. 'Wat is er dan?' Vroeg ik snel. 'Het is moeilijk uit te leggen, je raakte in een soort droom trance, je bleef in je positie zitten en soms schokte je, hoelang dacht je dat het duurde?' Vroeg Bep. 'uhm een uur ongeveer denk ik' vroeg ik aarzelend. 'Eigenlijk zijn er maar 10 minuten voorbij, het is nu 5 uur' zei Lisa half fluisterend. 'Vreemd, zeer eigenaardig.' Mompelde Bep terwijl ze in een boek bladerde. Bep schraapte haar keel weer. 'Dames, ik moet dit even uitpluizen. Ik ben volgende week hier weer zelfde tijd zelfde plek, als jullie dan weer lang willen komen kan ik jullie meer vertellen. Voor nu kan ik nog niks zeggen wat zeker weten waar is over wat hier net is gebeurt'. 'Oké tot dan' zeggen Lisa en ik tegelijk.

Als we weer buiten staan zien we hoe uitgestorven de 'Bazaar' is op dit tijdstip, er waren nog een paar mensen en tenten en voor de rest was er niks meer van het hele hebben en houden over. we liepen stilletjes terug naar onze fietsen. Lisa schraapte haar keel. 'Zullen we sushi bij de Japanner halen? Van al dat boven natuurlijke gedoe krijg je honger, en met die vis onder mijn schoen vind ik sushi best passend' grinnikte Lisa. 'Uhm ja is goed, welke soort?' Vraag ik mompelend. 'In iedere geval met kurimi sticks en zalm' blijkbaar had Lisa me alsnog gehoord.

Toen we eindelijk na een stille ongemakkelijke fiets tocht bij de Japanner waren en hadden besteld was het al schemerig. Ik kreeg de kriebels van dit weer. Straks komt er nu in het echt iemand om mij te vermoorden. 'Hé, gaat het een beetje. Je kan wel met mij mee naar huis en blijven slapen. Het is toch vrijdag dus het kan wel. Mijn ouders zijn er toch niet.' Zei Lisa toen we wachtte op onze bestelling. Toen eindelijk onze sushi klaar was gingen we naar onze fietsen op de weg naar Lisa's huis. We moesten eerst de halve stad door fietsen in de kou om vervolgens nog een klein stukje door het bos te moeten om bij Lisa's huis te komen.