Kadın sustu.
Adam evin kapısının önünde durup salonda oturan kadına son bir kez baktı ve çıkıp gitti. Adam kapıyı sessizce kapatıp evden çıktığında kadının beyninde ve kalbinde büyük bir gümbürtüyle bir kapı hiç açılmamacasına kapandı.
Nasıl olmuştu da bu noktaya gelmişlerdi, kadın bunu düşünmeden edemiyordu. Bedeninde tek hareket ettirebildiği elleri hiç durmayacakmış gibi akan gözyaşlarını siliyordu. Sanki bedeni felç olmuştu, koltuktan kalkıp camdan son bir kez adama bakmak istedi ama yapamadı. Karanlık salonda sessizce ağlamaya devam etti. Adamın evden çıkışının ardından birkaç dakika geçmiş gibi gelmişti kadına cama yürümek için kendinde güç bulduğunda ancak sokağın sakinliğini ve karşı evlerdeki karanlık camları fark edince saatine baktı, iki saat geçmişti adamın evden çıkışının ardından. Camın ardında karanlık evde kalakaldı kadın, farkında olmadığı o iki saatin herhangi bir yerinde ağlamayı da bırakmıştı, ağlamaktan gözleri yanıyor ve acıyordu. Kendinde bulduğunu zannettiği güç ile yatak odasına gidip uyumak geçti aklından ama o güç ona yalnızca birkaç adım atması için izin verdi ve kendini koltuğa bırakmak zorunda kaldı. Anlaşılan beyni bu gece o odada uyumamak için ona engel oluyordu. Gözleri istemdışı kapandı ve uzun bir uykuya daldı.
Kadın yine karanlıkta gözlerini açtı. Uzaklardan gelen telefonun sesi ile irkildi ve uyanmasına sebep olan şeyin acı acı çalan telefon olduğunu anladı. Yattığı yerden doğrulmaya çalıştı ancak sanki dayak yemiş gibi tüm kemikleri ağrıyordu ve kalkmasına izin vermiyorlardı. Son bir gayretle gücünü topladı ve bir anda ayağa kalktı, telefonun nerede çaldığını algılayamıyordu, ev çok karanlıktı. Bir adım attıktan sonra başının döndüğünü anladığı anda tutunmak için koltuğa doğru eğildi ve karanlık...
Eve girdiklerinde kadını yerde baygın buldular, yüzünde kan vardı, ilk yaptıkları kadının nabzını kontrol etmek oldu ve hemen sedyeye taşıyıp ambulansla hastaneye götürdüler kadını. Kadın hastaneye götürülür götürülmez alnındaki yaraya gerekli müdahale yapıldı, tetkiklere başlandı. Kadın belli ki ya kafasını çarpmıştı ya da kafasına bir darbe almıştı, alnında derin bir yara vardı ve biraz kan kaybetmişti. Kadın hala kendine gelmemişti, tomografi ve yapılan bir sürü tetkik sonucunda herhangi olumsuz bir duruma rastlanmamıştı ama kadın yaklaşık onsekiz saattir kendinde değildi. Kadın yoğun bakımdaydı.
Kadının kardeşi yoğun bakımın önünde doktorlardan gelecek iyi haberleri bekliyordu. O sırada doktor yoğun bakımın kapısında belirdi ve kadının durumunun stabil olduğunu, yapılan tetkiklerin sonucunda kadının bu derin sessizliğin içinde olmasına sebep olacak bir bulguya rastlamadıklarını, durumunu dikkatle takip etiklerini ve en ufak bir değişiklikte hemen kendisine bilgi vereceklerini bildirip yanından ayrıldı. Kadının kardeşi ne yapacağını şaşırmıştı, kadın yoğun bakımdaydı, peki ya adam neredeydi? Kadının kardeşi sağlık ekiplerinden kadını bulduklarında evde kimsenin olmadığını öğrenmişti. Kadının kardeşi kadına saatlerce ulaşamadığında adamı defalarca aramıştı ama adam telefonu açmamıştı. Kadının kardeşi şehirdışında yaşıyordu ve adama da kadına da ulaşamayınca bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı ve ablasına ulaşmak için yola çıkmaya karar verdiğinde ablasının yakın arkadaşı olan komşusunu arayıp durumu anlatmıştı. Kapıyı defalarca çalmasına rağmen ablasına ulaşamadığını ama apartmanın dışından bakınca da yatak odasının ışığının yandığını söylemişti arkadaşı, kardeşi bunun üzerine hemen acil servisi arayıp kadının evinin adresini vermişti ve kadın baygın halde bulunmuştu.
Doktorların verdiği bilgiye göre kadın ya kafasını çarpmıştı ya da kafasına bir darbe almıştı, neler olduğunu ancak adamı bulunca öğrenebileceğini düşündü kadının kardeşi ve yeniden adamı aradı. Sonunda adam telefonu açtı. Kadın ona hastanede olduklarını söyledi ve diğer detayları kısaca anlattı, adam hemen geleceğini söyleyerek telefonu kapattı.
